menu

The Doors - The Doors (1967)

mijn stem
4,39 (1789)
1789 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Elektra

  1. Break on Through (To the Other Side) (2:25)
  2. Soul Kitchen (3:30)
  3. The Crystal Ship (2:30)
  4. Twentieth Century Fox (2:30)
  5. Alabama Song (Whisky Bar) (3:15)
  6. Light My Fire (6:30)
  7. Back Door Man (3:30)
  8. I Looked at You (2:18)
  9. End of the Night (2:49)
  10. Take It as It Comes (2:13)
  11. The End (11:35)
  12. Moonlight Drive [Version 1] * (2:43)
  13. Moonlight Drive [Version 2] * (2:30)
  14. Indian Summer [08/19/66 Vocal] * (2:36)
toon 3 bonustracks
totale tijdsduur: 43:05 (50:54)
zoeken in:
avatar van Bighead
4,5
Lekkere muziek. Voor die jaren een ongekend helder geluid.

Tijdloze nummers.

Morrison zou oook in deze tijd een ster zijn.

Klassieker!

avatar van levenvergeten
4,0
Soms kom je erachter dat er in de platenkast van je vader verdomd interessante dingen verstopt zitten, wat een plaat! Nu snel maar LA Woman, als die nog beter is.
Voorlopig 4*

avatar van levenvergeten
4,0
Will Young coverde The Doors. Dat was deze plaat niet waard. Ik ben van mening dat je jaren '60 psychidelica sowieso niet kan coveren. Will Young kan wel iets, van een fantastisch nummer dat heerlijk experimenteel klinkt een vlak, saai popnummertje maken. De commercialiteit ten top, nee neem dan Jim Morrison.

Jim wist hoe zijn liedjes moest schrijven. Oke, hij zat onder de drugs, maar wist het wel te gebruiken om zulke prachtige pop/rock/psychidelica nummers te schrijven.

This is the End, my beautiful friend, the end.

Hij weet me in te pakken, die Jim Morrison. Werkelijk fantastisch, dat orgeltje in The End. Bij dat nummer stel ik me altijd een film voor, met een superheld, die op het einde genadeloos wordt getroffen door de vijand. De held ligt op de grond, roerloos, en dan komen langzaam de eerste noten van The End op, terwijl de camera langzaam rond het lichaam van de getroffen superheld draait. 11 minuten hoeft dat niet te duren, dat is te veel van het goede.

Maar broeders, denk alstublieft niet dat deze plaat alleen om Light My Fire en The End draait, er staan andere fantastische nummers op, die korter dan 6 minuten zijn. Ik noem Break on Through (To the Other Side), een nummer dat een swing bevat waar je u tegen zit en ook Alabama Song en Take it as it Comes vind ik nummers van den bonvenste plank.

Jim Morrison is een van de beste songschrijvers uit de jaren '60, waar mijn liefde voor de jaren '60 begon met the Rolling Stones en later the Velvet Underground en Jimi Hendrix ben ik nu geneigd te zeggen dat ik the Doors bijna beter vind als the Rolling Stones. Laat ik in elk geval zeggen dat ze op gelijke voet staan met the Rolling Stones en Jimi Hendrix.

Ik kom er nu achter dat ik met mijn 4 sterren het gemiddelde omlaag breng, laat ik er daarom een dik verdiende 4,5* van maken .
En Jim Morrison en zijn Doors: Ik ga uw werk verder verkennen!

5,0
Raar dit: op de cd die ik van dit album heb schreeuwt Morrisson in het nummer break on through: She get's high!!! ... OOOOOOHhh

Op de vinyl versie die ik heb lijkt het wel alsof dat high eruit geknipt is. Klinkt een beetje houterig.

avatar van Justinx
avdj schreef:
Bands als CCR en the Kinks zijn compositioneel geen haar slechter.

Is dat een woord compositioneel?

avatar van Paalhaas
5,0
levenvergeten schreef:
The End. Bij dat nummer stel ik me altijd een film voor, met een superheld, die op het einde genadeloos wordt getroffen door de vijand. De held ligt op de grond, roerloos, en dan komen langzaam de eerste noten van The End op, terwijl de camera langzaam rond het lichaam van de getroffen superheld draait. 11 minuten hoeft dat niet te duren, dat is te veel van het goede.

Heb je ooit Apocalypse now gezien? Niet helemaal volgens jouw beschrijving, mar nochtans een heel eind in de goede richting.

avatar van levenvergeten
4,0
Die is van Francis Ford Coppola toch? Ik ga op zoek!

