Grimes - Halfaxa (2010)

Ik weet nog niet wat ik hiervan moet denken na één luisterbeurt. Langs de ene kant klinkt dit heel inventief en intrigerend. Langs de andere kant doet het mij in het slechtste geval aan Enya denken. Ik kan er de vinger nog niet opleggen maar iets in deze plaat fascineert mij en daarom zal hij nog enkele rondjes moeten draaien vooraleer ik hier uit ben. Eén ding is zeker: dit is geen alledaags plaatje.

En een paar luisterbeurten later ben ik nog niet overtuigd. Er staan best wel een paar knappe nummers op, vooral in het begin van de plaat. Maar er staan ook een pak nummers op die zonder veel op te vallen gewoon passeren.
De plaat duurt ook iets te lang naar mijn zin.
Dit wordt erop of eronder. Ik vrees het laatste maar toch ...
We oké artwork trouwens.
En ook wel een beetje grappig dat ik hier precies enkel met mijn eigen praat.
En neen, ik ben echt niet eenzaam.

Ik zit met exact hetzelfde 'probleem'. Alleen praat ik nu niet met mezelf maar bij deze jij ook niet meer dus...

Voila, 3* kan ik hier nog aan kwijt.

Het meest dromerige van de Grimes albums. Meanderend en kabbelend. Ik ben geen albumluisteraar en net als bij de andere albums van Grimes vind ik ongeveer de helft goed (wat bij mij een heel goede score is!). Wat misschien wat jammer is soms, is de productie, omdat Grimes niet snapt dat je beter geen galm op basgeluiden kunt zetten en vervorming niet altijd een beter geluid betekent. Maar ja, dit is experimenteel en dat mag ik graag. Een geslaagd album.

Fenomenaal.

Dit is artistiek. Met voorsprong uitgegroeid tot mijn favoriet muziekalbum, dit album heeft alles. Heel erg dromerig, geinspireerd door religieuze en middeleewse muziek, maar omgeven door een modern elektronische omhulsel. Grimes' haar stem en opbouw zorgen ervoor dat dit album bij mij een regelrechte trance kan opwekken. Dit is dan ook een ideaal album voor op te mediteren. Grimes heeft het soms ook over persoonlijke dingen in dit album, zoals over de breuk met Devon (Majical Cloudz) of over ze haar beste vriendin verloor [aan heroïne].

Grimes stal echt mijn hart met dit album, hoewel ik het geleidelijk aan leerde kennen. Andere singles (zoals Genesis en Realiti) brachten me dan tot deze geniale videoclip Dream Fortress waar ik meteen verkocht door werd, en dan leerde ik later aan geleidelijk aan dit album kennen. Ik ken quasi ieder single van dit album, en het blijft nooit vervelen. Je raakt het gewoon NOOIT beu! De muziek van Grimes valt moeilijk onder een genre te definieren, het heeft wel zijn invloeden, maar ze heeft haar eigen genre uitgevonden. Haar muziek treedt uit dat spectrum. Er wordt gezegd dat het veel invloeden heeft van witch house dat wat gewelddadiger is, en het liedje dat ik linkte vind ik bijvoorbeeld ook heel mooi, en heeft ook die typische hoge vrouwenstem die Grimes ook heeft, en je ziet die invloeden ook terug in de benaming van haar songs (die tekens, zoals hier)

Er wordt ook gezegd wordt dat er dream pop invloeden terug te vinden zijn in dan vooral haar eerste album (maar ook bvb. in Heartbeats). Echter verschilt het toch zodanig veel ervan, dat ze dit erover zegt.



Er zitten ook heel wat interludes, muziek tussen de singles die eerder als opvulling dienen en dat trance-effect in dit album kunnen doorzetten. In onderstaande rangschikking staan ze eerder vanonder, maar ze zijn nog altijd zeer goed (ook omdat ik ze niet apart beluister). Enkel Heartbeats ken ik minder goed, en past niet echt in het album (bleek er uiteindelijk ook in eerste instantie niet bij te horen). Hallways moet ik ook nog meer luisteren, net zoals sommige interludes, maar de andere platen draai ik grijs.

