menu

Alexi Murdoch - Towards the Sun (2011)

mijn stem
3,66 (34)
34 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Folk / Rock
Label: Zero Summer

  1. Towards the Sun (4:40)
  2. At Your Door (2:53)
  3. Some Day Soon (5:10)
  4. Slow Revolution (5:53)
  5. Through the Dark (5:41)
  6. The Light (Her Hands Were Leaves) (4:48)
  7. Crinan Wood (8:44)
totale tijdsduur: 37:49
zoeken in:
avatar van Thomzic
4,0
Raar dat ik hier het eerste berichtje neer moet zetten. Had verwacht dat hij al wel door andere users was opgepikt. Oke, Alexi Murdoch zette zich op de kaart met het veelbelovende debuut Time Without Consequense, met onder andere het prachtige Orange Sky. De beste man is een liedjesschrijver die vaak werd geassocieerd met Nick Drake. Of dat terecht is, is een tweede. Het debuut dateerde van vijf jaar geleden en nu komt hij met een 38 minuten durende plaat op de proppen. Beetje schaars was mijn eerste gedachte.

Dat hij de tijd heeft genomen voor deze plaat lijkt ook duidelijk terug te komen. De zeven liedjes hebben een heel rustgevend karakter over zich, waar geen plaats is voor gehaastheid of overmoed. Ik zou haast zeggen dat het een protest is tegen de maatschappij, zoals hij zingt in Slow Revolution: ' My voice is breaking out here in this wilderness; For I see a time that is coming, I see a time of change'. En zo heeft elk liedje zijn wijsheden, vaak gericht op de toekomst zoals de albumtitel al deed vermoeden. De liedjes worden warm en vol ingekleurd, door natuurlijk die stem a la Drake (ja, ik kan er niet onderuit) en subtiele begeleiding in de vorm van piano en hoorns.

Nadat Murdoch helemaal op adem is gekomen na zijn debuut, wil hij nu met deze plaat mensen op adem laten komen. En dan kom ik weer uit op de 'schaarse gedachte' die ik eerder aanhaalde. In het leven hoeft niet alles veel, snel en groots te zijn, als de dingen maar met vol overgaven en passie worden gedaan. En zo is het met de muziek van Murdoch ook, in het bijzonder deze tweede langspeler.

avatar van aERodynamIC
3,5
Thomzic schreef:
De beste man is een liedjesschrijver die vaak werd geassocieerd met Nick Drake.


Terecht als in ' net zo goed' daar valt over te twisten; dat het er verdomd veel op lijkt lijkt me overduidelijk en daar is niks mis mee. Er zijn zoveel artiesten die op elkaar lijken.
Ik heb er meer moeite mee dat hij bijvoorbeeld in één adem wordt genoemd met bijvoorbeeld William Fitzsimmons. Die vind ik toch totaal andere muziek maken en dat vind ik dan misleidend.
Nick Drake is gewoon een perfecte associatie. Moet je verder ook niet te moeilijk over doen en ik denk dat Drake-liefhebbers dit heus wel kunnen waarderen.

Toch geef ik dit niet de hoge waardering die Drake wel van mij krijgt. Ik merk toch dat één Nick Drake eigenlijk volstaat voor mij. Less is more gaat dan in meerdere opzichten op zeg maar.

Towards the Sun van Alexi Murdoch is een bescheiden, lieve plaat van een ongetwijfeld sympathieke zanger. Het staat vol prachtige liedjes en daar zal niemand zich een buil aan vallen.
Ik zal persoonlijk sneller naar Nick Drake grijpen terwijl ik die ook niet altijd op kan zetten.
Murdoch zal dus een beetje tweede viool moeten gaan spelen. Neemt niet weg dat hij hoe dan ook een mooi album heeft afgeleverd.
Even onthaasten in 2011 kan uitstekend hiermee.

avatar van AOVV
3,0
Nieuwe plaat van Alexi Murdoch! Wat ik me van zijn debuut kan herinneren, is dat het een heel goeie plaat was, en de vergelijking met Nick Drake is niet onterecht. Maar ik zou ook eerder naar Drake grijpen, net als aERo. Wat niet wil zeggen dat we deze plaat links laten liggen.

avatar van DirkM
Staat op de Luisterpaal! Ik vond de eerste plaat van Murdoch erg goed, dus ben benieuwd hoe deze bevalt.

avatar van muziekobsessie
2,5
tja vind deze nog meer nick drake look-a-like dan zijn vorige en er zijn al zoveel nick drake's. Hij had is moeten weten dat zijn muziek zoveel invloed heeft. Zet toch liever de meester zelf op die als je gitaar kan spelen, met zijn bizarre open stemmingen en onmogelijke tokkels, niet te evenaren is.

op mijn download staat dat tie al uit 2009 komt???

avatar van Co Jackso
3,0
Gisteren heb ik Alexi Murdoch live mogen bewonderen in Bitterzoet. Mijn kaartje heb ik vooral gekocht op basis van de eerste cd, aangezien dit album nog niet beschikbaar was. Helaas heeft dit album mij niet kunnen overtuigen, en ook het optreden van gisteren heeft mijn mening niet veranderd.

