menu

The Doors - The Doors (1967)

mijn stem
4,39 (1790)
1790 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Elektra

  1. Break on Through (To the Other Side) (2:25)
  2. Soul Kitchen (3:30)
  3. The Crystal Ship (2:30)
  4. Twentieth Century Fox (2:30)
  5. Alabama Song (Whisky Bar) (3:15)
  6. Light My Fire (6:30)
  7. Back Door Man (3:30)
  8. I Looked at You (2:18)
  9. End of the Night (2:49)
  10. Take It as It Comes (2:13)
  11. The End (11:35)
  12. Moonlight Drive [Version 1] * (2:43)
  13. Moonlight Drive [Version 2] * (2:30)
  14. Indian Summer [08/19/66 Vocal] * (2:36)
toon 3 bonustracks
totale tijdsduur: 43:05 (50:54)
zoeken in:
avatar van Mausie
4,5
Mausie (crew)
Joren999 schreef:
Dewolff bijvoorbeeld doet dit echt vele malen beter.



Zeg er eens wat van Johnny Marr.

avatar van Johnny Marr
5,0
Mausie schreef:
(quote)



Zeg er eens wat van Johnny Marr.

Er eens wat van. Maar nee serieus, hoe dan??

avatar van cosmic kid
5,0
cosmic kid (moderator)
Berichten verplaatst naar The Doors

avatar van Juul1998B
4,0
Vanavond even mijn the doors fase inhalen.
Beginnend bij dit album dat me al aardig goed weet te raken.
Hele unieke stem en muziek is wat me als eerste opvalt.
Misschien een slechte vergelijking maar dit lijkt op de country versie van joy division. En dan wel iets positiever dan JD.

avatar van EttaJamesBrown
4,5
Juul1998B schreef:

Misschien een slechte vergelijking maar dit lijkt op de country versie van joy division. En dan wel iets positiever dan JD.


Voor iemand uit 1998 is dit spot on !

avatar van Mjuman
Juul1998B schreef:
Vanavond even mijn the doors fase inhalen.
Beginnend bij dit album dat me al aardig goed weet te raken.
Hele unieke stem en muziek is wat me als eerste opvalt.
Misschien een slechte vergelijking maar dit lijkt op de country versie van joy division. En dan wel iets positiever dan JD.


Als je met een sneltreinvaart door de muziekgeschiedenis heengaat, verlies je context en geschiedenis uit het oog. En da's een beetje jammer, beetje klok-en-klepel-verhaal. Het aardige is nl dat o.m The Doors voor sommige wave-acts echt een inspiratiebron waren: Ian McCullough (Echo and the Bunnymen) citeerde bij live optredens hele tekstfragmenten van Jim Morrison (en de band volgde hem), terwijl ook Massive Attack The Doors coverde. En je zou zomaar The End - met veel effect gebruikt in Apocalypse Now (van Ford Coppola) na Decades kunnen draaien.

avatar van remcodurez
5,0
ach geschiedenis herhaalt zich steeds. Alleen ben ik nu toch al een heel tijdje aan het wachten op een jonge versie van The Doors.

En niet die jongens van Måneskin. Misschien bij momenten even controversieel. Maar muzikaal en tekstueel kom ik daar niet aan mijn trekken

avatar van Mjuman
remcodurez schreef:
ach geschiedenis herhaalt zich steeds. Alleen ben ik nu toch al een heel tijdje aan het wachten op een jonge versie van The Doors.


Generiek gezien, heb je misschien (het begin van) een punt. Dit motto wordt echter heel vaak gebruik door lieden die op zoek zijn naar een verklaringsmodel (om de werkelijkheid te bevatten). Er is echter maar een Tweede Wereldoorlog - een nieuwe, God behoede ons, zal de "Derde" heten.

Bedenk: the past can be copied, the present cloned, the future must be created. Menig synth-geluid uit de 80s waarvoor toen veel werk is verricht (bedenken, samplen, uitwerken, testen en aanpassen etc, vaak in een eindeloze loop) kwam later al beschikbaar als pre-set en nog later als plug-in card (voor een synth).

avatar van herman
5,0
Mjuman schreef:
[...] terwijl ook Massive Attack The Doors coverde.

Technisch gezien heb je natuurlijk gelijk, maar ik heb wel eens gelezen dat Horace Andy (die de Massive Attack-versie zingt) zich baseerde op Jose Feliciano's cover van Light My Fire en helemaal niet bekend was met het origineel van The Doors.

Niet volstrekt ondenkbaar, de versie van Jose was internationaal misschien nog wel een grotere hit dan Light My Fire (sowieso in het VK).

avatar van Mjuman
Mjuman schreef:
[...] terwijl ook Massive Attack The Doors coverde.

herman schreef:
Technisch gezien heb je natuurlijk gelijk, maar ik heb wel eens gelezen dat Horace Andy (die de Massive Attack-versie zingt) zich baseerde op Jose Feliciano's cover van Light My Fire en helemaal niet bekend was met het origineel van The Doors.

