Kamelot - Poetry for the Poisoned (2010)

Hier kijk ik erg naar uit. Het vorige album "Ghost Opera" was geweldig. Kunnen ze dit overtreffen? De hoes vind ik in elk geval al mooier. Kamelot-waardig.

Wat een prachthoes! Ik ben heel erg benieuwd naar dit album!

En we hebben een lek te pakken. Maar eens even grondig beluisteren de komende dagen.

Ik ben aangenaam verrast door dit album na het teleurstellende Ghost Opera. In Poetry of the Poisoned hebben de heren veel werk gestoken en dat is te horen. De teksten, maar vooral de instrumentatie zijn weer wat diepgaander. Het blijft allemaal redelijk toegankelijk en ''vlakjes'', maar dat doet niet af aan het algehele album. Dit is een heel solide plaat geworden met een iets duisterder sfeertje dan zijn voorganger en de gitarist laat zich wat meer horen. Van de snelle Power Metal zoals in de beginjaren is niet meer veel over. Dit heeft ruimte gemaakt voor sfeervolle progressieve heavy metal en dat klinkt zeker niet verkeerd in combinatie met de stem van de zanger Roy Khan. Het album heeft niet echt een slecht nummer, maar wel 1 uitschieter, namelijk het 13 minuten durende Seal of Woven Years. Ik ben geen Kamelot fan, maar dit album heeft een heel goede indruk op mij achter gelaten, vandaar dik verdiende 4 sterren.

Seal of Woven Years duurt bij mij toch echt maar 5 minuten .
Maar misschien bedoel je de 9 min. durende title track. Die 'Part' tracks horen namelijk niet bij Seal of Wolven Years.

Mijn excuses...dan heeft het nummer voor mij welgeteld 2 uitschieters...Seal of Woven Years en het Poetry of the Poisoned vierluik. Het album opent overigens ook erg sterk. Vele malen interessanter dan zijn voorganger waar de nummers nogal een beetje voorspelbaar werden qua insteek. Op dit album is dat gelukkig niet zo

Sinds ik Kamelot live op Sziget heb gezien, ben ik weer opnieuw een beetje in de metal geraakt, want damn, ik vond ze echt goed!

Heerlijk gitaargeweld hier en daar en gewoon fijn up-tempo a la powermetal. Plus weer een metalband waar ik me niet aan de vocals stoor.

Vroeger heb ik Kamelot ook wel eens geluisterd, maar op kort termijn.. Andere genres verdrongen het metal toendertijd..

Deze plaat ligt na een aantal luisterbeurten fijn in het gehoor! Een oordeel volgt later

Dit is een plaat, die waarschijnlijk nog heel erg gaat groeien, maar die nu al mijn hoge verwachtingen waarmaakt. Na de eerste luisterbeurten zijn "Hunter's Season" en de prachtige titeltrack mijn favorieten. Deze verlaat voorlopig mijn rotatielijst niet!

Aangename metalplaat die verrassend hard opent met The Great Pandemonium. Hierop grunt Soilwork's Bjorn 'Speed' Strid er lustig op los. Verder is het degelijkheid troef, zonder echte hoogtepunten, maar gelukkig zijn er ook geen slechte tracks. House On A Hill (met een gastrol van Epica's Simone Simons) vind ik dan nog de minste song, maar ook die kan er net mee door. De stijl van de muziek ligt me zoals altijd niet helemaal (iets te bombastisch en, tja, 'sprookjesachtig'), maar het album is fraai in elkaar gezet en door de prima produktie klinkt alles wederom als de welbekende klok.

Eerste indruk is prima. Van mij had de gitaar (met name riffs ed) echter wel wat harder in de mix gemogen.

Kamelot gaat vrolijk verder waar ze zijn gebleven. Nieuw is het gebruik van grunts in het openingsnummer, maar verder klinkt het als erg vertrouwd. De band heeft goede zaken gedaan in het voorprogramma van Iron Maiden in Assen en zal met deze nieuwe CD hun succes kunnen gaan uitbouwen. Het geluid is gelikt, de zanglijnen zijn theatraal en de bombastische aanpak is één van de handelsmerken van de band. Hun nieuwe DVD willen ze in Nederland gaan opnemen, maar dan zal Roy Khan eerst moeten herstellen van een burn-out.......

Ik heb trouwens een andere bonustrack, namelijk Where The Wild Roses Grow, een duet met Chanty Wunder.

weer een uitstekend album van kamelot!

BTW volgend jaar (2011) komen ze weer naar nederland, de kaartjes zijn volgens mij al in de verkoop maar ik weet het niet zeker, check anders de kamelot site voor meer informatie.

dat concert wordt ook op DVD vast gelegd dus echte kamelot fans moeten daar dan zekers bij zijn!

Kamelot stelt me weer niet teleur. Weer een erg goede plaat van Roy Kahn en Co. Eigenlijk definieren en herdefineren elke keer hun (sub)genre. Hoewel uiteraard hun roots in de metal zitten, komen ze er eigenlijk helemaal van los en hebben een zowat eigen genre gemaakt. De songs zitten weer ontzettend kanp in elkaar, en alles staat gewoon in het teken van de compositie. Nergens gaat het over the top, en de zanglijnen van Roy Kahn liggen mooi ingebed in de muziek. De riffs van Youngblood zijn knap en de solie ook, maar zonder op de voorgrond te willen zijn.
Produktie is echt phenomenaal (maar dat vind ik zowat van alle Kamelot albums, zeker vanaf karma). Er straalt veel rust van uit, alle instrumenten zijn te plaatsen.

