Van de officiële, onlangs geremasterde, beatles-lp's is dit de meest opmerkelijke, door de keuze die indertijd gemaakt werd om de b-kant te vullen met de orkestrale filmmuziek. Hier mag producer en componist George Martin naar hartelust de tekenfilm tot leven wekken, door met zijn orkest klassieke componisten te citeren en de Beatles zelf.
Opmerkelijk, want zoals blijkt uit de eerdere reacties bij dit album, hebben weinig Beatlefans affiniteit met het soort filmmuziek dat hier wordt gebracht: dat is toch een soort muziek wat door een beperkte groep mensen wordt gewaardeerd. Waarom dan niet, zoals bij Help!, de zes filmnummers aangevuld met nieuw materiaal tot een volwaardige lp, en de Martin-orkestraties apart uitgebracht?
Natuurlijk hadden de Beatles verder niet zoveel met deze film te maken, en de bereidheid om er goede muziek aan bij te dragen was blijkbaar laag. Buiten Martins score moeten we het doen met (logischerwijs) Yellow Submarine, en vijf outtakes uit de Sgt Pepper's - Magical Mystery Tour- periode, waarvan All You Need Is Love ook al opdook op de MMT- ep's. Die twee laatstgenoemden zijn leuke nummers, maar niet bepaald hoogvliegers in het oeuvre van de band.
De weigering om zelf iets zinnigs bij te dragen lijdt tevens voor een onevenredig groot aandeel voor George Harrison. Misschien heeft hij de meest interessante bijdrages. Only A Northern Song is klassieke chagrijnige George, en een mes dat dubbel snijdt: de Beatles kwamen uit het noorden van Engeland, waar door de inwoners van het hippe, zuidelijke Londen nogal op werd en wordt neergekeken (vergelijk hoe randstedelingen aankijken tegen Limburgers in Nederland). Maar de liedjesuitgeverij van de Beatles, waar George met tegenzin aan meedeed, heette ook Northern Song, dus kan de song meteen worden gezien als een sneer richting het minderheidsbelang dat George hierin had, en het feit dat de Beatles een klotedeal hadden gesloten wat betreft de rechten op hun liedjes. Ik doe niet eens mijn best, want het is maar een Northern Song, zingt Harrison, en iedereen probeert zo slecht mogelijk te spelen. Erg fascinerend, maar verre van een topnummer.
Dat laatste geldt eigenlijk ook voor Harrisons andere liedje hier, It's All Too Much. Veel wordt dan wel goedgemaakt door het psychedelische avontuur, wat dit nummer van een vergelijkbaar belang maakt voor de Summer Of Love-periode als, pak 'm beet, Eight Miles High van The Byrds. Liefhebbers van Harrison als solo-artiest zullen hier kunnen genieten van een belangrijk hoofdstuk in zijn ontwikkeling.
Dan hebben we nog Pauls melige maar charmante kinderliedje All Together Now, en de enige echte klapper van de plaat: Hey Bulldog, een ouderwetse rocker, geschreven door John maar met de hele band op hun meest wildenthousiast. Eén van de leukste (relatief) onbekende Beatlesnummers.
En dat is het dan: voor de Beatles was dit duidelijk een project op de achtergrond. In de Beatles-iconografie speelt Yellow Submarine wel een belangrijke rol, maar met de jongens had dat niet veel te maken. Geinig tijdsdocument, zullen we maar concluderen.
Favoriete track: Hey Bulldog