Sinds ik die recensie heb geschreven heb ik dit album echt constant opstaan. Dus hij mag in mijn top10.

avatar van Carow
5,0
Gisteren in Rome aangeschaft, ben nu aan het luisteren. Klinkt heel erg goed. Beoordeling volgt

avatar van El Ninjo
5,0
Laat ik hier ook eens wat bij schrijven want Jim Morrison is voor mij toch wel 1 v/d meest indrukwekkende talenten die de popgeschiedenis heeft voortgebracht. Net als bijv. Eddie Cochran, Jimi Hendrix, Janis Joplin en James Dean was Morrison een onverbeterlijke en eeuwige rebel die onvermijdelijk aangetrokken leek te zijn door zelfdestructie.

De roots van the Doors lag oorspronkelijk in de underground scene, maar dit debuutalbum met daarop de hitsingle Light My Fire bombardeerde de groep onmiddellijk tot 1 v/d topbands v/d Verenigde Staten.
Het album is dan ook ongelofelijk goed, het ademt zelfs een wat theatrale sfeer uit, wellicht dat de aanwezigheid van een Brecht/Weill nummer daar mede debet aan is.
Het is echter de directe wijze waarop Morrison zijn sex en dood motieven in de songs uit, die van essentieel belang zijn voor het image van de band.

Naast de hit Light My Fire, de klassieker The End [fenomaal verwerkt in de openingsscene van Apocalypse Now] en het bekende Break On Through vormen m.n. The Crystal Ship, Soul Kitchen en Take It as It Comes voor mij de absolute hoogtepunten van dit album waar geen slecht nummer op te vinden is.

Jim Morrison leefde en stierf letterlijk voor de kunst. Zijn gedachtengoed is echter nog springlevend, vastgelegd in prachtige dichtbundels en vastgegroefd op een aantal schitterende LP's waaronder deze parel uit de popgeschiedenis.

avatar van schizodeclown
4,5
Mooi geschreven El Ninjo.

En dan te bedenken dat dit een debuutalbum is.

Een van de hoogtepunten is zekers wel op het laatst bij 'The End',als de muziek tot een climax komt en Morrison in die climax heel donker 'yeah' roept,niet helemaal als een gek of Little Richard ofzo schreeuwen alsof hij in ze kont is gepakt,maar gewoon heel erg donker wat de sfeer van het hele liedje weergeeft.Klasse!!!

avatar van wolf
4,5
Paalhaas schreef:
Heb je ooit Apocalypse now gezien? Niet helemaal volgens jouw beschrijving, mar nochtans een heel eind in de goede richting.

Die scene is prachtig. Ik krijg altijd kippenvel als ik die beginscene bekijk!

thru life
Als ik eerlijk moet zijn. Dit is echt een van de beste albums ooit. De nummers zijn zo briljant dat ze eeuwige in je hoofd blijven rondhangen en je na een keer luisteren het nog eens op zet een trechte 5,0

fredpit
het begin van kant 2 (lp) vol met kraken en piepen en dan die uithaal bij back door man.......dastochpachtighe!

vind dit de meest pure van al hun albums.

MUS
Trui76 schreef:
Raar dit: op de cd die ik van dit album heb schreeuwt Morrisson in het nummer break on through: She get's high!!! ... OOOOOOHhh
Op de vinyl versie die ik heb lijkt het wel alsof dat high eruit geknipt is. Klinkt een beetje houterig.

Het zou best kunnen dat ze dat eruit hebben moeten halen, volgens bepaalde mensen was er een te groot verband met drugs. En dat kon in die tijd natuurlijk niet


Feeder

mugken
levenvergeten schreef:
Soms kom je erachter dat er in de platenkast van je vader verdomd interessante dingen verstopt zitten, wat een plaat!

Ha,bij mij is het ook zo
Lekker album mijn favoriet is Break On Through.

Feeder
Ik moet het echt even kwijt, ik vind deze plaat meer dan magnifiek ! Break on through, crystal ship, alabama song, light my fire, the end...

Echt prachtig, zelden zo gezellige muziek tegengekomen.
En Jim z'n stem... hij doet me smelten, hehe

Kga de dag nooit vergeten dat ik aan z'n graf stond...
Snik...

Feeder
Okay...

Ik dacht zo in mezelf, laat ik m'n duizendste bericht plaatsen bij een cd die me nu al maanden in de ban houdt.

Drie maanden waarin je iedere dag een bepaaalde cd draait. Dat kan geen toeval meer zijn. Ongelofelijk wat voor een emoties dat Jim bij me losweekt met z'n stem. Iedere song maar dan ook echt IEDERE song staat als een huis. Dit heb ik tot nu toe alleen nogmaar meegemaakt met Kid A en Pornography. De teksten, de sfeer, het spreekt allemaal enorm tot de verbeelding. Het is een heel donker geheel, deze plaat. En wat een opener ! Om nog maar te zwijgen over The end (die song is goed bezig om m'n all time favoriet te worden). Uiteraard is deze plaat véél meer dan die 2 songs. Er is wel een scheiding in de plaat en dat bevalt me ook enorm. Eerst heb je die eerste vijf songs...
En het tweede deel begint bij Back door man. Light my fire is zo'n beetje de schakel. Fantastisch gedaan allemaal !
U merkt het, ik ben overdonderd door deze cd. Het is zelfs zo erg dat ik momenteel eigenlijk niets deftigs kan typen, ik wil gewoon weer gaan luisteren.

