menu

Amos Lee - Mission Bell (2011)

mijn stem
3,84 (90)
90 stemmen

Verenigde Staten
Country / Roots
Label: Blue Note

  1. El Camino (4:02)
  2. Windows Are Rolled Down (3:57)
  3. Violin (5:18)

    met Sam Beam

  4. Flower (3:41)
  5. Stay with Me (3:13)

    met Priscilla Ahn

  6. Out of the Cold (3:04)

    met Pieta Brown

  7. Jesus (3:21)

    met James Gadson

  8. Hello Again (4:09)
  9. Learned a Lot (4:30)
  10. Cup of Sorrow (3:51)
  11. Clear Blue Eyes (3:02)

    met Lucinda Williams

  12. Behind Me Now (4:47)

    met Willie Nelson

  13. El Camino Reprise (4:14)
totale tijdsduur: 51:09
zoeken in:
avatar van Editoor
3,5
Een nieuwe Amos Lee

Verrassend dat er zoveel gastartiesten meezingen. Het lijkt erop dat ie met dit album een andere weg is ingeslagen in vergelijking met zijn vorige 3 albums.

avatar van thelion
4,5
Laat maar komen......
Eerste interesante release van 2011.

avatar van Masimo
Ik ben ook erg benieuwd. Gastartiesten als Willie Nelson voorspellen hopelijk toch ook alvast wat goeds.

avatar van Masimo
Hier het liedje 'El Camino' te beluisteren. Klinkt erg mooi, weer 'n beetje het Amos Lee sfeertje op dit album zoals we al eerder hebben gehoord.

Hier het tweede nummer van het album (Windows Are Rolled Down)


avatar van Braam502
4,5
Amos Lee pas dit jaar ontdekt. Heb ik in een grot geleefd?;)
Ik kijk vol verwachting uit naar zijn nieuwe album. Als deze net zo goed is als zijn vorige albums dan verwacht ik een nieuw meesterwerkje.

avatar van jeroentjuhh
4,0
Hier ben ik toch ook wel erg benieuwd naar, vooral naar de samenwerking met de gastartiesten.

Ik kan af en toe erg van de man genieten, vooral zijn eerste album is echt prachtig!

3,5
zijn eerste album is inderdaad prachtig, daarna heb ik hem eigenlijk uit het oog verloren.

3,5
Geen grote veranderingen, af en toe is het wat donkerder, maar gewoon een lekkere relaxte cd

avatar van aERodynamIC
3,5
Ik weet nog goed toen ik het titelloze debuut op de site plaatste het nog even duurde eer andere users de artiest gingen oppikken. Even was ik bang dat Amos Lee geruisloos voorbij zou gaan.
Gelukkig gebeurde dat niet en Amos Lee kreeg een grote schare liefhebbers achter zich aan.
Het tweede album was weer net zo fijn, maar ik begon toen al te vrezen voor een Jack Jones-effect. Net als Lee prachtige, relaxte muziek, weliswaar van een ander kaliber maar wel eenzelfde vibe veroorzakend.
Toen het vorige album Last Days at the Lodge op uitkomen stond sprak ik mijn vrees daarvoor uit, maar was wel van plan er naar te luisteren. Als het goed is, waarom ook niet. Toch zag ik vandaag pas dat ik dat album dus nooit meer beluisterd heb.
Even overslaan dan maar en eerst maar eens luisteren naar zijn nieuwste worp. I.t.t. genoemde Jack Jones hoor ik heel lichtjes toch wel wat meer veelzijdigheid. Of het is misschien dat ik de muziek van Amos Lee uiteindelijk wat meer waardeer en begint de lome gitaar-surf-sound van Jackson me wat meer de keel uit te hangen en overleeft dit genre waarin Lee opereert het net even beter of het nu alweer hetzelfde klinkt of niet. Want ja, het is wel meer van hetzelfde dat Lee ons voorschotelt.
Blijkbaar was ik toch even vergeten hoe fijn zijn muziek toch is en heeft het gat dat het vorige album heeft veroorzaakt door het niet te beluisteren de boel misschien wel goed gedaan.