Tijdens het optreden speelde Murdoch zijn nummers nog langzamer dan op het album het geval is. Het kabbelt voort, op een vrij eentonige manier, waardoor voor mij een aantal nummers moeilijk van elkaar te onderscheiden zijn. Zelfs na meer dan 10 luisterbeurten. Murdoch lijkt geen moeite te doen om een emotionele snaar bij de luisteraar te raken, zoals dat wel op zijn debuut gebeurde. Parels als All My Days en vooral Orange Sky, zijn dan ook niet te vinden op dit album. Het beste nummer is voor mij Some Day Soon, dat toch enige vorm van ritme en tempo bevat. Blijkbaar heb ik een vorm van structuur nodig in dit soort nummers, en dat is maar schaars terug te horen op dit album.

avatar van Struikie
3,5
Ik ga me aansluiten bij mijn voorgangers. Al zou ik hem geen Nick Drake look-a-like willen noemen, daarmee doe je hem te kort. Er zijn uiteraard overeenkomsten (de stem en stijl van gitaar spelen) maar er zit nogal een verschil in emotie/kleur van de muziek. Waar Alexi Murdoch intiem en lieflijk is, is Nick Drake (in my opinion) somber of zwaarmoedig.

Een ander groot verschil tussen deze twee artiesten is de mate waarmee een album blijft boeien.
Dit album borduurt verder op Time Without Consequence, maar mist (zoals genoemd) uitschieters zoals All My Days en Orange Sky. Ik had gehoopt dat hij meer dynamiek in de verschillende nummers had gelegd. De nummer lijken erg veel op elkaar, en op het voorgaande album en EP's.

Neemt niet weg dat dit een prima album is dat rustig voorbij kabbelt. Mooi gezongen, mooi gespeelt, en zeker geen 13 in een dozijn. Het valt ook wel te prijzen dat hij trouw blijft aan zijn concept.

avatar van AOVV
3,0
Het kabbelt misschien wel wat, deze plaat, maar het kabbelt wel mooi. Dat moet je Murdoch nageven. Nick Drake is een naam die genoemd wordt, ga ik ook mee akkoord, maar, net zoals Struikie zegt, klinkt Murdoch minder somber, ligt het minder zwaar op de maag allemaal. Daardoor is dit een mooie lenteplaat, zou ik zelfs durven zeggen, eentje die bij mij nog niet aan haar laatste draaibeurt is aanbeland.

avatar van AOVV
3,0
'Crinan Wood' is trouwens een erg mooi sluitstuk.

avatar van AOVV
3,0
Enkele dagen en luisterbeurten later, is mijn waardering voor dit album toch een beetje minder geworden. Het klinkt allemaal wel goed, Murdoch heeft een goeie stem, maar het blijft kabbelen, en in een vorige post zei ik nog dat het tenminste mooi kabbelt. Daar blijf ik nog altijd bij, maar wat ook weer waar is: kabbelen is maar kabbelen. In de vorige plaat (die ook een stuk langer was) zaten meer levendige stukken, nu heeft hij echt een standaard-folkpopplaatje gemaakt. Daar ben ik niet vies van, maar in tegenstelling tot bijvoorbeeld een James Vincent McMorrow (vorig jaar erg mooie plaat uitgebracht), weet Murdoch me hier niet helemaal mee te voeren, en kiest m'n aandacht na enkele nummers alweer andere wegen. Om er toch weer helemaal bij te zijn om het slotnummer aan te horen, dat wel erg fraai is!

3 sterren

avatar van Kwinten92
Ik begrijp hier helemaal niets van? Ik heb al twee jaar lang een EP Towards the Sun op mijn pc staan met exact dezelfde nummers? Heel vreemd.

avatar van Madjack71
Een kabbelend beekje is idd. een mooie metafoor voor de muziek van Murdoch. Maar ook bij een kabbelend beekje vind ik het wel wat hebben als er ergens een eigenwijze steen in ligt, waardoor het water net een andere weg neemt. De hier al vaak genoemde Nick Drake had dat wel, zijn akoestsich spel was de steen waar de muziek erom heen een andere weg nam. Bij Murdoch kabbelt het en kabbelt het lekker, edoch het kabbelt.
Met zijn stem is niets mis mee en past goed bij de muziek.

avatar van musiquefrique
4,0
Het nummer At your door is het mooiste Nick Drake nummer dat Nick Drake nooit maakte of zong. Die opbouw met steeds verder aanzwellend koperwerk...Alleen al hierom is dit album zwaar de moeite waard.

Zwan
Goeie plaat dit. Het valt me op dat steeds weer Nick Drake wordt genoemd terwijl ik dit veel meer vind lijken op John Martyn begin jaren 70.

Gast
geplaatst: vandaag om 08:46 uur

geplaatst: vandaag om 08:46 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.