Kamelot is tesamen met Serenity (uit Oostenrijk) en Secret Sphere (uit Italie) de leidende band in het genre.

Overtreft met gemak het flauwe origineel hoewel ik er niet kapot van ben.
Wel leuk om Khan eens zo laag te horen zingen.
Dit album vind ik net iets gevarieerder dan voorganger Ghost Opera en gelukkig minder bombastisch dan The Black Halo.

En Jon Oliva's vocale bijdrage op The Zodiac is meesterlijk.
Maar we hadden van de brave man niet anders verwacht.
Ondanks dat ik met het gemiddelde kan leven, verdient dit album
toch wel wat meer dan 22 stemmen.

Met het vertrek van Khan ben ik benieuwd wie in zijn voetsporen kan treden...

Ik weet ook niet wie dat khan.
Ik lees overal dat Fabio Lione het uitstekend doet op het podium met die gasten.

Leuke woordspeling, Edwynn.
Ik heb een hekel aan het stemgeluid van Lione
Kamelot zou op dat vlak nog theatraler en bombastischer worden...dat trek ik dan niet meer.
Khan had toch nog meer een Tate-achtige benadering.

Ik moet bekennen dat ik na Epica ben afgehaakt. Je kunt niet alles volgen.

Overigens begrijp ik die ophemeling van Khan niet zo. Het is een verdienstelijk zanger met een prettige stem. Maar het is geen wereldwonder in mijn beleving. Ik vind hem zelfs wat aan de bedeesde kant.
Ik heb altijd het idee dat zijn sympathieke voorkomen hem eerder zoveel krediet geeft dan zijn zangkunsten. Maar dat is persoonlijke beleving natuurlijk.
Lione is inderdaad theatraal, maar ik houd daar wel van. Een beetje beter articuleren mag hij alleen wel.

Persoonlijk hoop ik niet dat Lione vast bij de band komt - ik heb een hekel aan zijn accent en die protserige uithalen die hij te pas en te onpas gebruikt. Maar van wat ik tot nog toe gehoord hebt zingt hij bepaalde oudere nummers wel beter dan Khan dat deed (een Nights of Arabia bvb). Verder vind ik Khan sowieso inderdaad een beetje overroepen en vind ik dat zowel Ghost Opera als Poetry for the Poisoned een beetje te gezapig klonken. Degelijk en aangenaam, dat wel, maar niet echt spannend of interessant (een handvol tracks uitgezonderd). Kamelot begon zo langzaam aan hetzelfde trucje te vaak te herhalen. Misschien is een wisseling van de wacht nog niet eens zo een slecht idee.

Aan de andere kant zou ik ook niet verbaasd zijn als we binnen een jaar of wat horen dat Khan plots wel weer zin heeft en terug is. Dergelijke berichten zijn ook schering en inslag tegenwoordig.

Schreef Khan niet ook vrijwel alle nummers van Kamelot? Met Lione krijgt Kamelot een iets ander geluid, ik ben wel benieuwd mocht er een langspeler met hem aan het front komen.

Khan schreef inderdaad mee aan het gros van de nummers.
Niets staat nu nog een Conception reünie in de weg, al vrees ik dat het met Khan's burnout nog een tijdje zal duren eer hij weer zal zingen.

Ik hoop dat Fabio Lione bij Rhapsody of Fire blijft, want daar past zijn stem naar mijn mening bij, wat ik overigens ook een fijne band vind. Ik zou echt niet weten wie de opvolger van Khan zal worden, het zal mij benieuwen!

Zou een ruil erin zitten?

Brave sprookjes metal ozo knap in elkaar geknutseld. Van de Art-work, clips, orchestratie, gastartiesten, gebruik van de electrnics/synths en noem maar op, het is allemaal in de puntjes verzorgd. Mede ook door de gastartiesten en af en toe de furieze gitaarsoloos met een opgeschroefd tempo gaat het album niet snel tegenstaan. Gelukkig blijft het aantal ballads beperkt tot één en die is al weinig bijzonder en overbodig. Wat ik dan niet zo snap is dat nummers 10 t/m 13 zijn opgesplitst. Het is toch een soort mini-opera waarvan je de songs niet apart opzet, lijkt me.

Niet zo heel vaak luister ik een cd helemaal, de laatste keer was de cd van Devil's Blood "The thousandfold..."" maar deze al drie dagen achter elkaar helemaal geluisterd. Ik had me Kamelot voorgesteld las een soort van Duits powermetal bandje met te veel galloperende rifjes en te veel happy gitaarloopjes. Wat kun je je vergissen! Een sombere metalplaat met meer raakvlakken met Nightingale ten tijde van Nightfall dan met de happy metal ala Helloween. Lekker duistere productie en een heerlijk laag drumgeluid. Nummers die pakken en schijnbaar elkaar naadloos aanvullen. If tomorrow came en House on the hill en My train of thoughts hebben zich al in mijn geheugen gegrift! Ongetwijfeld volgen er meer. Nog maar eens luisteren!

So Long alsof Kate Bush meezingt op Jesus Christ Superstar. Ik zit nu op 6 dagen op een rij, Wat een geweldig album! Half puntje erbij ligt in het verschiet