MarcoB schreef:
Geen grote veranderingen, af en toe is het wat donkerder

Dat hoor ik er niet echt aan af. Ik zou eerder zeggen: deze keer wat meer lichte country-invloeden.

Mission Bell is een pretentieloos album. Hou je van zijn vorige werk en zit je niet te wachten op nieuwe zijwegen dan is dit gewoon je ding. Ken je Amos Lee niet dan maakt het niet zoveel uit als je hier mee begint (alhoewel ik persoonlijk gewoon goede herinneringen heb aan het debuut).
Laidback, warme vocalen, passievolle muziek en altijd draaibaar. Misschien ook ietwat saai, veilig en makkelijk voor het grote publiek maar daar heb ik persoonlijk lak aan. Ik hoef geen ingewikkelde bliepjes en piepjes om maar vooral af te wijken van 'de massa'. Kwaliteit is kwaliteit en dat levert Lee af met zijn Mission Bell. Er is genoeg andere muziek die voor de spannende of opwindende afwisseling zorgt.
Persoonlijk vind ik de muziek van deze artiest vooral zomermuziek, dus misschien is het nu iets te vroeg voor dit album. Aan de andere kant is het ook wel fijn dat je hier alvast een warm zomergevoel bij krijgt; maakt het de koude winter toch nog wat draaglijker.

avatar van jeroentjuhh
4,0
mooi stukje Eric

avatar van Jottem
4,0
Ik sluit me aan bij aERo wat betreft de goede herinneringen aan het debuut.
Sindsdien heeft deze man toch wel een plekje in mijn hart gekregen en ik ben nu dus verheugd dat het 4de album van deze man te beluisteren is (nu op Luisterpaal).

Dat het nergens echt uit de pan swingt, verrast of heel vernieuwend is vind ik helemaal niet erg. Juist het veilige, juist die kriebels in je onderbuik als je die warme stem, waar je zulke mooie momenten op hebt beleefd, weer hoort. Dat vind ik prettig aan deze artiest.

Ben nu bezig met mijn eerste luisterbeurt en ik ben stiekem gespannen of de invloeden van de gastartiesten het voor mij niet een beetje gaat "verpesten".

avatar van Bartjeking
4,0
Ik heb helaas (om onbegrijpelijke redenen) geen herinneringen aan het debuut van Amos Lee (gezien jullie reacties zal ik die maar gauw gaan maken). Natuurlijk kende ik de man wel, maar op de een of andere manier kwam ik er nooit aan toe om een album van dhr. Lee te beluisteren. Mission Bell is dus mijn debuut, dat ik na drie luisterbeurten als zeer goed kan beoordelen. Zijn stem is ontzettend prettig en de muziek is ongecompliceerd; maar toch boeiend. Aero maakte al een goede vergelijking met Jack Johnson; die is zo ongecomliceerd dat het gaat vervelen.

Qua stemgeluid vind ik het een mengeling van Ray LaMontagne en Ryan Bingham en dat is bedoeld als een ongelofelijk groot compliment. Deze mannen staan steevast in mijn jaarlijstje en ik voorspel dat Amos ook meedoet voor een topnotering.Voordat ik een beoordeling geef ga ik nog eens even op de lyrics letten, want doordat ik het vooral op de achtergrond heb gehoord kan ik hier nog niet zoveel van zeggen. Waarschijnlijk een mooie 4*.

avatar van JahLex
4,0
Eerste luisterbeurt op de (hier ietwat krakerige) luisterpaal zojuist voltooid. Mooie plaat weer! Ga deze gewoon weer kopen, net als alle vorige overigens. Ik weet niet of deze het debuut gaat overstijgen. Die plaat is toch mijn eerste kennismaking, tja.. je eerste liefde vergeet je nooit. Ook een nummer van het kaliber Arms of a Woman heb ik nog niet ontdekt. Maar lekker belangrijk! Gewoon topplaat! Idd iets meer country, steelguitartje hier, pedalgitaartje daar. Het grootste aandeel in de vernieuwing is denk ik de collabo's. Zes in totaal. Das veel voor Amos. Pakt allemaal goed uit. Voor de rest is het same old, same old Amos; super! Denk dat dit richting de 4/4,5 ster gaat.


