British Sea Power - Valhalla Dancehall (2011)

British Sea Power is een Britse Indieband. Eén van de velen, maar zeker niet de minste. Opener 'Who's In Control heeft de gejaagdheid van een typische Bloc Party song gecombineerd met een aangename gekte. 'Stunde Null' is zelfs een nummer dat zomaar van Bloc Party zou kunnen zijn. En het moet gezegd, veel moeten ze er niet voor onderdoen. 'Georgie Ray' gooit het over een andere boeg, begint als een rustige pianoballade, maar ontwikkelt zich al vlug in een theatrale popsong. 'Mongk' is helemaal dichtgeplamuurd met een dikke laag distortion en weet daardoor minder te boeien. 'Luna' is een bloedmooie popsong met een refrein dat nog dagenlang in je hoofd blijft rondspoken. De gitaarsolo op het einde maakt het nummer helemaal af. 'Baby' kabbelt maar wat voort maar weet toch te beklijven omdat het zo dromerig mooi is. Het valt op hoe sferisch de instrumentatie is op dit album en dat in combinatie met de aangename stem van zanger Scott Wilkinson zorgen ervoor dat je helemaal in de muziek gezogen wordt. 'Living Is So Easy' is het prototype van een catchy popsong met mooie backing vocals net als 'Observe The Skies'. De gejaagdheid en de rock van de eerste nummers lijkt wel definief weg nu, maar als de poppareltjes blijven komen is dit verre van erg te noemen. Bij 'Cleaning Out The Rooms wordt de grens tussen saai en dromerig wel heel vaag en dat resulteert in de minst interessante song op dit album. Deze hadden ze er gerust van tussen kunnen laten. Net als we bijna ingedommeld zijn, schudt het psychedelische 'Thin Black Sail' ons weer wakker. Een energiek nummer dat terugkeert naar het geluid van de opener. Dan zijn we aangekomen bij het elf minuten durende epos van deze plaat. 'Once More Now' bouwt geduldig op en in het middenstuk worden we getrakteerd op een waas van shoegazende gitaren, een sferische wall of sound. Jammer dat we na die storm getrakteerd worden op een nietszeggende outro van meer dan vier minuten. 'Heavy Water' is opnieuw een mooie popsong en sluit de plaat in stijl af.

British Sea Power levert met Valhalla Dancehall een goede plaat af, die tot het einde weet te boeien door zijn afwisselend karakter. De cd roept referenties op aan Bloc Party, tot aan Sigur Ros, tot aan The Cure. De sferische sound zorgt ervoor dat het heerlijk wegdromen is bij het beluisteren van deze plaat en af en toe worden we (gelukkig) eens wakker geschud door een energieke rocksong.

Grappig, die eerste paar nummers vind ik niks. Daarna wordt het alleen maar beter...

Mijn kennismaking met BSP. Ik moet zeggen dat ik het wel een redelijk goed album vind. Er zit een goede afwissling in. Baby is bijvoorbeeld heel sfeervol net zoals Once More Now en Cleaning Out the Rooms. Heel mooi zijn de strijkers en piano in laatstgenoemde.
Dan zijn er ook nog de opzwepende nummers als Stunde Null en Thin Black Sail. Vooral Stunde Null is erg lekker met die jankende gitaar over het refrein.

Leuke ontdekking dit voor mij. Ik geef het 3,5 sterren.

dat is ook het eerste wat bij opviel, dat luisterd toch wel heel verfrissend, zelden hoor je zoveel verschil in tempo en stemming op één album, erg leuk plaatje.

Aardige plaat, maar het duurt wel een beetje lang, vind ik. Nu heb ik geen probleem met albums die een uur of langer duren, maar dan moet er wel genoeg kwaliteit op te vinden zijn, of het moet gewoon één lange begeesterende luistertrip zijn, en dat is 'Valhalla Dancehall' van British Sea Power zeker niet. Enkele goeie nummers ('Georgie Ray', 'Stunde Null', 'Cleaning Out The Rooms') worden afgewisseld met veelal matige, saaie nummers ('Living Is So Easy', 'Mongk II', 'Luna', 'Heavy Water'). Het langste nummer, 'Once More Now', vind ik nu al een pak minder dan een maand geleden. 'Observe The Skies' is nog wel een degelijk nummer, eigenlijk.

3 sterren

Het is weer een zeer afwisselend werkje geworden. Gejaagde nummers, afgewisseld met rustige nummers. Episch, groots en soms filmisch wegstervend.

Mongk II is een fantatisch nummer. Net als Once more now (alhoewel het majestieuze midden wel wat langer en het outro wat korter had gemogen)

In mijn wekelijkse radio-rubriek 'De Keuze van Kas' op AmsterdamFM heb ik vandaag dit album besproken, beluister het hier.

Nu ik ze live heb gezien is het nog maar eens duidelijk hoe onterecht onderschat deze band is.