Metallica - St. Anger (2003)

De composities zijn an sich nog wel aardig (met name de eerste 3 nummers) maar het drumgeluid verziekt met name het luisteren ernaar. Verder jammer dat er geen enkel gitaarsolo opstaat.

St. Anger is het album waardoor ik vervreemd raakte van Metallica. Zo ontzettend slecht, zo ontzettend jammer. Benieuwd wat Cliff Burton er van gevonden zou hebben.

was dit niet ook de plaat waarbij de guitar hero mix beter klonk dan de og mix hahahaha

en hoe krijg je het voor mekaar een lelijke pusshead cover te creeren?

Nee dat was Death Magnetic. Maar de grap was dat die mix helemaal niet beter klonk. Eerder soft en wollig.

Net zoals Justice met extra bas ook niet beter klinkt en St. Anger met 'normale' drums ws ook niet beter zal klinken.

(Er vanuit gaande dat je met og mix originele mix bedoelt en niet één of andere disstrack van Ice t oid)

Dat was hem inderdaad...wat een gedrocht die death magnetic in songwriting

Drama dit… ik mis werkelijk alles wat ik goed vind aan Metallica: stuwende moddervette drums (vervangen voor een vreselijke drumsound), mooie melodieën met krachtige riffs en lange solo’s en een goed zingende Hetfield. Soms komen uit zware periodes de beste albums, nu het zwakste helaas.

Voetnoot: Overigens past de hoes en gebruikt lettertype ook helemaal niet bij Metallica, eerder iets voor The Offspring of zo…

Het potten en pannen geluid van St. Anger heb ik nooit getrokken. Ik heb weleens begrepen dat de heren destijds gewoon wilden knallen en een wat non-conformistische houding op plaat wilden laten terugkomen. We kunnen stellen dat ze dat is gelukt. Killer en afstandelijker heb ik een album niet eerder gehoord. De persoonlijke verhoudingen tussen de mannen van dat moment zullen ook wel hebben doorgeklonken in de sound maar dat is een andere discussie.

Lulu is beter dan dit. Lulu is ongelooflijk slecht.

De regelmaat waarmee ik dit album tegenwoordig draai komt vermoedelijk overeen met de regelmaat waarop Metallica een nieuw album uitbrengt. Ten tijde van de release was ik eigenlijk redelijk positief over dit album. Deels was dat wellicht te wijten aan de lage verwachting die ik had en de verrassing dat Metallica eindelijk weer eens een agressief album had uitgebracht. Die agressie kan ik in zekere mate nog steeds waarderen aan dit album. Zo ook een aantal nummers als Frantic, St. Anger, Sweet Amber, Dirty Window en All Within My Hands.

Het zijn de veel genoemde redenen waardoor de waardering tanende was: de brakke productie (al heeft het gitaargeluid zijn charme), de snare etc.... Helaas is de bijgevoegde DVD ook geen geweldig alternatief. Leuk om een keer te zien en met aangespannen snare te horen, maar de performance is best rommelig, de productie niet al te hoogstaand en zonder hulp in de studio klinken de zanglijnen van James een stuk minder.

Al met al toch 0,5* erbij.

Kort na het verschijnen van hun nieuwste nam ik me voor St. Anger (nog) eens een eerlijke kans te geven. 's Avonds laat, koptelefoon op, tekstboekje erbij en dan met open nieuwsgierigheid luisteren. Het afgrijselijke drumgeluid zou ik nemen voor wat het is, maar dat lukte met de beste wil van de wereld niet altijd. De nummers dan. Ik hoorde in ieder geval wat ze probeerden te doen. Ik volgde de opbouw en pikte iets van de emotie op. Daarna ging ik slapen, met het gevoel dat het album misschien niet helemaal beroerd is.

Hoe leuk is het om 's morgens met een lekker nummer in je hoofd te zitten. Maar in dit geval kwam de weerslag van mijn overdreven goodwill in de voorbije avond als een donderslag bij heldere hemel. Zinnetjes als 'My lifestyle, determines my deathstyle' en 'Saint anger 'round my neck' spookten hardnekkig en jammerend in mijn hoofd. Ik kon alleen maar denken; wat een kutnummers, wat een kutplaat. Ik wil dit niet horen. Ik hoef dit nooit meer te horen.

Hahaha, je hebt het in elk geval geprobeerd, Kronos.

Ik probeer het ook nog eens en moet meteen een beetje gniffelen om dat rare snaregeluid. Maar 'Frantic' en de titelsong kon ik in het verleden (toen de clips nog wel es op tv voorbij kwamen) best waarderen. Er zitten toffe ideeën in (waarbij gevoelig / melodieus de strijd aangaan met speed / raggen), maar het komt niet helemaal lekker samen - of toch best wel? ik ga ze nog es vaker horen.

