menu

Colin Stetson - New History Warfare Vol. 2: Judges (2011)

mijn stem
3,84 (113)
113 stemmen

Verenigde Staten
Neoklassiek / Jazz
Label: Constellation

  1. Awake on Foreign Shores (1:30)
  2. Judges (5:13)
  3. The Stars in His Head [Dark Lights Remix] (5:30)
  4. All the Days I've Missed You (ILAIJ I) (1:16)
  5. From No Part of Me Could I Summon a Voice (2:16)
  6. A Dream of Water (3:36)
  7. Home (3:13)
  8. Lord I Just Can't Keep from Crying Sometimes (4:49)

    met Shara Worden

  9. Clothed in the Skin of the Dead (3:41)
  10. All the Colors Bleached to White (ILAIJ II) (0:36)
  11. Red Horse (Judges Il) (2:58)
  12. The Righteous Wrath of an Honorable Man (2:28)
  13. Fear of the Unknown and the Blazing Sun (2:42)

    met Shara Worden

  14. In Love and in Justice (4:54)
totale tijdsduur: 44:42
zoeken in:
4,5
Zeer apart. Stetson werkt met verschillende saxofoons, pak m beet 20 microfoons, weinig overdubs en in 1 take opgenomen. Weet er verder het fijne niet van. Hij experimenteert er op los, soms ritmisch, soms meer atmosfeer, alleen blaasinstrumenten en geen andere (instrumentale) toevoeging.. Veel tracks op dit album hebben wel een onderlaag die je als Drone zou kunnen bestempelen. Door de feedback en afstellingen van al die verschillende mics, galmt alles overal heen en krijg je soms heel aparte geluiden.
Laurie Anderson doet op een paar tracks mee en zorgt voor spoken word passages.

Leuk ja!

avatar van hawkins
4,5
Interessant zeker! Lijkt zelfs beetje op techno soms. Althans, voor zover ik durf te associëren.

4,5
Toch moeilijk te bevatten dat deze man hier zo weinig aandacht krijgt. 1 van de meest originele en toch warme, muzikale albums van dit moment. Wat hij uit zijn sax perst is echt heel knap. Hoewel het waarschijnlijk de techniek is, die hem in staat stelt om het ingewikkelder te doen lijken dan het is, gaaf is het wel.

YouTube - Colin Stetson | A Take Away Show | Part 1

4,5
Dit is echt super goed. Na de eerste keren luisteren heb ik ook het idee dat er nog veel meer valt te ontdekken. Vooral bij The Stars in His Head val ik van mn stoel van de spanning en intensiteit!

avatar van tsjong
Klink goed dit, ik ben nu bezig het te beluisteren.

avatar van Masimo
Judges klinkt erg interessant.. Misschien maar 'ns het hele album beluisteren.

avatar van lazerus
4,0
Apart, maar wel vette shit..
Had nog niet eens bedacht dat het een sax is waar al die geluiden uitgeperst worden

avatar van FlyLo
4,0
Takkie schreef:
Vooral bij The Stars in His Head val ik van mn stoel van de spanning en intensiteit!

De opbouw van dat hele nummer is echt . Het lijkt vind ik ook totaal niet meer op het origineel van Bell Orchestre.
Hoe dan ook is dit een ontzettend boeiende & slimme plaat.

Dwangbuis
Ik weet nog niet zo goed wat ik van de remake van Lord I Just Can't Keep From Crying moet denken, maar tsjonge, wat is dit een meeslepend album geworden. Dank aan Godspeed You! Black Emperor om hem in hun voorprogramma te hebben gezet.

avatar van mayhemblik
4,5
Mijn god wat een belevenis, net keihard gedraait en dan komt hij nog heftiger aan.
Je hoort het inademen en daarna die goddelijke tonen, WAUW!!

avatar van hawkins
4,5
Volle hap voor dit kunstwerkje. Overigens dekt jazz de lading nou niet bepaald, eerder rock / avant-garde.

avatar van lazerus
4,0
Ben benieuwd hoe dit live is.
Eind november speelt ie in ieder geval in Doornroosje.

avatar van GrafGantz
4,0
hawkins schreef:
Overigens dekt jazz de lading nou niet bepaald, eerder rock / avant-garde.