1. World ♡ Princess - 5.0*
2. Dream Fortress - 5.0*
3. Sagrad Прекрасный - 4.5*
4. My Sister Says the Saddest Things - 4.5*
5. Favriel - 4.5*
6. Weregild - 4.5*
7. Swan Song - 4.5*
8. † River † - 4.5*
9. Devon - 4.5*
10. Hallways - 4.0*
11. Outer - 4.0*
12. Heartbeats - 4.0*
13. Intor/Flowers - 3.5*
14. Dragvandil - 3.5*
15. ∆∆∆∆Rasik∆∆∆∆ - 3.5*
16. ≈Ω≈Ω≈Ω≈Ω≈Ω≈Ω≈Ω≈Ω≈ - 3.5*

En ondanks alles blijft dit album zoveel mysteries bevatten. Ik wil er nog veel over schrijven, maar dan kom ik tot de vaststelling dat ik het ook niet weet (hou trouwens er rekening mee dat ik streng quoteer met de punten).

Veel goeie ideeën, zoveel is wel duidelijk. Maar Halfaxa mist een beetje richting, Grimes zou later ook memorabelere melodieën op de wereld loslaten dan hier het geval is. Toch weet dit album me te charmeren. We worden geconfronteerd met een dromerige klankenbrij die de experimenteerdrift niet schuwt.

Voor velen zal dit album te abstract, te moeilijk zijn. Het is dat ook geen wonder dat Grimes vooral met later werk bekendheid verwierf.

Ik kan dit wel smaken, vooral het middenstuk vind ik sterk: Devon, Dream Fortress en World ♡ Princess vormen een ijzersterk trio. Bij laatstgenoemde track geraak ik wel iedere keer compleet van slag. Ik weet niet hoe het effect bekomen wordt maar het beginstuk van World ♡ Princess klinkt in mijn oren iedere keer alsof het geluid van buiten lijkt te komen. I shit you not, de eerste keer dat ik het nummer hoorde ging ik naar het raam om te gaan kijken wie er in godsnaam dat vreemde kabaal aan het maken was. Zelfs nu ik het geluid herken als zijnde afkomstig van dit album klinkt het nog steeds alsof het van buiten de kamer komt. FM begrijpt er geen snars van (maar dat komt wel vaker voor).

Mooi, dromerig gefreak.

Het is een album dat echt mijn leven heeft veranderd. Het springt er gewoon torenhoog bovenuit, ook omdat het zo uniek is, en nog unieker dat het niveau van begin tot eind wordt aangehouden. Al biedt het midden uiteindelijk wel een echt hoogtepunt, zonder dat de andere liedjes er voor moeten onderdoen. Het blijft nog altijd veruit mijn meest beluisterde album. Het brengt me ook iedere keer in extase wanneer ik het album luister (of zelfs maar een liedje). Ik denk dat ik het meeste elke dag beluister, dit album is een verslaving. Ik denk dat het allemaal erg hypnotiserend is. Bij films heb ik dat ook bij Suspiria (1977), Eyes Wide Shut (1999), Bom Yeoreum Gaeul Gyeoul Geurigo Bom (2003) en The Neon Demon (2016), vaak ook door hun nadrukkelijke score. Ik ben er misschien wel gevoelig voor, want ik kon zonder training spontaan dromen manipuleren of lucide dromen, en het is effectief wel zo dat wanneer ik Grimes luister (of het nu Halfaxa, Visions, Darkbloom of het liedje Song For Ric is) ik vaak de tijd en realiteit uit het oog verlies.

Fraai lijstje films TornadoEF5

Ja, Dream Fortress, Weregild, My Sister Says the Saddest Things en World ♡ Princess behoren voor mij allemaal tot de tien mooiste singles ooit.

Ik vind het moeilijk te begrijpen waarom dit niet meer gewaardeerd wordt. Wat we hier toch horen, is toch zo uniek, en nergens anders gedaan. En indien wel zo raad het me dan maar aan. Misschien komt het in de buurt van Björk - Vespertine (2001), en doet het met momenten ook denken aan de Cocteau Twins en Kate Bush. Maar ik denk niet dat ik ooit in mijn leven iets soortgelijks als dit zal horen, net zoals dat met Panda Bear - Person Pitch (2007) ook is. Grimes heeft ook altijd geclaimd dat die laatste haar leren muziek te maken heeft, omdat alles perfect viel en ze een eurekamoment kreeg na het horen van dat album. Daarvoor slaagde ze er nooit samenhang in haar muziek te creëren.