De vergelijking met Ray Lamontagne wordt gemaakt. Ook een grote stem, maar toch veel meer bluesy en meer de americana kant opgegaan. Ray pakt je echt bij de strot, Amos laat je in verwondering achter. Hoop ze beiden nog een keer live te zien, Ray gaat binnenkort lukken iig.

avatar van Cannabooze
Na de eerste luisterbeurt moet ik constateren dat dit een prima plaat is. Krijg er een beetje een Tracy Chapman feeling bij. Ga er nog niet een waardering voor geven. We zitten nu rond de 3 sterren... Dit zou nog omhoog kunnen.

Zelf zou ik het niet als Soul willen omschrijven. Maar goed.

avatar van JahLex
4,0
Flower bevat toch aardig wat soul! Dus wel wat spoortjes hier en daar, maar goed dat maakt dit geen soulplaat natuurlijk. Lekker nummer trouwens voor de vrijdagmiddag!

avatar van Jottem
4,0
Amos Lee...
Tsja, wat kun je zeggen van dit nieuwe album.
Het gevoel wat ik had en nog steeds heb bij het beluisteren van het debuut van deze zanger, heb ik bij deze CD minder. Dat heeft met eerder genoemde gevoelens te maken bij plaat nummer 1, dat zal ook door enkele CD van Amos verbeterd kunnen worden denk ik.

Hoe dan ook luistert deze CD prima weg, de warme stem, lekkere lay-back muziek met af en toe n beetje uptempo. Doet het zeker goed bij mij.
Voorkeurplaatjes: in ieder geval El Camino en Flower

****

avatar van thelion
4,5
De vierde van Amos Lee en weer is het een lekkere lome relax plaat geworden, al verschilt dit album wel wezenlijk van zijn drie voorgangers.

Op Mission Bell is Amos Lee in zee gegaan met Joey Burns de frontman van Calexico heeft dit album geproduceerd. Zeker geen verkeerde keuze het album leunt erg over naar alt. Country.
Amos zijn stem komt in deze setting wederom prachtig tot zijn recht, de nummers passen allemaal goed bij elkaar en geven dit album een sfeer mee die hoort bij een lome zondag morgen ergens in het Zuid-Westen van de VS.
Mede door de duetten met Wilie Nelson en Lucinda Williams is dit album een behoorlijke sprong rigthing de "Americana" je zou dit album eigenlijk best wel onder Country Noir kunnen scharen.

Mooie ingetogen composities met degelijke sfeervolle instrumentatie en de bezweerende stem van Amos maken van dit album wederom een zeer geslaagde luister ervaring.

De genre aanduiding Soul is op dit album niet helemaal meer van toepassing ik zou het liever onder Country / Roots scharen.

Sinds zijn debut (Amos Lee 2005) dat redelijk soul / jazz achtig is heeft hij zijn horizon steeds meer verruimd en steeds meer invloeden uit de "Americana" in zijn werk opgenomen.
Op dit album valt alles allemaal op zijn plaats en durf dan ook wel te stellen dat Mission Bell zijn beste album tot nu toe is.

4.5*

avatar van thelion
4,5
thelion schreef:
De genre aanduiding Soul is op dit album niet helemaal meer van toepassing ik zou het liever onder Country / Roots scharen.