Twijfel je over de aankoop van deze cd ?
Stop daar dan maar mee !
Dit is een ervaring die je nooit zult vergeten.
Zucht...

Gasten van musicmeter, wat doen jullie me toch aan ?

5,0
Art schreef:
Het is inderdaad een meesterwerk Vergeet trouwens ook niet het prachtige "Light My Fire" dat zo heerlijk aanstekelijk klinkt. Wat mij betreft mag deze plaat als mijlpaal bestempeld worden in de muziekgeschiedenis. Ik geef het 4,5 ster

Dat het een mijlpaal in de muziekgeschiedenis is kan niemand ontkennen denk ik, maar voor veel mensen waaronder mijzelf is het nog veel meer dan dat. Dat even terzijde, eigenlijk is Jim Morrison, en daarmee deze plaat wel voortgekomen uit zijn nare jeugd. Vanaf jongs af aan al vervreemd van zijn (strenge) militaire ouders. Toch gek hoe iets naars/vervelends/eenzaams bij een briljante geest vaak (bijna altijd?) resulteert in briljante muziek.

avatar van Paalhaas
5,0
Feeder schreef:
Iedere song maar dan ook echt IEDERE song staat als een huis.

Jep.

SanTordoir schreef:
Dat het een mijlpaal in de muziekgeschiedenis is kan niemand ontkennen denk ik, maar voor veel mensen waaronder mijzelf is het nog veel meer dan dat.

Jep.

avatar van orbit
4,5
En driewerf!

Jep

Laurora
The End, één van de beste nummers ever!
Ik houd van zijn stem (en van de hele plaat, trouwens)

avatar van Thoost-
5,0
Een meesterwerk van de beste groep aller tijden!

avatar van herman
5,0
Ik heb volgens mij ooit verkondigd dat ik niet zoveel met deze band heb, maar de laatste maanden lijkt het Doors-vuur ook hier te zijn gaan branden. De eerste trigger was het herzien van Apocalypse Now (de redux), een film die ik eens zag als 16-jarige na een nacht te hebben overgeslagen. Destijds begreep ik er niet veel van, maar nu wel. En The End sloeg in als een bom. Ik las hier dat Morisson's ouders ook met het leger van doen hadden, dus in dat opzicht is het wel weer extra opmerkelijk dat Coppola de Doors gebruikte voor zijn film. De twee trigger was het opnieuw horen van Love Her Madly, een nummer dat overigens niet op dit album staat.

Ik heb dit album van The Doors vroeger wel vaak gehoord, maar toen was het meer een lekkere liedjesplaat. Nu vallen de kwartjes een voor een en lijk ik wel een extra zintuig te hebben waarmee ik al het drama van Morrison cs. graag tot me neem. Ik snap Paalhaas dan helemaal als hij het heeft over "een magische samenvloeiing van elementen" wat betreft de compositie van deze muziek. Het zal vast wel goed bedacht zijn allemaal, maar het klinkt meer alsof de muziek hen is overkomen, alsof ze het alleen maar uit de lucht hoefden te plukken.

Hoogtepunt tot nu toe: de pianosolo in The Crystal Ship.

Stem verhoogd van 3,5 naar 4,5.

EVANSHEWSON
Misschien wel de BESTE DEBUUTPLAAT ooit ? In ieder geval één die onmiddellijk indruk maakte. Al was het maar voor de epische en lange nummers LIght My Fire en het ronduit schitterende THE END.
THE END durfde ik vroeger niet eens beluisteren omdat ik er een soort ZELFMOORDsong in hoorde... Coppola gebruikte het ook in Apocalypse now, dus misschien was ik niet de enige die er "bad vibes" bij voelde.
Maar zoals gezegd, schitterend debuut van een band met een zo later zal blijken totaal geschifte en losgeslagen maar zeer belezen en literair geïnspireerde zanger JIm Morrison die een waar ikoon zou worden.
Een MUST in iedere serieuze rockliefhebber's verzameling !
Break on Through misschien leukste opener ooit !

avatar van PUbu
5,0
In mijn jeugd luisterde ik wel eens naar de muziek van mijn grotere broers, de ene had muziek van Doobie Brothers, Santana etc. Mijn andere broer had Zappa, VU, Capt Beafheart. Bonzo Dogband etc. en The Doors.
En dat maakte het voor mij heel spannend, sex, drugs & Rock/Roll, wat moest deze plaat in de jaren zestig een impact gehad hebben.

