Colin Stetson. De naam zei me niets toen ik zag dat MuMe er wel aardig overweg mee kon. Toen ik bij de genre-aanduiding ook nog eens jazz zag staan (en het niet de zoveelste gehypete singer-songwriter bleek) was mijn interesse enorm gewekt. De laatste tijd was ik nl. jazz wat aan het ontdekken, en ik was benieuwd of het nu nog net zo klonk als in de jaren '50 en '60.
Verschoot ik me even een kamelenbult of twee. Geen typisch jazzgeneuzel, zelfs veelal percussieloze nummers. Dat drong bij het openingsnummer nog niet tot me door. Ik dacht dat het gewoon een voorbode voor een typisch jazzplaatje ging zijn.
Judges en
The Stars in His Head deden me even slikken. Twee ijzersterke tracks en vooral: zoiets had ik nog nooit gehoord.. "Wordt dit echt gemaakt?", dacht ik nog, zij het in positieve zin, alsof Colin Stetson een soort van gat in de markt had gevonden, al zal hij er wel nooit veel geld mee verdienen, schat ik. Het kan natuurlijk zijn dat dit al lang wordt gedaan, maar dat ik er gewoonweg nog nooit van gehoord heb, 19-jarige knaap zijnde. Mocht dat zo zijn, maakt dat het fraai staaltje vakmanschap dat Colin Stetson hier tentoon spreidt er allesbehalve minder op.
Ondanks het feit dat nummer 2 & 3 op dit album al meteen hoogtepunten zijn, is het album erg consistent en zakt het nergens als een pudding of eender welk dessert ineen. Een album waar het niveau niet lager dan 4* sterren zakt en waar sommige nummers tegen de 5* aanschurken. Vooral
A Dream of Water en
Lord I Just Can't Keep from Crying Sometimes zorgen steeds weer voor kippenvel. Te danken aan die prachtige stemmen die het album extra glans geven en er mee voor zorgen dat het nergens eentonig wordt, al zorgt Stetson daar op zijn eentje eigenlijk al voor.
Als ik nu dan ook nog zie dat deze man op zijn eentje
Judges live kan spelen, kan ik niet anders dan in mijn gedachten denken dat ik een hoed of pet op mijn haardos kan plaatsen en die afnemen voor dhr. Stetson. Verbluffend.
New History Warfare, Vol. 2: Judges is vooralsnog dé plaat van het jaar 2011.
PS:
A Dream of Water doet me om de één of andere reden altijd aan
dit nummer denken. Ongelooflijk mooi nummer. Die vocals zijn echt om van te smullen (die van Meg iets minder
).