In 'Some Kind...' klinkt het alsof Hetfield aan het rappen slaat, verder ook een bar saai nummer, op de wat op Tool (ten tijde van 'Aenema') lijkende stukjes na. In 'Dirty Window' zit nog wat fijne cleane zang, verder ook nul tot weinig boeiend. Dan 'Invisible Kid', waar mij ineens Korn te binnen schiet als mogelijke inspiratie voor de ruige sound van deze plaat...? De gitaarsound sluit er best op aan. Ook hier wat cleane zang erbij, maar weeral saaie boel - met 8 minuten de moeite waard om es wat te skippen. 'My World' hetzelfde laken een pak. 'Shoot...' begint nog aardig, maar bij dat refrein gaat het al weer mis.

'Sweet Amber' is instrumentaal best okay, maar (en dat is me hier en bij 'Hardwired...' ook al eerder opgevallen) Hetfield heeft weinig moeite gestoken in zijn zanglijnen. De laatste 3 heb ik wat door geskipped (waarbij ik Tool en Korn en bands als COC als - deels - mogelijke inspiratie weer niet ondenkbaar acht). Best aardige stukjes ertussen, soms beukt het lekker.

Kan me best voorstellen dat men dit niet trekt. Zelf ben ik er niet meteen uit. De minimale score vind ik in elk geval niet op z'n plaats. Misschien zal ik 'm nog wel es proberen, maar 't is weer even mooi geweest.

2 sterren als ik uit moest delen -edit- weet je wat, ik deel ze gewoon uit.
En de hoes vind ik dan nog best tof.

Twee sterretjes is wat mij betreft de max. Wat een ruk album, als er al sprake was van enige warmte tussen de heren dan is dat niet terug te horen. Een wortelkanaalbehandeling is een feestje in vergelijking met het aanhoren van dit plaatje. Ik snap Kronos wel. St. Anger bevat hier en daar nog wel enige aardige aanzetjes maar het verval trad in mijn ogen hiermee in. Het is beuken in de keuken en zo klinkt de plaat ook en dat is geen positieve aanbeveling. Met een gemiddelde van 2,41 op deze site komt St. Anger er nog genadig van af.

Ik deel eigenlijk alleen de laagste score uit aan albums die wat mij betreft zo slecht zijn dat ik ze niet wil bijhouden. Als ze uit de collectie verwijderd zijn haal ik die halve ster ook weg want ik stem alleen op albums die ik heb.

Maar misschien voor deze een uitzondering maken want de hoes vind ik ook best tof. En dan hou ik hun discografie compleet in mijn verzameling.

Wat het titelnummer betreft, de zanglijn van het beste stukje daarvan ('Fuck it all and no regrets, I hit the lights on these dark sets...') lijkt wel heel erg op iets van Megadeth. Een typisch Mustaine melodie.

Ik dub nog of ik er niet een halfje af zal halen, er is idd gewoon bar weinig te genieten hier.

De hoes geeft eigenlijk goed weer wat ik met dit album wil doen.

Voor mij is deze beter dan de drie opvolgers, alhoewel Death Magentic ook nog wel aardig is. Nooit begrepen waarom deze nou zo afgemaakt wordt, terwijl hun laatste album vreselijk slappe ongeinspireerde muziek is, staat er hier voor mij tenminste nog een band met pit en een eigen gezicht.

Ik hoor nochtans bij het laatste album meer goeie ideeën en zeker meer speelplezier. St. Anger mag dan unieker zijn maar het trekt op niks. Het voelt als een geforceerde poging samen iets te maken terwijl het op dat moment helemaal op was. En bij een gebrek aan inspiratie besloot men dan maar authentiek te klinken of zoiets.

Nou, niet voor mij. Ik hoor hier een band die nog midden in het leven staat, terwijl hun laatste album meer klinkt als een stel uitgebluste bejaarden.

Na 2 tracks is hier de inspiratie zo goed als op. Blijft over, zoals milesdavisjr zo leuk omschreef: 'beuken in de keuken'.

Inspiratie hoor ik juist wel. Emotie en een eigen gezicht ook. Maar uiteindelijk vind ik het te vermoeiend om in één keer te luisteren. In die zin helpt het mij om zo nu en dan wat blokjes van het album te luisteren. Dan vallen dingen als Invisible Kid of All Within My Hands mij ineens wel iets beter.
De keuze om geen solo's te incorporeren voelt voor mij als een gimmick. Ik denk dat dit soort breaks wel wat kleur hadden kunnen geven. Maar ja: 'als, als, als". Daar koop je niets voor.