Bij dit muziek heb ik echt het idee dat je letterlijk in hogere sferen wordt gezongen. Als er één album is dat het dichtst komt bij wat de Hemel is, dan moet het dit wel doen, ook al is anderzijds de sfeer heel donker en melancholisch in dit album. Die tegenstrijdigheid is best wel merkwaardig. De manier hoe haar gezang perfect valt met het instrumentele zorgt voor een dubbel effect. Ik vind dat zang ook als instrument moet gebruikt worden. Natuurlijk voelt het met momenten ook heel etherisch aan. Ik denk ook dat er weinig albums zijn waar ethereal wave en elektronische muziek zo gecombineerd wordt als in Halfaxa. Maar tegelijkertijd is de tegenstrijdigheid dat Halfaxa in principe haar middeleeuws album is, waar bijvoorbeeld samples van kerkgeluiden gebruikt worden, en het met momenten ook doet denken aan koormuziek, hoewel het dat absoluut ook niet is. Maar de combinatie tussen die Middeleeuwse sferen en invloeden met de elektronische muziek, maakt dit album ook absoluut af. En dan heb je uiteindelijk zo een meesterwerk klaar, waar de kwaliteit van het album absoluut consistent is.

Mijn favoriet nummer aller tijden komt zeker en vast uit dit album, maar soms verander ik van mening over welk nummer dit precies gaat. Dream Fortress, Weregild, My Sister Says the Saddest Things en World ♡ Princess zijn mijn favoriete nummers. En het was een tijdje World ♡ Princess. Maar MSSTST heeft misschien wel het mooiste etherische gedeelte. Terwijl Dream Fortress zo iconisch is, en een echte cult op het internet heeft gegenereerd (zie maar de vele users die dreamfortress als gebruikersnaam hebben). En dan heb je Weregild wat gewoon zo een fenomenaal nummer is. Daarin hoor je ook precies hoe Grimes haar muziek maakt. "Say something to me, Voignamir", waarmee ze dus tijdens het maken van die muziek met haar kat bezig was, omdat haar kat Voignamir noemt. En wat ook opvalt is dat zelfs na 200 keer luisteren je nieuwe dingen ontdekt in de nummers die je voorheen niet ontdekt hebt (wat vergelijkbaar is met Radiohead bijvoorbeeld door de complexiteit). Verder vind ik nummers zoals Devon, Swan Song en Sagrad Прекрасный. Maar ik ben zelfs al een tijdje zot geweest van de interlude † River † of van Favriel. Zelfs de Outer / Intro / Flowers en Hallways zijn goed.

Ik heb het er altijd een beetje moeilijk mee gehad dat Visions en Art Angels zoveel meer gewaardeerd worden dan dit nooit ontdekte meesterwerk. Het kan toch niet zijn dat ik de enige ben die dit zo prachtig vind. Veel mensen weten niet wat ze missen. Art Angels heeft te veel popgehalte voor mij, al is een sterktepunt dat elk nummer weer ijzersterk is, en dat het niveau consistent hoog ligt, en dat is iets dat Grimes wel kenmerkt over haar gehele discografie. Naar het schijnt schrapt ze zelfs supermooie liedjes gewoon weg. Realiti is zo een nummer, en dat is één van haar grootste hits geworden (de demoversie). Maar veel andere nummers zijn op het internet te vinden, en die zijn goed. De 4am demoversie van het nieuwe album is bijvoorbeeld gelekt, en het was absoluut opnieuw prachtig (wel lekker actief), maar ik mag hopen dat we het nummer ooit in zijn volledige versie nog te horen zullen krijgen. Grimes is een artiest die je moeilijk kan vatten, maar voor mij wel één van de grootsten uit de 21ste eeuw. Het muzikaal talent dat zij heeft, is bijna ongekend. Wanneer ze meer in detail praat daarover, dan is het echt alsof je naar een alien luistert. Er zijn weinig mensen die op zo een manier met muziek bezig kunnen zijn en experimenteren als Grimes, en zij denkt tenminste ook out-of-the-box, en niet in hokjes van ik moet dit en dat doen. Ik vermoed dat echt veel puur improvisatie en creativiteit is, met daarnaast een goede productie en veel dat ze uiteindelijk zelf doet, zoals zelfs de artwork van haar albums.

Wat een bizar goede plaat. Vraag me niet waarom, maar ik zet het iedere keer weer opnieuw op en met name de nummers 'Devon' en 'Dream Fortress' ademen een ongekende sfeer uit. Het spacey karakter bevalt uitstekend. Ik vind dit de fijnste van haar vier albums.

Nou goed dan, omdat TornadoEF5 zo enthousiast is... maar even luisteren dit.