Als ik hier nog meer bevestigingen van kan krijgen ga ik dit als "jazzhater" misschien toch eens proberen

Gallow
Doet me nog eerder denken aan modern klassiek dan aan jazz. Ik denk dat veel mensen jazz aanhalen omdat er met bass sax gespeeld wordt.

avatar van Thomas91
Hoge beoordeling hier, dus ik dacht hem maar eens 'even' te luisteren. Wat is dit dan? Ik was aanvankelijk van plan om het even tijdens het internetten te luisteren, maar zeker in het begin was ik meer met de muziek bezig. Het is intrigerend. Ik heb denk ik nog nooit zoiets gehoord, al ben ik ook niet thuis in de jazz en avant-garde wereld.

Ik weet eerlijk gezegd ook niet zo goed wat ik ermee moet. De nummers met zang vind ik boeiend, net zoals andere snelle nummers. Ik ben echter nog niet overtuigd. Nog geen score, binnenkort nog eens proberen.

avatar van Rhythm & Poetry
2,5
Een niet bijster interessante plaat. Beetje elitair geneuzel hier, beetje elitair geneuzel daar. Het komt niet tot een bepaald punt, maar het lost op in de leegte. Niets.

tuktak
onwijs vette plaat, niet normaal. meest overrompelende plaat van 2011 tot nu toe. die nummers met spoken word, wat een intensiteit. gekraak, gepiep, gekreun, gehijg, heerlijke ritmes die idd tegen electronica aanleunen, tracks die je doen denken aan een nieuwe briljante third van portishead.
los van dit alles is zo'n bass sax trouwens echt een bazenapparaat.

avatar van herman
4,0
hawkins schreef:
Interessant zeker! Lijkt zelfs beetje op techno soms. Althans, voor zover ik durf te associëren.

Die associate heb ik ook. Doet me een beetje denken aan de krauttechno uit de Holden-school. Anderszijds hoor ik er ook wel de minimale klassieke muziek van Riley en Reich in terug op bepaalde stukken.

Echt een zeer gaaf album dit. Misschien wel mijn favoriet van 2011 tot nu toe.

avatar van The Scientist
4,0
dit Jazz???... sorry hoor, maar dat volg ik niet, ik hoor er een hoop Reich/Riley in terug inderdaad, en avant-garde mag er zeker bij, maar jazz hoor ik er niet in.

Verder pakt het mij niet heel erg..

avatar van herman
4,0
Ik heb het genre maar aangepast naar avant-garde, dat er hier stevig getoeterd wordt maakt het nog geen jazz wmb.

Pitchfork schrijft in hun recensie:

The record does bring certain reference points to mind. When Stetson really gets the circular breathing going and unleashes a torrent of notes the climb up and down the scale, fans of free improv might think of solo material by players like Peter Brotzmann and Evan Parker, whose mind-boggling technique is put at the service of in-the-moment expression. But Warfare Vol. 2 doesn't sound much like improv or even jazz, despite our associations of the genre term with the solo horn. These pieces sound composed and carefully ordered, often closer to the precision of classical minimalism than the expressionism of fire jazz. And compared to someone like saxophonist/composer/bandleader Anthony Braxton, with whom Stetson has worked (if you are a virtuoso on bass sax, you're going to wind up working with Braxton, who greatly expanded the context for unusual reeds in jazz), Warfare feels less cerebral, almost like a "pop" version of some of those heady compositions.


Later in hun recensie wijden ze nog wat uit over de minimalisme- en pop-invloeden.

Jammer trouwens dat je het niets vindt, was wel benieuwd of het wat voor jou zou zijn.

avatar van The Scientist
4,0
Die beschrijving dekt inderdaad redelijk de lading voor me ja... en het klinkt inderdaad als iets voor mij ja... en ik heb ook wel het idee dat het iets voor me is, maar toch merk ik geen klik ofzo, het doet me emotioneel gezien weinig.

avatar van Urbanoetang
4,5
Meestal vind ik dit soort unieke platen geweldig om een keer of 2 te horen, maar deze plaat was de eerste keer al geweldig dat ik hem meteen drie keer achter elkaar heb opgezet. Lang geleden dat een plaat zo'n impact op me maakte.

Kan iemand mij iets soortgelijks aanraden?


avatar van Ploppesteksel
4,0
Colin Stetson. De naam zei me niets toen ik zag dat MuMe er wel aardig overweg mee kon. Toen ik bij de genre-aanduiding ook nog eens jazz zag staan (en het niet de zoveelste gehypete singer-songwriter bleek) was mijn interesse enorm gewekt. De laatste tijd was ik nl. jazz wat aan het ontdekken, en ik was benieuwd of het nu nog net zo klonk als in de jaren '50 en '60.

