menu

The Beach Boys - 20/20 (1969)

mijn stem
3,75 (102)
102 stemmen

Verenigde Staten
Pop
Label: Capitol

  1. Do It Again (2:29)
  2. I Can Hear Music (2:39)
  3. Bluebirds Over the Mountain (2:54)
  4. Be with Me (3:16)
  5. All I Want to Do (2:05)
  6. The Nearest Faraway Place (2:41)
  7. Cotton Fields (The Cotton Song) (2:25)
  8. I Went to Sleep (1:39)
  9. Time to Get Alone (2:43)
  10. Never Learn Not to Love (2:34)
  11. Our Prayer (1:09)
  12. Cabinessence (3:34)
totale tijdsduur: 30:08
zoeken in:
avatar van Janz
4,0
Alhoewel een contractuele verplichting voor Capitol en samengesteld uit singles, outtakes en covers is 20/20 een verrassend sterke en coherente plaat. De eerste 3 tracks werden grote hits in Nederland. De plaat flopte in de States, want ja, te vrolijke muziek voor die tijd. Anno 2005 hebben we geen last van de historische context. Wat blijft is een prima plaat, die thans in combinatie met Friends in de winkel ligt voor slechts EUR 7,99. Krijg je er ook nog 5 bonustracks bij, w.o. de sublieme single Breakaway/Celebrate the News.

avatar van IMPULS
3,0
Our Prayer en Cabin Essence zijn ook zo prachtig. Maar dan de andere noot: aardige tracks. Niet meer dan dat.

Pieter Paal
Om van het gezeur van Capitol af te zijn werd dit album met outtakes, covers en singles uitgebracht. In het begin lijkt het net alsof je naar een hits-compilatie luistert maar na 'Bluebirds over the mountain' kan het feest pas beginnen.
Toen ik 'All I want to do' voor het eerst draaide viel mij het uittro niet eens op, maar later toen ik het uittro hard afspeelde hoorde ik het pas.
'The nearest faraway place' is net zo'n liftmuziekje als 'Passing by' van het album 'Friends'.
De walsjes 'I went to sleep' en 'Time to get alone' liggen in het verlengde van elkaar.
Op een site kwam ik kort geleden 'Cease to resist' van Charles Manson tegen en het is inderdaad dezelfde song als 'Never learn not to love' van zijn vriend Dennis Wilson.
'Our prayer' en de psychedelisch country-song 'Cabinessence' zijn wederom vocale hoogstandjes.

avatar van LucM
4,5
Het is inderdaad meer een hitcompilatie, maar the Beach Boys hebben zoveel prachtige hits gehad. De eerste 3 nummers en vooral "I can Hear Music" zijn gewoon top, ik word er écht vrolijk van, "Cotton Fields" is eveneens prima en met "Our Prayer" en "Cabinessence" is wederom genieten van hun vocale klasse.

4,5
schitterde cd .
mooie arragementen ligt dicht bij sunflower en pet sounds. vooral time to get alone
verbaasd mij overigens dat er weinig liefhebbers zijn die ik wel terug zie bij de BB cd's maar niet zie bij de zeer goede cd 's van de Band America (??)

Stijn_Slayer
Janz schreef:
Alhoewel een contractuele verplichting voor Capitol en samengesteld uit singles, outtakes en covers is 20/20 een verrassend sterke en coherente plaat.


Er staat absoluut kwaliteit op dit album. Maar coherent is dit toch zeker niet. Het is en klinkt, zoals LucM al zei, als een verzamelaar. Het album luistert daarom wat minder fijn weg dan andere Beach Boys albums, maar het is absoluut de moeite waard om de versie aan te schaffen die jij ook noemt.

avatar van Wandelaar
4,0
Komende maand zal ook dít album van The Beach Boys de vijftig jaar-grens passeren. En daarmee voel ik weer eens de afstand in tijd en ruimte tot die periode. Een stap in een andere wereld. Een andere tijd die nu zo definitief geschiedenis geworden is en waarmee het contact verbrokkelt, tenzij je er je best voor doet je te verplaatsen, terug in de tijd. “Herinnert u zich deze nog?” echode de jingle van Radio Veronica al in 1972 bij het draaien van Do It Again of Break Away. Toen al hit-historie, nu wordt het graven in een grijzer verleden. Geen radiozender die ze nog draait.

