Caravan - If I Could Do It All Over Again I'd Do It All Over You (1970)

Zoals ik bij hun eerste Lp al zei:
de eerste 3 zijn het beste!

Ok, dit is duidelijk een stukje beter dan hun debuut al was het maar omdat de opnames gewoon van betere kwaliteit zijn. Maar ook vind de band hier duidelijk haar eigen geluid. Dromerige vocale passages met de wat onzekere maar charmante zang van Pye Hastings of de wat meer stiff-upper-lip stem van Richard SInclair worden afgewisseld met lekker groovende instrumentale passages met een hoofdrol voor het orgelspel van David Sinclair.

Die groene hoes past ook perfect bij het pastorale sfeertje van de muziek. Lekker !!

Mooie cd maar die van mij heeft veel meer nummers.

Opvolger In the land of grey and pink geldt over het algemeen als hun beste plaat -- zo ook op MusicMeter (hoewel één ander Caravan-album hoger scoort, maar dan op basis van niet meer dan vier stemmen). If I could do it... doet daar echter naar mijn smaak eigenlijk niet voor onder, met name dankzij de vier langere nummers waarop de fraaie melodieën, de instrumentale passages en David Sinclairs orgelsolo's (For Richard!) een bijna extatisch effect bereiken. Prachtig.

In de post direct hierboven doelt Gert P. op de momenteel gangbare geremasterde uitgave uit 2001, met daarop als bonustracks demoversies van tracks 2, 3 en 5, plus een aardig nummer (opgedragen aan hun geluidstechnicus) dat nooit op de oorspronkelijke elpee is verschenen, met ook weer zo'n geweldige solo op dat karakteristieke orgeltje.
 

Deze vind ik ietsje minder dan het debuut-album en In The Land Of Grey And Pink.
Daarna zou ik eerder gaan voor de Waterloo en Plump albums.
If I Could ... vind ik in ieder geval beter dan het Cunning Stunts album.
Ze weten op ieder album de luisteraar goed vast te houden en te boeien.

Ik vind hem wel mooi. Je merkt dat er al nagedacht wordt over muziek en de effecten die het kan hebben. En toch klinkt het nog niet gekunsteld.
Lekkere hippiemuziek, op een bruine zondagmiddag.

Caravan was voor mij altijd een beetje dat andere bandje, terwijl ik me helemaal stortte op Camel.

Maar nu ik alles van Caravan bijna weer op vinyl compleet heb, draai ik het vaker dan Camel. Maar ik heb beide bands hoog zitten.

Caravan was er ook eerder dan Camel en zal ook ongetwijfeld hebben bijgedragen aan de ontwikkeling van de sound van Camel.

Maar genoeg over Camel, want het gaat hier om Caravan. Heerlijke plaat die de softe kant van de symfo belicht en dit vergezeld laat gaan van veel melodie, humor en wat psychedelica.

Het viertal Coughlan/Hastings/Sinclair/Sinclair zou natuurlijk nooit compleet zijn door vijfde lid Jimmy Hastings die nogal vaak de fluit of sax bijdroeg. En ook hier is de fluit een welkome toevoeging. Met name omdat Pye niet zo vaak soleert en een teveel aan toetsensolo's ook weer zoveel is. Al is orgelklank van Dave Sinclair ongeëvenaard.

Uiteindelijk pakt het allemaal goed uit. Opvolger vind ik ietsies beter, maar deze is verder helemaal fantastisch. Ik heb deze trouwens op het Pink Elephant label.

Deze plaat verdient meer bekendheid (vind ik).

Ik kan daar niet bij helpen, want ik ken 'm ook al. Prima album van een prima band. Ik hou wel van de Canterbury Scene binnen de progstroming, waarvan Caravan natuurlijk een van de belangrijkst exponenten is. Melodieus, vol droge humor, veel Britser gaat het niet worden! Waarom ik 'm nog niet heb aangeschaft, weet ik eigenlijk ook niet....

Deze trouwens naar een 5* zetten in plaats van een 4,5*

Tony: Volgens mij zijn deze allemaal heruitgegeven ( Caravan - If I Could Do It All Over Again, I'd Do It All Over You (2019, 180 Gram, Vinyl) | Discogs ). Ik heb een mooie dubbelaar van de opvolger met demo-songs erbij. Deze heb ik dan weer op een Pink Elephant-heruitgave, voor de kraakjes en de retro-feel, zeg maar.

Ow, dat ziet er ook leuk uit ja, mooie groene labels.

Ik heb 'm als CD al een eeuwigheid in Zwitserland op m'n verlanglijstje staan. Maar iedere keer zijn het weer andere (vooral jazz-) platen die de voorkeur krijgen en in mijn winkelmandje terecht komen. Nektar - Remember the Future en Renaissance - Turn of the Cards hetzelfde liedje. Steengoede albums, maar nog steeds niet in de kast hier.