Chromeo - Business Casual (2010)

Geweldig leuk album dit. Ik maakte kennis met Chromeo door hun nummer Tenderoni, dat vond ik toen niet heel denderend maar wel verrassend vanwege dat 'jaren-80 disco' geluid wat het nummer had.

Dat is alweer drie jaar terug en inmiddels is de disco uit de jaren 80 weer helemaal terug. Met DJ's als oa Aeroplane, The Magician, Villa, Grum en Bottin. Maar ook bandjes als Ali Love en nu met dit nieuwe album van Chromeo. Chromeo gaat uiteraard al wat langer mee aangezien dit hun derde album is. Hier en daar hebben ze ook al wat hitjes gescoord (Needy Girl, Fancy Footwork en Tenderoni) en vielen ze onder de aandacht van verschillende DJ's - het Chromeo-remix album is hier een mooi voorbeeld van - maar echt een goed album neerzetten hebben ze bij mijn weten nog niet gedaan, behalve nu dan

Business Casual vind ik namelijk als album zeer geslaagd. Het album begint een beetje vaag met een, naar mijn idee, onnodige intro van Hot Mess maar al snel veranderd het nummer in een lekker disco nummer. Het nummer bevat ook de nodige foute/cheesy teksten die op het gehele album te horen zijn. Hetgeen waar Chromeo ook bekend om staat, namelijk de vocoder, word eigenlijk in elk nummer gebruikt dus ook in Hot Mess. Gelukkig is het niet irritant en dient het in het nummer eigenlijk alleen als herhaler van sommige woorden (iets wat eigenlijk ook weer iets heel fouts oproept).
I'm Not Contagious zet een beetje dezelfde lijn door als Hot Mess alleen bevat het iets meer instrumentele stukken.
Bij Night By Night begint het album naar mijn idee pas echt want dat nummer is gewoonweg briljant. Alles klopt aan dat nummer en het is denk ik heel representatief voor de muziek die Chromeo wil maken.
Don't Turn The Lights On is ook geweldig alleen net ietsje minder briljant als Night By Night.
You Make It Rough onderscheid zich door de lange outro maar valt in hetzelfde rijtje als de eerste twee nummers.
When The Night Falls vind ik dan weer een leuke verrassing door de goed gevonden vrouwenstem die het refrein steeds inleid, lekker fout
Don't Walk Away is voor mij de grootste verrassing van dit album. Wat een ontzettend geniaal fout nummer is dit. De vrije rustige beat met hoge toontjes in combinatie met de te natte tekst is gewoonweg heerlijk. Ik playback dit nummer dan ook altijd mee, dat mag gewoon bij dit nummer
J'ai Claqué La Porte vind ik een beetje moeilijk. Aan de ene kant is het leuk dat het Frans is, maar aan de andere kant is er genoeg betere 'echte' Franse muziek. Sebastién Tellier bijvoorbeeld. Beetje dubieus dus...
The Right Type is een nummer wat er een beetje tussen in hangt. Hij is leuker dan Hot Mess maar weer minder dan Night By Night, een leuke middenmoter dus.
Grow Up is eigenlijk het enige nummer wat ik niet trek. Die laffe 'musical-klik' (ik noem het maar even zo ) die erin zit trek ik gewoon niet. Natuurlijk is het fout bedoeld maar voor mij werkt het niet, jammer.

Ondanks de wat matige afsluiting van het album is het een heerlijk dansbaar-meezing album geworden, met de duidelijke aanwezigheid van foute teksten plus de synthesizer. En het is ook precies die combinatie die dit album zo lekker maakt. Vergelijkbare bandjes zijn er ook niet echt behalve misschien Ali Love en Hall & Oates. Alleen is die laatste net wat akoestischer, maar ja dat komt dan ook omdat Hall & Oates écht uit de jaren 80 komen

Zo, bij de meesten blijft ook dit nieuwe album nog steeds in de smaak vallen, maar ik vind het eigenlijk het minst goeie van allemaal...
Voor mij is er toch duidelijk een kleine verandering gekomen in de muziek. Een verschil in stijl dat ik niet merkte tussen de twee eerste albums.
Van de twee eerste albums durf ik elk nummer goed noemen, hier heb ik toch een beetje mijn twijfels bij o.a. Don't Walk Away of The Right Type..
De Chromeo-nummers zijn meestal vrolijk en catchy, hier hebben ze het precies wat serieuzer willen aanpakken. Maar voor mij past dat eigenlijk gewoon niet bij hen, voor mij stond dit gelijk aan iets saaiere nummers.

Verder moet ik zeggen dat ik een aantal remixen gehoord heb van sommige nummers, en dat ik die eigenlijk over het algemeen beter vind dan hun origineel. Van Don't Turn The Lights On heb ik zelfs een versie gevonden die ik dubbel zo goed vind, waarbij er een extra sound achter gezet is die de stukken die voor mij wat langdradig begonnen worden opkrikken.

Een slecht album is dit zeker niet, maar ik zet het ook niet meteen bij mijn favorieten. Terwijl ik dat met Fancy Footwork wel ga doen.