Young the Giant - Young the Giant (2010)

Megalomane popmuziek met enorme hitpotentie. De synth-hooks en stadiumrockrefreinen die The Killers tot wereldsterren maakten en White Lies nu wederom enorme hype opleveren zijn hier bij vlagen ook te vinden, zeker op Cough Syrup. Als de juiste oren deze muziek vinden doen ze alle festivals dit jaar. Er is markt genoeg voor.

Het lijkt daar voorlopig nog niet echt op te gebeuren, wat betekent dat ik het The Walkmen-achtige My Body in ieder geval niet elke avond hoef te horen en het nog een beetje leuk blijft. Op dat nummer na is dit me echt veels te glad.

The Killers en White Lies hoor ik hier niet, wel veel Maroon 5 en da's geen aanbeveling. Single Apartment is zeker wel aardig en gek genoeg vind ik het einde van het album nog het sterkst vanaf St. Walker. Vooruit, toch nog 2,5*.

De eerste twee nummers draai ik heel veel en ze zijn echt goed, voor de rest van het album is het nog even verder luisteren maar in het begin heb je het idee dat veel nummers op elkaar lijken. Nog geen cijfer.

St Walker is echt een briljant nummer, krijg ik echt kippevel van. Alles zit er in: het is catchy, het rockt, het is smooth, prachtig gezongen, jankende gitaren, tempowisselingen er in. Eén van de beste nummers die ik dit jaar gehoord heb. Niet het beste album van het jaar, te veel pieken en dalen. Stem lijkt inderdaad op die van Maroon5, beide bands balanceren op de grens van de commercie, Young the Giant blijft net wél aan de goeie kant. Ruim 3.5*, maar net 4* door 4 hele goeie nummers.

De hoes deed mij denken dat dit een australische band zou kunnen zijn, door de grote gelijkenis met de opera house op de hoes, maar het gaat hier om een amerikaanse 'rock' band. I.i.g. houden ze van flink uitpakken, in de zin van; ons 1ste album moet ook maar meteen geschikt zijn om in stadions te kunnen spelen. Want het klinkt redelijk groots, gericht op een breed publiek, met de bombast die raakvlakken heeft met een U2 en Coldplay.
Geen onaardige plaat, van een groep die het goed zal doen op festivals.

Dat iedereen zo negatief is..

Ik vind het een heerlijke plaat, met vlagen lekker zoet maar niet te sloom zoals bijv. Fleet foxes ( no offense!)

4*

Hoe kun je dit nou vergelijken met Fleet Foxes?
Wel een aardig plaatje maar niet heel erg bijzonder.

3*

Het zijn beiden bands die laten zien dat het niet alleen hard hoeft met scheurgitaren e.d..

Fleet foxes slaat wel een andere richting, dat gelijk geef ik je, ik wil alleen zeggen dat die richting mij niet raakt en de richting van ytg wel..

Vind persoonlijk hun eerste EP 'Shake my Hand' lekkerder klinken. De nummers Cough Syrup en Garands staan hier al op. Is uitgebracht toen ze zichzelf nog 'The Jakes' noemden.

Prima pop-rock album van Young The Giant, dat met de huidige 3 singles (Apartment, My Body en Cough Syrup) ook terechte radiohits heeft gescoord. Helaas zijn het wel meteen de 3 sterkste nummers van het album, samen met 12 Fingers. Al wordt het nergens ondermaats.

Geweldig album met als hoogtepunten my body en st walker. Hopelijk komen ze nog een keer naar Nederland. Ik wil ze graag live zien.

Ligt het aan mij of had die single (Cough Syrup, volgens mij) zomaar op een Jimmy Eat World-album kunnen staan?

Lekker pop-rock albumpje, niets meer en niets minder. Het hoeft niet altijd hoogstaand te zijn om lekker in het gehoor te liggen.

Leuk bandje met een sympathieke benadering en een lekkere sound. Helaas is het songmateriaal niet steeds even sterk: na de eerste vier nummers zakt het niveau flink in en springt eigenlijk alleen St Walker er nog maar (boven)uit. Het is het gewoon nèt niet voor mij.

Altijd wel een zwak voor dit bandje gehad hoewel de laatste 2 worpen van de heren bar oninteressant zijn. Hoewel het indierock genre mij maar zeer matig kan boeien vormt Young the Giant de bekende uitzondering op de regel. Dat heeft te maken met het feit dat de heren verdomd goed weten hoe ze pakkende songs kunnen schrijven waarbij de gitaar nog een voorname rol heeft in het geheel. Daarnaast telt elk nummer wel fraaie overgangen en heeft de band in de persoon van Sameer Gadhia een uitstekende zanger in de gelederen. De beste man heeft elastische stembanden en is karakteristiek. Dan de nummers; Apartment, Cough Syrup en My Body dringen zich direct aan je op, kamerbrede refreinen en prima gearrangeerd. Tegen het einde worden de songs wat stemmiger, waarbij St. Walker van een wonderlijke schoonheid is. Ook de 2e plaat van de band vormt een topper. Is dan alles evengoed? neen, dat is niet het geval, met een dikke 50 minuten weten de heren niet altijd de aandacht vast te houden, in het genre vormt het debuut echter een aangename kennismaking.