Faith No More - We Care a Lot (1985)

Heb ooit deze in de cd-speler gehad en daarna snel doorverkocht. Ik werd pas bekend met FNM vanaf de Mike Patton versie van We Care A Lot en een fan sinds The Real Thing.

Vandaag is de heruitgave van dit album met bonustracks. Het album was lang niet meer beschikbaar en omdat ze zelf de masters hadden verloren (eigenlijk op een vergeten plek opgeborgen) is het 20 jaar sinds deze voor het laatst beschikbaar was. Het is digitaal afgestoft van wat demos voorzien (gelijk 1995?) plus 3 opnieuw gemixte versies van nummers, alsmede 2 live versies daarvan uit 1986.

Denk dat dit album vooral in de smaak zal vallen bij fans van de Red Hot Chili Peppers eerste albums, voor ze doorbraken. Voor mij neigt dit album met de zang/stem van Chuck naar het werk van Fishbone maar dan met minder humor. Het klinkt wonderwel beter dan ik me kan herinneren van destijds maar toen zal waarschijnlijk teleurstelling veel meer meegespeeld hebben. Ik begon met TRT en toen Angel Dust, pas daarna ben ik bekend geworden met Introduce Yourself en dit album eigenlijk als laatste. De omgekeerd volgorde en dan ervoer ik dit album als veel minder interessant. Wel duidelijk te horen zijn alle elementen die op latere albums zo heerlijk hoekig en agressief uit de speakers kwamen/komen. De zang van Chuck is nog steeds deels onverstaanbaar gemompel van een dronkaard maar misschien door deze speakers/stereo dat het wat verstaanbaarder klinkt als toen.

De 2016 mixen klinken meer zoals Mike Patton ze zou doen, in elk geval in We Care A Lot, maar Mikey heeft nog altijd meer bereik en fantasie dan Chuck met het gebruiken van de stem. Pills for Breakfast en As the Worm Turns in de 2016 mixen klinken meer als FNM ten tijde van Introduce Yourself en The Real Thing, iets scherper / agressiever en helderder dan op de originelen.

Zou ik 20 jaar geleden dit album waarschijnlijk 2,5* of 3* hebben gegeven nu rond ik het af naar boven en geef het 3,5* ivm de nieuwe mixen, het afstoffen en toch de daad om je fans tevreden te stellen die graag ook dit album in hun collectie wilde hebben, niet alleen streamen. Veel zal er wel niet verdient worden aan deze heruitgave en dat is dan toch een mooi gebaar.

In navolging van milesdavisjr ook maar es even opgezet, want dit was toch wel weer lang geleden. Met de deur in huis: vier sterren is echt teveel van het goede. Er zitten wel wat leuke ideetjes tussen, het is voor een keer zeker wel om aan te horen en Moseley doet het aardig tot prima wat mij betreft, schreeuwend, jouwend, pratend of lallend. En helaas worden sommige songs wat saai door te weinig variatie.

3,0*.