Correctie verzoek ingediend

avatar van Madjack71
Amos Lee kabbelt weer rustig voort op dit an sich niet zo veel aan te merken Misson Bell. Snufje Cash, toefje Springsteen, klein gruisje Stewart en gegarneerd met een beetje Krauss. Lee voelt zich redelijk thuis in verschillende genres en weet deze ook wel goed neer te zetten...maar het wil mij toch niet helemaal vangen. Na nr.6, wat wel vaker een belangrijke breekpunt blijkt te zijn bij veel albums...misschien heeft dat te maken met het rangschikken van de liedjes o.i.d....zakt het toch wel wat in en komt saaiheid om de hoek kijken. Behind Me Now met hulp van Willie Nelson is nog best wel een mooie afsluiter. Maar ik blijf iets missen...de eerder genoemde namen brengen toch ook wel wat charisma mee in de muziek en dat is iets was Amos m.i. nog wat ontbeert.

avatar van AOVV
3,5
Vandaag op de fiets naar school beluisterd, en de man heeft een mooie stem. Er staan ook wel enkele meer dan aardige nummers op, zoals bijvoorbeeld dat nummer met Lucinda Williams (al ligt dat vooral aan Williams, natuurlijk). Overigens een heel rijtje gastbijdrages, met toch namen zoals Lucinda Williams, Sam Beam en Willie Nelson.

avatar van AOVV
3,5
Mooie plaat, maar toch geen voltreffer. Het raakt me net niet genoeg. Opener 'El Camino' is prachtig, en eigenlijk zijn alle nummers op hun eigen manier erg geslaagd, maar geen enkel weet me echt mee te voeren. In mijn vorige post zei ik dat de man een mooie stem heeft. Daar blijft het ook bij. Hij heeft in mijn ogen geen geweldige stem, die dat tikkeltje extra kan geven. Jammer, want de begeleiding is erg goed verzorgd, en de gastartiesten zorgen toch voor wat meerwaarde (met Lucinda Williams, waarvan iedereen zeker haar nieuwe plaat eens moet beluisteren ).

Een nummers als 'Flower' klinkt net iets te klef, vind ik. Het luistert een beetje te makkelijk weg. Dan hoor ik liever zijn country/rootsachtige kant, dan zijn soulkant (zoals die in dit nummer toch wel schuilgaat). Voor de rest is het een rustig voortkabbelende plaat, die zichzelf in ieder geval nooit zal voorbijsteken. Het is allemaal zeer solide, maar, zoals eerder gezegd, mis ik dus dat tikkeltje extra. Neem 'Hello Again' als voorbeeld. Mooie instrumentatie, met die blazers, die wel wat los weten te maken. Maar Amos Lee slaagt daar dan net niet in, en zo staan er wel meerdere songs op deze plaat.

De enige songs die me echt weten te raken, zijn die opener en 'Clear Blue Eyes', met Lucinda Williams. 'Learned A Lot' eigenlijk ook wel, als ik het nummer zo nog eens herbeluister. Warm pianospel, mooie samenzang (hier komt Lee's stem feitelijk wel goed uit de verf!). De gitaar die er in het tweede deel van de song nog wat doorkomt. Als er alleen maar zulke nummers op de plaat zouden staan, zou deze zonder twijfel 4 sterren krijgen. Nu hou ik het op een fraaie 3,5 sterren.

avatar van BB King
Calexico altijd

4,5
JahLex schreef:
(...)
Hoop ze beiden nog een keer live te zien, Ray gaat binnenkort lukken iig.

Tip: Amos komt naar Paradiso op 17 january 2012, kaartverkoop start vandaag 10:00 (ik heb al kaarten:D)
Over dit album: los van de samenwerkingen weer een heel goed album, maar de samenwerkingen laten hem echter wel opvallen tov. zijn overige albums! Fijne plaat!

