Six Organs of Admittance - Dark Noontide (2002)

Ik vind dit een machtig mooie schijf, alleen heb ik nooit kunnen wennen aan het 'luchtalarm' geluid van On Returning Home. Daardoor wil ik geen hogere score geven. Maar 4,5* is mooi zat, ik kan niet wachten om SOoA live te zien op Roadburn.

Luchtalarm?

Mooi nummer juist.

Toch maar met n halfje verhogen en terug in m'n top 10 zetten. Prachtig album...

Ik vond dat 'luchtalarm' in eerste instantie ook irritant, maar ik begin het steeds meer te waarderen. Ik zal het nu eerder omschrijven als een mysterieus hypnotiserend geluid afkomstig van een of andere onbekende fluit, een geniale toevoeging aan het nummer. Prachtig album, deze ga ik de komende tijd nog veel luisteren denk ik zo.

Wat een geweldige plaat.. Ben nog in de ontdekking overigens.

Raar misschien, maar leerde dit album kennen en was helemaal weg ervan. Dezelfde dag bleek iemand uit mijn privé omgeving kanker te hebben. Sindsdien associeer ik dit album daarmee en luister ik het nooit meer. Alles laat mij dat toch weer herbeleven. Ga toch deze plaat komende dagen weer rustig de revue laten passeren en hopelijk horen waarom ik dit toch zo prachtig vond.

Monsieur' Zit in een zelfde fase als die waarin jij zat toen jij dit album voor het eerst hoorde, de motherfucker genaamd kanker heeft ook in mijn leven serieus huis gehouden en laat ook nu zijn donkere ogen weer zien in mijn naaste familie.
Misschien net als bij jou ontbrak bij mij de zin om nieuwe muziek te ontdekken wegens de totale zinloosheid hiervan. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en ik blijk toch ook weer die muziek nodig te hebben, om m'n gedachten te verzetten of om m'n frustraties te kanaliseren.

Ook bij deze Dark Noontide (want het blijft hier een muziekforum en geen zelfhulpgroep of wat dan ook) lukt me dat. Het is muziek waar ik mee kan wegdrijven. Nummers als Khidr And The Fountain, Spirits Abandoned en These Hands helpen daar wonderwel in.
Alleen kan ik maar weinig met Regeneration en On Returning Home, het eerste nummer drijft op een drone maar kan me niet de volle 5 minuten boeien en bij de 2de song krijg ik een beetje teveel het sjamaan rond het kampvuur gevoel. Leuk voor tijdens zulke rituelen maar persoonlijk kreeg ik het er gewoon benauwd van. Al de rest varieert van gewoon goed tot uitstekend.

Spirits Abandoned is een heel mooi nummer (die outro!)

Khidr and the Fountain deed me nogal denken aan Sir Richard Bishop - While my guitar violently bleeds (al kwam dit album natuurlijk eerder)

Maar verder kan dit album me maar matig boeien, wel ok die klanktapijten maar iets te weinig structuur en melodie over het algemeen. This Hand vind ik ook een hoogtepunt.