Vorig jaar heb ik weinig releases gevonden in de Black Metal die ik echt goed vond. Melechesh vond ik geweldig, net als Borknagar en Enslaved. Bands die toch meer progressieve Black Metal spelen. Maar ik heb er dus een helemaal over het hoofd gezien, gelukkig heb ik hem door Lords Of Metal toch nog ontdekt. Het is Wolf-Father van Nidingr, een volstrekt onbekende band voor mij.
De band bestaat al sinds 1992 en heeft sindsdien maar een album uitbracht. Nu dus Wolf-Father wat een EP is, hij is namelijk 22 minuten lang. Een van de dingen die me gelijk opvalt is het geweldige gitaargeluid, enorm stevig. In het eerste nummer hoor je de bas in het begin heel erg goed. Zo goed hoor je het gitaargeluid bijna niet meer in Black Metal. Een ander ding wat me gelijk opvalt zijn de geweldige drums en die zijn ook niet door een onbekende ingespeeld, namelijk Jan Axel Blomberg, bekend als Hellhammer. Hij heeft gespeeld bij Dimmu Borgir, Immortal, Emperor en nog veel meer. De blastbeats zijn echt geweldig, heel stevig, de dubbele bass staat ook niet te overheersend in de mix.
De zang is echt heel anders dan bij andere Black Metal bands, daar is het meestal krijsen. Deze zanger schreeuwt meer, iets wat eigenlijk meer bij Death Metal zou passen, maar het is toch een erg goede combinatie. In Baldrs Draumar komt er ineens hele gave cleane zang, die is van Garm die onder andere in Borknagar zit. Het songmateriaal is ook erg sterk. Soms op een heel hoog tempo, of heel atmosferisch en meer mid-tempo. Beide zijn erg goed.
Kort, maar krachtig. Een van de betere Black Metal albums uit 2010.