Philip Glass - Glassworks (1982)

Album wordt ook wel eens ingedeeld onder het klassieke genre, maar het is zeer toegankelijk en is ook een aardige introductie in het muziekgenre dat ooit 'minimal music' werd genoemd. Het zijn steeds weer terugkerende repetatieve klanken die bij sommigen irritatie opwekken en bij anderen juist het tegenovergestelde: rust, schoonheid en inspiratie.
Glass haalde zijn inspiratie en ideeen uit het oosten, en werkte ook samen met artiesten als Bowie.
De nummers 7 tot en met 11 staan alleen op de Amerikaanse persing. Hoogtepunt voor mij - facades.

Vind het toch net wat te eentonig voor een 4* waardering, bij nader inzien. Rubric vind ik vrij ergerlijk, Facades is het hoogtepunt.

Hoogtepunt is inderdaad Facades. Daarnaast vind ik Opening en Closing ook erg mooi. Aardig werk dit. 4*
(de nummers 7 t/m 11 ken ik overigens niet)

Opening & Facades zijn erg mooi, ik zal ook eens achter de andere aan gaan.

Goed album van Philip Glass, alhoewel ik qua geluid niet alle instrumenten even mooi vind zijn de stukken dat wel. Bijna alle nummers zijn van bovengemiddelde kwaliteit, en toen Glass dit schreef viel hij nog iets minder in herhaling dan nu het geval is.
4*

Dan heb je Book of Longing zeker nog niet gehoord?

Nee, is dat wat afwijkender van zijn normale stijl, of juist niet?

Voor iemand die met Philip Glass wil beginnen, is dit een uitstekende kennismaking. Glasswork vind ik een van zijn beste stukken en zeer representatief voor wat hij allemaal in huis heeft.

Dit is de Annie Hall van Glass.

"Opening" behoort tot het mooiste en meest melancholieke wat Glass met een solo piano gedaan heeft, wat mij betreft. Beter nog dan de "Metamorphoses"-reeks.

"Music for Candyman" is dan weer erg mooi en naargeestig.

Een bijzondere plaat. Veel meer dan dat kan ik er niet over zeggen. Ik wil ook nog geen hoge stem gooien, soms bevalt het me enorm, soms minder. Maar matig is het absoluut niet. Wellicht zijn het de repititieve structuren die in combinatie met de kakofonie van verschillende instrumenten het soms tot een wat zwaardere zit maken dan bijvoorbeeld Solo Piano, hoewel de sfeer hier over het algemeen juist weer wat positiever is. Kortom: ik weet nog niet wat mijn eindoordeel is, maar Glassworks bevalt zeer zeker.

Kan niets anders zeggen, dan dat dit alweer een heel mooi werkje is van Glass. Het tweede album van deze componist die ik beluister. 3 composities staan op dit album, elk herhaalt met een volstrekt ander arangement. Met name Floe en facades zijn een geweldige nummers.

Glass op z'n toegankelijkst, maar alsnog een geweldig album. Inderdaad een prima instapper. Ik ken inmiddels een redelijk aantal van zijn albums en composities en vind deze nog steeds zeer de moeite waard. 'Opening' en 'Closing' zijn onwijs mooi. De rest haalt dat niet helemaal, maar is alsnog bovengemiddeld.

Een hele enkele keer moet ik een beetje fronsen als Glass' keyboard als een opgesloten bromvlieg heen en weer knalt, maar het is op zich wel gewaagd.