20/20 was een contractuele verplichting tegenover Capitol. En de band die door Brian’s afwezigheid vanwege psychiatrische behandeling al een paar jaar naar richting zocht, had geen duidelijk plan voor dit album. Achteraf kon Brian Wilson het in zijn linernotes wel mooi verklaren en er een positieve draai aan geven als hij schrijft: “The key word for this album is refinement. I was still growin' musically and we as a group wanted to sound more subtle and tighter”. Maar dat kon niet verhullen dat 20/20 niet veel meer bevat dan een samenraapsel van singles, covers en overgebleven tracks. Maar dan toch niet de minste!

Do it Again is een dijk van een single, geen hele grote hit, maar in alles een visitekaartje voor The Beach Boys. Typerend is de krachtige snaredrum in de opening van het nummer.
I Can Hear Music werd geproduceerd door Carl Wilson die hier duidelijk het stokje van Brian overnam. Een cover van The Ronettes.

Bluebird over the Mountain is opnieuw een cover en Mike neemt hier de leadvocal voor zijn rekening. Bruce Johnston maakt hier zijn debuut als producer.
Be With Me is een breekbaar en emotioneel lied van Dennis Wilson. Een donker randje ook wel. Dennis was niet veel minder dan broer Brian in psychische problemen.

Een rauwe testosteronrocker vinden we in All I want do do. Geen best nummer eigenlijk.
Bruce Johnston componeerde en produceerde de instrumental The Nearest Faraway Place die ons meteen weer terugbrengt in die wonderlijke sprookjesachtige sfeer van Pet Sounds.

Tijd voor weer een cover: de folk traditional Cotton Fields en hoewel kort is dit een heel goede versie, gezongen door Al Jardine.
Heel fraai is het nog kortere maar intrigerende I Went to Sleep, een nummer van Brian en Carl.
Time to get Alone gaat min of meer verder in deze sfeer. Onaards sprookjesachtig en prachtige harmoniezang. Een hoogtepunt!

Never Learn not to Love heeft een erg donkere onprettige herkomst. Het werd geschreven door de maniakale moordenaar Charles Manson en verkocht voor een motorfiets aan Dennis Wilson die de titel en een paar tekstregels veranderde. Ondanks de deal was Manson hier niet blij mee en stuurde een kogel naar Dennis, die nu wel begreep dat de vriendschap voorbij moest zijn.

Our Prayer, een woordloze zangpartij die klinkt als een inzingoefening van een knapenkoor in een middeleeuwse kathedraal was bedoeld als opening van Smile, het album dat maar niet van de grond kwam. Ook Cabin Essence, op tekst van Van Dyke Parks is een stukje van de Smile puzzle.
Artistiek één van de meest hoogstaande nummers van Brian.

De bonustracks, verschenen op de hdcd remaster van 2001 doen we er ook nog even bij:

Break Away is een prachtige single met hemelse vocalen. Vader Murry Wilson zou ook nog iets hebben bijgedragen aan het nummer. In de hitlijtsen flopte de plaat echter volledig. Op de b-kant vinden we een nummer van Dennis: Celebrate the News en we proeven de psychedelische invloed waar Dennis aan bloot stond.

We're Together Again : mooi simpel en puur BB-liedje.
In minder dan een minuut brengt Brian een ode aan Burt Bacharach in Walk on By. Het past mij als wandelaar deze geregeld te draaien natuurlijk. Te kort om van een nummer te spreken, meer een momentje in de studio.
En dan die nostalgische medley tot slot. Mooi hoor, maar o wat naïef braaf klinken ze hier. De folksongs worden hier deskundig van een BB-etiket voorzien en tijdloos gemaakt.

Vijftig jaar verder zijn we nu. Sommige songs lijken voor de eeuwigheid bestemd, andere kunnen we best vergeten. Het was niet allemaal meesterlijke harmonie in de geschiedenis van deze band. Hier en daar vervaagt de glans en de persoonlijke problemen van met name Brian en Dennis hebben wel iets van een schaduw geworpen over het werk. Het maakt het des te wonderlijker dat je zoveel moois aantreft. Tegen de druk in. Bewondering maar ook iets van trieste weemoed beheerst mijn stemming. Dit is geen vrolijke boyband. Maar ze raakten soms wel tot aan de hemel.

avatar van Poles Apart
4,0
Beste Wandelaar, mag ik je attenderen op "I Can Hear Music 1968 - The 20/20 Sessions", afgelopen maand (helaas alleen digitaal) uitgebracht, gelijktijdig met de "Friends Sessions". Op beide verzamelingen een pak onuitgebracht, interessant materiaal.

