Toen de Engelse punk ergens in het begin van de jaren tachtig toch een beetje uit 'schwung' raakte,bij ons in ieder geval,verlegden we onze interesse gedeeltelijk naar de hardcore/punk van Amerikaanse bands als Millions of Dead cops,Dead Kennedys,Suicidal tendencies,Misfits en Hüsker Dü.Geloof dat de hardrockers op school ons toen attendeerden op de Dirty rotten imbeciles (of D.R.I.).Erg korte nummers,supersnelle hardcore en teksten die ons toen wel aanspraken.De snelheid was toen ook duidelijk belangrijker als de productie.Er kwam een jaar of vijf later ook een opgepoetste versie op cd uit maar ik blijf toch de voorkeur houden voor deze originele Dirty Rotten EP (voor mij met 22 nummers gewoon een volledig album).
Blijft ook nu nog een erg sympathiek en energiek plaatje dat ik toch nog best wel regelmatig draai.
De beste nummers staan op kant twee met natuurlijk de punk klassieker I Don't Need Society,die weer terug kwam in een beter geproduceerde versie op de opvolger Dealing with it.Andere hoogtepunten van deze,ruim een kwartier durende orkaan van geluid zijn Capatalist Suck,Who Am I,Money Stinks en Commuter Man.
Heb de band,die naar ik dacht oorspronkelijk uit Houston,Texas kwam,een aantal jaren later ten tijde van hun derde album Crossover nog eens live gezien in Nijmegen.En naast een goed concert bleken het ook zeer geschikte lui te zijn.
Met hun werk daarna (het derde album) heb ik minder omdat het toch steeds meer richting metal ging maar deze (en het nog betere Dealing with it) blijft toch zeer krachtig jeugdsentiment.