Na een mini reportage van Leo Blokhuis over Tom Dooley - een lied dat in een vroeg gitaarboek van mij stond zonder dat ik het toen goed doorgrondde - ben ik nieuwsgierig geworden naar de muziek van The Kingston Trio. Het blijkt dat de jaren 50 veelkleuriger zijn dan de beelden die wij er vooral van kennen. Van brave burgergezinnen die door seksueel subversieve - maar niet perse politiek geengageerde - vetkuiven werden belaagd. Het politieke engagement was er echter al wel en niet pas ergens vanaf 1967 en die was vooral te vinden in de folkscene. The Kingston trio was populair in studentenkringen en leidden hun liedjes (niet per definitie geengageerd, veelal covers en niet per definitie folk) vaak in met vlotte praatjes. Je staat er van versteld wie er allemaal wel niet door dit trio beinvloed blijken te zijn zoals b.v. Stephen Stills en Gene Clark. Als je de muziek beluisterd is dat ook weer niet zo heel vreemd. Er zitten nummers tussen die nog steeds actueel klinken. Meerstemmig gezongen en met een frisheid gebracht dat ze de geitenwollensokkenreferenties die nog wel eens met het genre worden verbonden ruim achter zich laten. Mooie voorbeelden daarvan zijn 'Worried man' en "Where have all the flowers gone" - beide niet door TKT zelf geschreven trouwens. Maar helaas zitten niet alle liedjes op dat niveau. Maar het is zeker interessant om door het oeuvre van TKT te grasduinen. Je kunt er in ieder geval een mooie lp- size playlist op spotify uit destilleren.