Niet volstrekt ondenkbaar, de versie van Jose was internationaal misschien nog wel een grotere hit dan Light My Fire (sowieso in het VK).


Vind het - mijn 5 centen - een tamelijk ongeloofwaardig verhaal. Apocalypse Now (van Francis Ford Coppola), een mega-succes, is uit '79 (en daarin fungeerde The End als een belangrijk element); bovendien woonde Horace Andy vanaf '77 in de US (en als je The Doors al niet kende, zou je alleen al obv die film gaan 'terugploegen'). De versie van Feliciano is meer samba-achtig en heeft meer iets 'creatief-met-kurk'-achtigs in zich. Ooit weggelopen bij een optreden van Feliciano (NSJ?) - totaal NMD.

avatar van EttaJamesBrown
4,5
Een slechte cover van een verkeerde versie van ‘Light my Fire’

Ben ik nu de enige die met een glimlach aan de grot van Plato denkt?

avatar van Droombolus
4,0
Mjuman schreef:
De versie van Feliciano is meer samba-achtig en heeft meer iets 'creatief-met-kurk'-achtigs in zich.


De man is een geniaal gitarist die zich om den brode profileert als een 13-in-een-dozijn kommersjele drek producent uit de katagorie Demis "Auf Wiedersehn" Roussos. De daarin besloten tragiek raakt mij toch altijd wel.

avatar van Mjuman
Droombolus schreef:
(quote)


De man is een geniaal gitarist die zich om den brode profileert als een 13-in-een-dozijn kommersjele drek producent uit de katagorie Demis "Auf Wiedersehn" Roussos. De daarin besloten tragiek raakt mij toch altijd wel.


Zoals gewoonlijk mag ik jouw commentaren altijd graag lezen. En ook in je opmerking over tragiek kan ik me wel vinden: technisch zo vaardig, vingervlug en dan zo'n output leveren. Een beetje alsof je Alfred Brendel het oeuvre van Jan Vayne laat naspelen - Ian Dury zong ooit al What a Waste

avatar van Chameleon Day
4,0
Dat ‘Alabama Song’ is toch van een truttigheid om te huilen….waarom heeft dat het album gehaald?? Zo, dat moest er even uit. Verder prima plaat. Maar imo (bepaald) niet de wereldplaat die de ranking hier suggereert. En mijn puberdochters vinden dit maar “hele vreemde muziek”. Een orgel? Geen strakke beats?? Geen rapper???

avatar van Droombolus
4,0
Chameleon Day schreef:
Dat ‘Alabama Song’ is toch van een truttigheid om te huilen….waarom heeft dat het album gehaald??


Ik ben het helemaal met je eens maar Alabama Song was de factor die Jac Holzmann over de streep trok om de Doors te tekenen, dus zonder dat nummer hadden ze geen contract gekregen bij Elektra.

JR141
Chameleon Day schreef:
En mijn puberdochters vinden dit maar “hele vreemde muziek”


Ik beleef momenteel mijn vierde puberteit en vind het nog steeds "hele vreemde muziek". Maar wel muziek die telkenmale mijn hart sneller doet slaan terwijl ik als een volleerd sjamaan naar het einde van de nacht zeil.

avatar van davevr
2,5
Er zijn honderden instrumenten, het ene is mooier dan het ander. Sommigen klinken soms goed, en soms trek ik ze niet. Hier vind ik dat Hammondorgel even rustgegevend als een doedelzak gespeeld door een hyperkinetische speedfreak.

Mijn versie is in stereo opgenomen, en aan 1 kant zit dus die tergend kutfrustrerende Hammond. Als ik die kant afzet, dan is het eigenlijk een goede plaat (genre 4*), als ik dat aanlaat is het een -5*.

avatar van Droombolus
4,0
davevr schreef:
dat Hammondorgel.


Ieder elektriek orgel is noodzakelijkerwijs een Hammond. We hebben hier te maken met de ( gevreesde ) Vox Continental damaals bekend als "het piep orgeltje" Bands als Country Joe & The Fish en het Sir Douglas Quintet zouden niet hetzelfde zijn zonder

avatar van davevr
2,5
Droombolus schreef:
(quote)


Ieder elektriek orgel is noodzakelijkerwijs een Hammond. We hebben hier te maken met de ( gevreesde ) Vox Continental damaals bekend als "het piep orgeltje" Bands als Country Joe & The Fish en het Sir Douglas Quintet zouden niet hetzelfde zijn zonder


Bedankt om de uitleg en nu weet ik wat te vermijden

avatar van MDRAIJER
4,0
Dit is voor mij wederom een grote uit de jaartjes 60. Jim Morrison vind ik een erg bijzondere meneer in de meest positieve zin. Ome Bob Krieger past heel goed bij de dromerige en filosofische zang van Morrison. Manzarek doet precies wat hij moet doen, al ben ik daar zelf niet heel erg fan van. Ik houd niet zo van de orgel-sound. Maar het past wel precies. In nummers als Light My Fire past het heel goed en in andere nummers komt het bij wijze van spreken mijn strot uit.

