The Beach Boys - Friends (1968)

Beter dan het mooie maar naar mijn inziens zwaar overschatte Pet Sounds. Ook niet verkeerd is de cd Sun Flower. Afgaand op de teksten van de volwassen geworden Strandjongens maakten ze hier een gelukkige periode door. En dat levert niet eens een slechte plaat op. Integendeel. Alleen jammer dat op de reissues twee platen staan, waarvan er minstens eentje altijd een stuk minder is. De geluidskwaliteit is daarentegen dik in orde.

Ook overschat door jou zelf? Pet Sounds? Die je 5* geeft.

Pet Sounds verdient ook vijf sterren. Deze alleen een halve meer.

De laatste 2 nummers behoort in de hoek "overbodig en vervelend".
Blijft slechts 20 minuten over met aardig tot goed materiaal. Samenzang van de Boys blijft hier van hoge kwaliteit. Maar op 1 of andere manier vind ik de produktie zo matig.

ik vindt friends een matig album ...de nummers lijken opzetjes..niet afgemaakt,ken beter werk van de beach boys.

Brian ging hier (ook vanwege zijn state of mind op dat moment; "ik heb de production value race van de Beatles verloren") bewust terug naar een basic geluid, wat hij toepaste na het in de kast zetten van Smile, geen oververhitte hokken volgestopt met studiomuzikanten (hoewel sporadisch te horen op o.m. Busy doin'nothing en Little bird), enkel het geraamte van de song.
Hoewel ik groot bewonderaar ben van Pet Sounds behoort deze plaat tot een van mijn favoriete Beach boy albums. Inderdaad, sommige songs lijken opzetjes, maar juist in hun nederigheid schuilt de kracht. Een song als Meant for you is prachtig om naar te luisteren.
De hele plaat heeft een prettig gevoel, ondanks de korte speelduur. Maar de speelduur is in mijn opinie geen onderwerp van discussie. De korte speelduur komt de kracht van het album juist ten goede. Favoriet is Busy doin' nothing. Brian Wilson klinkt weer prachtig hier, ondanks de afwezigheid van harmonische zang. Ook titelsong Friends behoort tot het summum van de Beach boy catalogue. En ondanks de onzinnige tekst is Anna Lee, the healer vanwege de prachtige harmonieën het vermelden waard.


****

Overigens, als reactie op Midnightcowboy (meesterlijke film overigens), ik vind 20/20 (de bundelpartner) een goed album. Alleen al de aanwezigheid van I went to sleep, Our prayer en Cabinessence maken deze plaat de moeite ruimschoots waard.

Vaker geluisterd, erg prettig album doch veel te kort

lekker kort album met prachtige "schetjes".
Wordt me steeds dierbaarder.
Dít album gaat mee op vakantie, en niet Pet Sounds (m'n nr.1).

Alle Beach Boys-albums van 1966-1972, dus 'Pet sounds' t/m 'Holland' behoren tot mijn favorieten. Van de albums die daarvoor zitten heb ik een keer de beste nummers bij elkaar gedaan en op een cdtje gebrand.
De platen die na 'Holland' komen bevatten steeds maar 2 a 3 goede songs. Alleen 'The Beach Boys love you' uit 1977 is nog wel een interessant album.
'Friends' is een heel erg kort album en is ook Brian Wilson's favoriet.
Het prachtige titelstuk verscheen ook op single, maar behaalde hier alleen maar een tipnotering. 'Meant for you' kan ik niet echt een popsong noemen, maar het is meer een aanloopje naar 'Friends'.
De plaat bevat nogal vreemde songs, maar niet zo vreemd als op 'Smiley smile' te horen was. De vocalen zijn wederom genietbaar. Vooral het korte 'Anna Lee, the healer' is een vocaal hoogstandje. De laatste 2 nummers vind ik wat minder, maar op den duur was ik daar wel aan gewend.
'Passing by' is een gezellig liftmuziekje. Op het volgende album staat er ook een.

Een muzikaal genie kan zelfs van zijn telefoonnummer een liedje maken, BW deed het: Busy Doin' Nothin'.
Een fan toetste het refein op zijn teletoon (blieb, blieb enz) en kreeg Brian Wilson aan de lijn!

Alleen al het geniale 'when a man needs a woman' dwingt deze plaat al tot luisteren. Beter en pretentielozer als 'Pet sounds', voor mij één van de beste platen van de Beach boys, zondermeer.

Net als Holland ongrijpbaar, soundtrack van Droomland

Droomland? Wat bedoel je?

Mijn Droomland, ik reis altijd af met hasj, coke en pillen, het Brian-Wilson menu.

aha

Toch één van de betere Beach Boys albums. De arrangementen en de productie zijn inderdaad wat soberder (voor Beach Boys begrippen), maar dat vind ik juist goed werken bij dit songmateriaal. Vrolijk en luchtig qua sfeer, maar nergens te flauw of te melig.