avatar van jorro
4,0
Fijn album, maar geen topper. Hoewel Do It Again, Time to Get Alone en Cabinessence wel erg fraai zijn vind ik het in de breedte niet zo sterk als voorgaande albums. Een aantal liedjes zijn het net niet voor mij. Of het als een verzamelalbum klinkt? Daarop zou ik voornamelijk toppers verwachten, dus dat beleef ik niet zo.
3,5* voor deze #72 in de 100 Greatest Albums of 1969 en 125 in de Best Ever Album chart over dat jaar.

avatar van jorro
4,0
Inmiddels heb ik het album vorig jaar voor de review op mijn eigen site nog eens beluisterd en daardoor is mijn mening toch wat bijgesteld....
Eerder gepubliceerd op www.jorros-muziekkeuze.nl

Mijn ervaring met het album "20/20" van de Beach Boys, uitgebracht in 1969, is als een reis door een auditief landschap, gevuld met verrassingen en nostalgie. Dit album, dat deel uitmaakt van hun indrukwekkende discografie, belichaamt een unieke mix van harmonieën en stilistische experimenten die typerend zijn voor hun latere werk.

Het eerste nummer dat mijn aandacht greep was "Do It Again", een lied dat me terugbracht naar de essentie van de surfrock waar de Beach Boys zo bekend om zijn geworden. De mengeling van vertrouwde harmonieën en de terugkeer naar hun muzikale wortels riepen een gevoel van jeugdige nostalgie op.

Een ander opmerkelijk nummer is "I Can Hear Music". Dit nummer is een perfect voorbeeld van hun vermogen om buiten de traditionele grenzen van popmuziek te treden, met een rijkdom aan vocale harmonieën die een bijna spirituele ervaring bieden. Het is alsof elke noot zorgvuldig is geplaatst om een tapijt van geluid te weven dat zowel troost als vreugde brengt.

Bij "Bluebirds over the Mountain", een nummer dat zich nestelt in de ziel, worden we getrakteerd op een samensmelting van genres die de luisteraar meeneemt op een vlucht over onbekende landschappen. Het is een toonbeeld van hoe de band grenzen durft te verleggen, gebieden verkennend die anderen voor onbegaanbaar houden.

En dan, als een plotse wending in een boeiend verhaal, brengt "Be With Me" een diepte van emotie die zowel rauw als verfijnd is. Het is een nummer dat spreekt over de menselijke conditie, over onze onophoudelijke zoektocht naar verbinding en begrip, verpakt in een melodie die zowel troost als uitdaagt.

In "Cotton Fields", vinden we de Beach Boys in een beschouwende modus, reflecterend op de roots van de Amerikaanse muziek. Dit nummer, een eerbetoon aan de volksliederen die de basis vormden voor veel van de moderne muziek, is zowel een terugblik als een vooruitblik, een brug tussen het verleden en de toekomst

De experimentele aard van het album komt ook naar voren in nummers zoals "Cabinessence", waar de complexiteit en diepte van de compositie illustreren hoe de Beach Boys hun muzikale horizon verbreedden. Dit nummer, met zijn onconventionele structuur en rijke instrumentatie, toont hun artistieke durf en innovatieve benadering van muziekproductie.

Wat dit album voor mij zo memorabel maakt, is niet alleen de kwaliteit van de muziek, maar ook de emotionele diepgang. Het is een auditieve odyssee die reflecteert op thema's van liefde, verlies en de onvermijdelijke veranderingen in het leven. Elk nummer draagt bij aan het verhaal, waardoor een gelaagd portret van menselijke ervaringen ontstaat.

In "20/20" vinden we een schat aan muzikale diversiteit, van de euforische golven van "Bluebirds over the Mountain" tot de melancholische reflectie in "The Nearest Faraway Place". Deze nummers samen vormen een mozaïek van geluid dat zowel de geest als het hart raakt.

Afsluitend, "20/20" is een testament van de Beach Boys' onvermoeibare innovatie en hun vermogen om luisteraars mee te nemen op een reis door het spectrum van menselijke emoties. Het album staat als een mijlpaal in hun carrière, een herinnering aan hun muzikale genialiteit en een bron van inspiratie voor toekomstige generaties. De Beach Boys hebben ook met dit album een blijvende indruk achtergelaten op het landschap van de popmuziek, een echo van hun tijdloze aantrekkingskracht

Gast
geplaatst: vandaag om 14:26 uur

geplaatst: vandaag om 14:26 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.