Het drumgeluid stoort mij dan nog het minst. Dat refereert nu juist mede aan het geluid van acts als Helmet die toch wel ten grondslag lijken te liggen van St. Anger. Alleen was het genoemde Helmet wel wat compacter in haar handelen....

Enfin, St. Anger is mij teveel op dat gegroove uit de jaren 90 geënt. Maar zo heel af en toe mag ik het wel.

Ik vind de muzikale ideeën in de eerste twee nummers verfrissend, ook qua combinaties. De rest van de plaat hoor ik veelal riffs en zang (hetgeen ik het meest op let) die me al te bekend voorkomen. Ulrich drumt toch best goed en strak hier trouwens (double bass enzo), of niet? Of hebben ze in de studio lopen sleutelen?

Aan dat gesleutel wil ik in het geval van Metallica niet zo aan. St. Anger klinkt behoorlijk live. In een studio kun je wel dingen tot in den treure overdoen totdat het goed is. Hetgeen je ook kunt zien in docu's over de totstandkoming van diverse albums. Hetzelfde over de zang waar ook altijd maar van wordt gezegd dat er gesleuteld is. Als dat zo is, kun je dat alleen horen wanneer de boel al dan niet bewust overstuurd wordt. Maar waarom zou je dat doen als je andere foutjes erin laat zitten?

En Ulrich is tot op zekere hoogte gewoon een prima drummer die in het kader van de hoge bomen soms wat al te zwaar te verduren krijgt.

Ik ga dit hier even droppen.

St. Anger was mijn eerste album van Metallica, en afgezien van mijn ervaringen met Limp Bizkit, Korn en Rage Against The Machine, ook mijn eerste metal-ervaring. Ik vond het helemaal de shit. Ik had geen enkele notie van muzikaliteit en mijn oren waren praktisch gemaakt van kaas ofzo. Het was voor mij de opstap naar zo veel meer.

Jaren later moet ik helaas toegeven dat die nostalgie en de emotionele pleister op mijn puberteit die dit album was, de kwaliteit van het origineel niet echt meer overeind houdt. De stukjes die ik echt waardeer, zijn te schaars.

Maar toen ontdekte ik onderstaande versie.

https://www.youtube.com/watch?v=A0helO5KHKY

Er zit een FLAC optie bij. Ik ben daar voor gegaan.

En nu ben ik weer verliefd. Er zitten zeker ook minpuntjes aan, maar dit blaast wel weer even een frisse wind over het materiaal.

Metalhead88, ik kwam hier net ook om die versie te tippen aan de medegebruikers. Jezus, wat klinkt dit goed in vergelijking met het reguliere album. Alles heropgenomen m.u.v. de vocals en een kritische knip in de lengte van veel van de nummers. Het is nog steeds geen meesterwerk, maar de potentie die ik wel hoorde in het songmateriaal komt hier veel beter naar voren en ik kan het tenminste afluisteren zonder te grijpen naar de aspirine! Dit wordt naar alle waarschijnlijkheid de enige versie van St. Anger die nog op de digitale draaitafel komt bij mij.

Na menig fan van het eerste uur kwijt te zijn geraakt ten tijde van the black album, om vervolgens nog wat metal fans kwijt te raken na Load en Reload, komt Metallica na jaren terug met St. Anger. Sommigen hadden na de wat langere afwezigheid stiekem gehoopt op het oude Metallica. Deze ging echter niet meer terugkomen, dit ging gewoon al niet meer. Zelf ben ik ook Load en Reload gaan waarderen, dit kon ik een jaar of 10 geleden eigenlijk nog niet echt.
Maar, nu vallen er toch wat stukjes op zijn plaats. Er zijn geen solos aanwezig op het album, maar ik vind dit geen gemis. Zelfs vind ik de nummers niet te lang. Nu ik ook wat meer doom metal ben gaan luisteren valt er nog best wat te genieten op St. Anger - denk zo eens aan Shoot Me Again, Sweet Amber, en All Within My Hands, echt doom is het natuurlijk niet, maar het komt soms qua tempo en feel wel in de buurt. Als je van garagerock of wat langzamere metal houdt kan ik mij voorstellen dat je dit een prima plaat vindt. Ook zijn de 2 openers met Frantic en St. Anger zo verkeerd nog niet. Het wordt gekenmerkt door een lager gestemde gitaar, wat meer mechanische drums, en niet de allerbeste vocals van Hetfield, maar wel wat rauw. Ik vind het persoonlijke wel hun minste album toch nog steeds, maar hij bevalt mij wel al een heel stuk beter dan vroeger.

1. Metallica
2. Ride The Lightning
3. Master of Puppets
4. ...And Justice For All
5. Kill 'Em All
6. Load
7. Reload
8. St. Anger