avatar van Groenteboer
4,0
Tip: nog steeds het volledige album te beluisteren op de luisterpaal van muziek.nl

avatar van bertus99
3,0
Ik had nog nooit een heel album van Amos Lee gehoord en dan dit dus een aantal keren in de cd speler gehad. Kan me maar matig bekoren moet ik zeggen. Niet slecht hoor, maar wel heel erg aan de veilige kant van de streep. Hoewel het leuk begint met El Camino komen al gauw de te makkelijke melodietjes om de hoek kijken. Neem bijvoorbeeld Flower, dat gerijm is afgezien van de muziek ook niet best. Ik krijg ook het gevoel dat ik de muziek al heel vaak gehoord heb.
In dit vrij algemene genre moet je trouwens wel heel goed zijn om nog om te vallen. Singer -songwriters zijn er zoveel. Ik geef dan toch de voorkeur aan mensen als Marc Cohn of John Gorka met een geheel eigen geluid.
Het zou veel beter worden als Amos zijn plaat zou vullen met nummers in de stijl van Camino, Out of the Cold, Hello Again en nou vooruit ook Jesus. Die songs hebben het wel in zich.
Nou ja, ik wil niet te negatief zijn, met enige moeite kom ik op 3 sterretjes.
Wel leuk als je Willie Nelson weet te strikken overigens

avatar van Booyo
3,0
Misschien iets meer country invloeden, maar verder hoor ik weinig vernieuwing ten opzichte van Amos Lee zijn eerdere albums. Zijn eerste album blijft een topper, maar de rest geloof ik eerlijk gezegd wel. Het is niet slecht, en de gastoptredens zijn een aangename toevoeging, maar toch verre van spannend.

3*

avatar van Ronald5150
5,0
"Mission Bell" is mijn kennismaking met Amos Lee. En wat voor een. Dit is een heerlijk album zeg! "Mission Bell" is een vrij ingetogen plaat dat stoelt op een singer/songwriter concept, maar de muziek is doordrenkt met invloeden uit de roots en country. Dit levert een mooie, intense, maar toch vooral prettig klinkende liedjes op. De stem van Amos Lee vind ik heel warm en melodieus. De instrumentatie klinkt authentiek waarbij ik naast de (veelal akoestische) gitaar ook de pedal steel en de viool voor erg mooie klankaccenten vind zorgen. Liedjes als "Windows are Rolled Down", "Violin", "Jesus", "Learned a Lot" en "Behind Me Now" vind ik prachtig. "Mission Bell" is een heerlijk album om op te relaxen, om weg te dromen en om tot rust te komen. Ingetogen schoonheid.

avatar van Twinpeaks
3,0
Twee jaar na de laatste recensie,toch nog maar een berichtje.Blijft een aardige plaat dit.Het is wat sloom hier en daar maar de mooie voordracht van Lee vergoedt een hoop .De gastbijdragen op dit album geven het net wat meerwaarde al pakt niet alles even goed uit.Een degelijke plaat van Lee.Niks meer ,niks minder .3 sterren

Arbeidsdeskundige
Dit is een ingetogen album waar ik heerlijk bij weg kan dromen. Hij heeft een hele warme stem en zijn vocale uithalen zijn voortreffelijk. De muzikale omlijsting is bijzonder fraai.

Carpe Diem
Waar Amos Lee eerder iets meer de Soul kant op ging, gaat dit album meer richting Americana/Country. Ik ben een groot fan van Amos Lee, en eigenlijk vind ik ieder album van hem wel goed, maar dit is wel mijn favoriete Amos Lee album.

Het nummer El Camino Ft. Willie Nelson vind ik het mooiste nummer van het album.

Real Music
Fantastisch album! Mission Bell is een heerlijk relaxed album en wat mij betreft het beste werk van Amos Lee. Zijn debuut album was eerst mijn favoriete Amos Lee album, maar Mission Bell overtreft dat album wat mij betreft.

In tegenstelling tot zijn andere albums heeft Amos Lee gekozen voor meer featurings en ook dat bevalt goed, met als hoogtepunt een featering met legende Willie Nelson.

Gast
geplaatst: vandaag om 20:54 uur

geplaatst: vandaag om 20:54 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.