Ik moet zeggen, van alle te verzamelen artiesten zijn voor mij Ike & Tina Turner zo'n beetje de meest ongrijpbare, slecht in te schatten en aan de andere kant toch behoorlijk gewilde.
Raadselachtig van mijn zijde, zeker. Het is zo dat ik eigenlijk de rouwe soul van het duo, die zelfs naar rock neigt, het mooiste vind. Zoals bijvoorbeeld de opening, met mijn alltime favoriet van het duo Baby get it on gevolgd door Nutbush city limits.
De muziek van deze variant is volgens mij hoofdzakelijk gespeeld in de periode 1969-1975, het moment waarna ze knallend uit elkaar gingen. De voordeur hangt van de klap nog steeds scheef in de scharnieren.
Misschien weerspiegelt de muziek wel de keiharde en stormachtige relatie tussen beiden, waarin Ike Turner nogal 'losse handjes' had. Die gebruikte hij bepaald niet alleen voor zijn gitaar; het heeft jaren geduurd (met zeer hard werken) voordat Tina Turner in haar eentje de kost kon verdienen. En toen deed ze het ook gelijk beter.
Maar ik kan maar matig hoogte krijgen van de muzikale carriére van het duo. Ze begonnen overigens al in 1960 met het uitbrengen van albums. Behalve de opleving rond 1966 met het fabelachtige River deep, mountain high is er tot 1969 eigenlijk ook maar weinig succes te melden. Zowel op single- als op albumniveau.
Ook al werd er minimaal 1 album per jaar afgeleverd, het leidde niet tot commercieel gewin. Dit Very best Album ever geeft daar ook een weerslag van. Het aantal nummers dat is gekozen uit de periode 1960-1969 bedraagt 8. En met uitzondering van River deep, mountain high vind ik dat ook met name de mindere nummers. Zeker de paar tracks uit '60, '61 en '62.
Eind jaren '60 treedt er dan een verandering op in de muzikale wegen. Die leidt tot hitsuccessen op het gebied van singles. De paar albums tussen 1970 en 1975 behalen in de VS echter nog steeds geen noteringen. En daar kan ik mij maar weinig bij voorstellen, als je uitgaat van het niveau Baby get it on en Nutbush city limits. Zouden de cd's, ook uit het begin van de jaren '70 dan toch te wisselvallig zijn?
Vandaar mijn aarzelingen mij te storten op het oeuvre van het duo en om die reden is deze verzamelaar zo aardig. Er staat allemaal sterk werk van ze op uit de periode 1969-1975; daar is dan ook één goed album van te maken, als je de oudere en de livetracks weglaat.
Maar wellicht dat ik toch een keer het waag, albums met titels als Outta season, Working together en Let me touch your mind. De muziek van het duo is te goed om zomaar aan voorbij te gaan. Tot die tijd red ik mij wel met deze.