Verschoot ik me even een kamelenbult of twee. Geen typisch jazzgeneuzel, zelfs veelal percussieloze nummers. Dat drong bij het openingsnummer nog niet tot me door. Ik dacht dat het gewoon een voorbode voor een typisch jazzplaatje ging zijn. Judges en The Stars in His Head deden me even slikken. Twee ijzersterke tracks en vooral: zoiets had ik nog nooit gehoord.. "Wordt dit echt gemaakt?", dacht ik nog, zij het in positieve zin, alsof Colin Stetson een soort van gat in de markt had gevonden, al zal hij er wel nooit veel geld mee verdienen, schat ik. Het kan natuurlijk zijn dat dit al lang wordt gedaan, maar dat ik er gewoonweg nog nooit van gehoord heb, 19-jarige knaap zijnde. Mocht dat zo zijn, maakt dat het fraai staaltje vakmanschap dat Colin Stetson hier tentoon spreidt er allesbehalve minder op.

Ondanks het feit dat nummer 2 & 3 op dit album al meteen hoogtepunten zijn, is het album erg consistent en zakt het nergens als een pudding of eender welk dessert ineen. Een album waar het niveau niet lager dan 4* sterren zakt en waar sommige nummers tegen de 5* aanschurken. Vooral A Dream of Water en Lord I Just Can't Keep from Crying Sometimes zorgen steeds weer voor kippenvel. Te danken aan die prachtige stemmen die het album extra glans geven en er mee voor zorgen dat het nergens eentonig wordt, al zorgt Stetson daar op zijn eentje eigenlijk al voor.

Als ik nu dan ook nog zie dat deze man op zijn eentje Judges live kan spelen, kan ik niet anders dan in mijn gedachten denken dat ik een hoed of pet op mijn haardos kan plaatsen en die afnemen voor dhr. Stetson. Verbluffend. New History Warfare, Vol. 2: Judges is vooralsnog dé plaat van het jaar 2011.

PS: A Dream of Water doet me om de één of andere reden altijd aan dit nummer denken. Ongelooflijk mooi nummer. Die vocals zijn echt om van te smullen (die van Meg iets minder ).

avatar van Urbanoetang
4,5



Bedankt hiervoor. Die van Jim O'Rourke moet ik nog beluisteren, maar hier was ik helemaal weg van.

avatar van blonde redhead
1,5
Rhythm & Poetry schreef:
Een niet bijster interessante plaat. Beetje elitair geneuzel hier, beetje elitair geneuzel daar. Het komt niet tot een bepaald punt, maar het lost op in de leegte. Niets.


Inderdaad. Mensen houden tegenwoordig van muziek wat echt nergens meer op muziek lijkt. Zoals annimal collective bijvoorbeeld. Echt grappig om iedereen bij zo'n concert uit zijn dak te zien gaan. Op drie nerds die zo "experimenteel" mogelijk proberen te doen. Ik krijg hetzelfde idee bij deze plaat.

avatar van spoon
3,0
blonde redhead schreef:

Inderdaad. Mensen houden tegenwoordig van muziek wat echt nergens meer op muziek lijkt. Zoals annimal collective bijvoorbeeld. Echt grappig om iedereen bij zo'n concert uit zijn dak te zien gaan. Op drie nerds die zo "experimenteel" mogelijk proberen te doen. Ik krijg hetzelfde idee bij deze plaat.


Experimentele herrie van langharige alternatievelingen wat niks (maar dan helemaal ook niks!!) meer met muziek te maken heeft.

Aldus mijn opa toen hij voor het eerst De Beatles op t.v. zag...

avatar van blonde redhead
1,5
Om dit nu met de beales te vergelijken vind ik wel heel ver gaan.

avatar van blonde redhead
1,5
Ik kan ook duidelijk van experimentele muziek houden. Maar tegenwoordig wordt het natuurlijk steeds lastiger om echt te experimenteren en daarom schiet het vaak zijn doel voorbij. En ik ben blijkbaar een van de weinigen die dit album daar ook onder schaard mooi dat jullie er wel van kunnen genieten.

tuktak
dat dit voor jou nieuw klinkt betekent niet meteen dat het experimenteel is natuurlijk.

Gast
geplaatst: vandaag om 22:20 uur

geplaatst: vandaag om 22:20 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.