Bij plaatjes uit de jaren 60 en 70 beeld ik mij graag in hoe het zou zijn als je voor het eerst je vinyl op de speler legt en de muziek voor het eerst ervaart. Ik denk dat men bij deze plaat met open ogen en mond hebben staan luisteren. En dan doel ik nu voornamelijk op The End. Wat zal dat een nummer van jewelste zijn geweest voor de Doors-fans.

Ik ben ooit begonnen met een 3,5 voor dit album, dat was lang geleden toen ik nog albums beoordeelde op het geluid an sich. Tegenwoordig oordeel ik een album ook op de geschiedenis wat er achter zit, en hoeveel mij dat doet. Daarom kom ik nu uit op een magere 4 sterren en met de tijd wordt dit hoogstwaarschijnlijk een 4,5.

avatar van Mjuman
davevr schreef:
dat Hammondorgel.


Droombolus schreef:
Ieder elektriek orgel is noodzakelijkerwijs een Hammond. We hebben hier te maken met de ( gevreesde ) Vox Continental damaals bekend als "het piep orgeltje" Bands als Country Joe & The Fish en het Sir Douglas Quintet zouden niet hetzelfde zijn zonder


Was - eerlijk gezegd - ervan overtuigd dat Manzarek met een Fender Rhodes speelde en toen ik google'de vond ik https://en.wikipedia.org/wiki/Rhodes_piano#/media/File:Ray_Manzarek_1968.jpg met idd zowel de Fender Rhodes als de Vox Continental - boven elkaar. Herinner dat de NL band Test (uit Breda) die veel Doors-covers speelde met een opstelling van keyboards haaks op elkaar: Fender Rhodes rechts. Is die opstelling altijd dezelfde vroeg ik me af.

avatar van Maarten0402
4,5
Hehe, eindelijk de discography van The Doors (bijna) weer compleet.
Tijdje geleden was ik bij Velvet in Rotterdam Oude Binnenweg en had daar Stange Days, Waiting for the Sun, Morrison Hotel en L.A. Woman gehaald. Helaas lag dit album daar niet.
Maar gelukkig vandaag binnengekregen na bestelling (remaster). Op The Soft Parade na nu de hele collectie weer compleet na jaren.
Had de albums van een oud collega gekregen, maar de oen die ik toen was had het niet goed gearchiveerd en was het kwijt.

Tja dit album is echt een meesterwerk en geweldig in alle opzichten. Heerlijke vibe!

avatar van Maarten0402
4,5
Afgelopen week in werkpauze bij een collega's kantine stond de radio aan. Ik hoorde "Light My Fire" en zette 'm even wat harder. Toch teleurgesteld! ... waarom zou je denken? Nou het was natuurlijk de "Radio versie" van een minuut of 3 ofzo... Wat een klote cut man! Echt een ander soort nummer ook... Niet compleet!

Die hele lange solo/improvisatie tot het eind doet het hem nou juist. Snijden in dit nummer is funest!

avatar van Lura
5,0
De allereerste song van The Doors die ik ooit lang geleden op de radio hoorde, was meteen een van hun meest legendarische, Light My Fire. Afkomstig van een van de meest iconische debuutalbums ooit. Wat mij vooral aantrok in Light My Fire was het orgeltje van Ray Manzarek, de catchy melodie en de inventieve bossa nova invloeden. De aantrekkingskracht van de charismatische zanger Jim Morrison kwam pas later.

Het nummer werd aan het viertal gezamenlijk toegeschreven, maar het basisidee was afkomstig van gitarist Robbie Krieger, die op de proppen kwam met “C’mon baby, light my fire …” hook. De single zorgde meteen dat de groep succesvol werd. Mede geholpen door een legendarisch optreden in de Ed Sullivan Show, die coast-to-coast werd uitgezonden. Vooraf had Morrison beloofd het woord higher niet te gebruiken, maar deed dat toch, het werd het eerste en laatste optreden in die show.

De eerste single en de geweldige opener van het debuutalbum The Doors was echter het indringende Break On Through (To The Other Side) wat over drugsgebruik gaat. De groepsnaam The Doors is een verwijzing naar The Doors of Perception van Aldous Huxley over diens ervaringen met het gebruik van mescaline.

Naast veelal eigen werk ook twee covers, Alabama Song (Whisky Bar) van Bertolt Brecht & Kurt Weill en de blues song Back Door Man van Chester Burnett & Willie Dixon. De lange afsluiter The End is ook een klassieker. Ooit op geweldige wijze gecoverd door Nico. Het nummer werd ook gebruikt in Apocalypse Now van Francis Ford Coppola.

Gast
geplaatst: vandaag om 03:35 uur

geplaatst: vandaag om 03:35 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.