Opvallend dat de harmoniezang hier een veel minder grote rol speelt, waardoor dit album een wat afwijkend karakter heeft van ander werk van de Beach Boys.

Schitterende hoes trouwens.

Goed album van Beach Boys. Helaas aan de korte kant, maar er staan prachtige nummers op.

Toch een album wat (onterecht) wat ondergesneeuwd geraakt is, wat mogelijk te maken kan hebben met de opbouw en uitvoering die wat meer back to basic is. Toch valt er genoeg diepgang te ontdekken, en heeft het gewoon een hele vrolijke sfeer die het uitstraald

Slechts 25 minuten, maar dan kan het evenzogoed redelijk briljant zijn.

Alleen die heerlijke dromerige start met Meant for you, gevolgd door Friends. De opzet doet mij opeens heel sterk denken aan het begin van hun recente cd That's why God made the radio. Dat album heeft ook een korte vocale aanvang met Think about the days en de titelsong.

Als Pieter Paal schrijft dat dit Brian Wilson's favoriete Beach Boys album is, kan ik nu helemaal begrijpen waarom 35 jaar na Friends Wilson nog een keer heeft willen komen met een vergelijkbaar album.

Vergelijkbaar in een aantal aspecten sowieso. De korte speelduur, het vrij rustige karakter van het album (ik zou het haast rustiek noemen) en leuke muzikale vondsten, zonder het eigen karakter zwaar geweld aan te doen. Op het laatste album wordt dan nog weer meer aandacht aan de harmonie zang besteed.

Ik had hier aanvankelijk de single Do it Again verwacht, een typisch Beach Boys nummer dat klinkt zoals je verwacht van de Beach Boys. Do it again verscheen vlak voor dit album Friends en zou daar wat betreft tijd nog makkelijk op hebben gekund.

Maar het karakter van Friends laat nauwelijks ruimte voor muziek a la Do it again (dit nummer werd later verwezen naar het album 20/20).

Je kunt bij Friends heerlijk wegdromen, de muziek is alleen zo prachtig om te horen, daar kun je (en mág je) eigenlijk niet bij in slaap vallen.

Ik heb vandaag een Beach-Boys-dag. De voetbal werd afgelast en ik kon dus terug om de collectie remasters in de CD-lade te laten glijden.
Na herbeluistering mijn waardering verhoogd naar 4,5.
Inderdaad musician, hier past eerbied. Op Friends wordt het genre pop of rock overstegen door iets van hogere klasse. Het leek alsof ze zich even niets aantrokken van scoringsdrift. Wat een lieve leuke mooie korte liedjes!
Wake the World, met die hoempapatoeter (tuba?)
When A Man Needs A Woman; pappa vertelt hoe het ging met kindjes krijgen.
Anna Lee; je zou er wat anders achter zoeken, maar zij was gewoon manueel therapeute.
Litte bird, met die prachtig hese stem van Dennis.
Busy Doing Nothing: relaxed tot in je tenen. Met routebeschrijving naar het huis van Brian. Google maps was er nog niet.
Diamond Head: waar is Spongebob ?
Trancedental meditation; reclamespotje voor de Maharishi. Was niet nodig, maar ja dan was de plaat nog korter geweest.

Topplaat! We doen even niet mee met de hitparade en doen gewoon waar we zelf zin in hebben, moeten de Boys gedacht hebben. Had dat vastgehouden, mannen.

Geweldig album maar veel te kort en soms lijkt het een beetje of de songs niet helemaal af zijn. Het beste is om dit album aan te schaffen in de uitvoering waar ook 20/21 bijgevoegd is. Dan blijf je het helemaal van begin tot eind draaien, over en over again.

Eén van de mooist geschreven nummers staat op dit album: Busy doin nothing!! Tekst is geweldig en de muziek past er perfect bij! Mooi album van the Beach Boys!

Luister deze nu voor het eerst , heb toch al veel in huis wat ik geweldig vind van the beach boys ( surfs up , sunflower , pet sounds etc) , maar dit bevalt me eigenlijk nog zomaar beter. Korte schetsmatige songs , nooit te lang en uitgesponnen , niet overdone qua productie/ wall of sound. Daar hou ik enorm van , ben niet voor niets een enorme Guide by voices fan. Luistert heerlijk weg. Een beetje ondergesneeuwd denk ik vanwege geen hits , maar lijkt me toch een hoogtepunt in het oeuvre. Goede ontdekking !

Met weglating van het TM-lied aan het eind, een prachtig album met pure naïeve liedjes die een warm gevoel opleveren. Briljant zo nu en dan. Misschien toch het ontspannende effect van de yogi-meester?