Als je als jongen zijnde The End had gehoord dan ben je wel al je onschuld verloren denk ik.

5,0
Samen met Strange Days een klassieker. Ik luisterde Light My Fire al toen ik een jaar of 6 was. Na deze plaat "vergeten" te zijn zag ik de trailer van The Doors van Oliver Stone op tv en juist dat stukje waar ze Light My Fire aan het componeren waren. Op dat moment viel het kwartje op zijn plaats en vanaf toen ben ik een Doors fan.
Favorieten van deze cd zijn Light My Fire, The End, Take It As It Comes en Soul Kitchen. Voor liefhebbers van Light My Fire en The End raad ik de live versies aan die op het concert uit Stockholm staan.

avatar van aerogp1
5,0
Kom ik er net achter dat ik nog neit eens gestemd heb!
Maar meteen 5* erbij geplakt
Er is werkelijk niks mis met dit album. The End vond ik wat ontoegankelijk en misschien zelfs iets te lang.
De rest is subliem
5*

avatar van aERodynamIC
5,0
Lang heb ik er over getwijfeld om aan dit album een wat langer verslag te wijden.
Waarom? Wat valt er in hemelsnaam nog te zeggen over een klassieker? En dan ook nog eens de wetenschap dat 13.729 gebruikers over je schouders meelezen en allen zo hun eigen gedachten hebben over dit album.
Een beetje koudwatervrees dus, maar ik moet me maar eens vermannen en mijn lofzang op dit album gestalte geven.

Break on Through: al bij de eerste tonen herken je het nummer. Die ongelooflijke energie knalt er echt de eerste seconden al uit. Alsof de broek te strak gespannen zat en er toch echt even een knoopje los moest. De woorden worden er uit gespuwd en het orgel rammelt er vet op los. Hoe veel overtuigender wil je een album van start horen gaan? Haast onmogelijk lijkt me.
Hoe anders klinkt Soul Kitchen in eerste instantie dan toch. Ik zou haast lieflijk zeggen: vooral het orgel is daar verantwoordelijk voor, maar de zang weet zich ook aardig aan te passen. Totdat de minuut ruim gepasseerd is dan krijgen we toch nog de uithalen die weliswaar weer snel ingetoomd worden, maar het is al voldoende om goed geprikkeld te worden. Het kunstje wordt dan ook snel nog eens herhaald en daarna gevolgd door een heerlijke gitaar-solo. Wat weet deze band toch een eigen sound ten gehore te brengen: fantastisch. Tot op de dag van vandaag vind ik de nummers van dit album heel eigen klinken.
En dan is het adem happen voor aERo. Misschien wel het allermooiste nummer van The Doors treedt aan: The Crystal Ship. Dit nummer heeft een zekere onderkoeldheid die later overgoten gaat worden door een fantastisch sausje op piano/orgel die de boel snel doet smelten. Smelten doet dan ook mijn hart bij het horen van al dit moois. Dit nummer is zo godvergeten mooi dat ik niet eens weet hoe ik dat moet uiten, en dan hebben we natuurlijk een echte klassieker te pakken die op alle fronten weet te raken. Als je iets echt niet meer weet te omschrijven omdat het te mooi voor woorden is dan zijn daar op internet de smiley's voor uitgevonden:
Na al dat moois is het even bijkomen op Twentienth Century Fox, een catchy nummer met een rhythm & blues ondertoon. Ik zou dit een 'cool' nummer willen noemen. En dat na 40 jaar! Daar kunnen geen hedendaagse koele arctische apen tegenop.
Terug naar decadente Berlijnse cabaret-tijden in de vorm van Alabama Song. Het is kitsch zonder kitsch te zijn (volgt u hem nog?). In eerste instantie zou je denken met een vullertje van doen te hebben, maar daarmee doe je het nummer ernstig tekort. Ik vind het een typische Doors-song en ik hou van het stijltje.
Ik geef het toe: het intro van Light My Fire komt me soms de strot uit. Ik kan het bijna niet meer horen (wegens overdosis). Maar toch, maar toch: dan zet je door en dan weet het nummer je al heel snel in te palmen en besef je dat dit gewoon een geweldig nummer is, ook al heb je het te vaak voorbij horen komen. Dit is zo'n nummer dat eigenlijk iedereen wel kent, dus ook die 13.731 gebruikers van deze site (verrek: tijdens dit schrijven zijn er al weer twee bij gekomen).
Met Back Door Man is altijd wat raars aan de hand bij mij. Het is typisch zo'n nummer waar ik me even niet kan inbeelden om welk nummer het gaat als ik alleen de titel zie staan. Het is zelfs zo erg dat ik het nummer niet eens zo snel op dit album zou plaatsen. Heel vreemd natuurlijk, omdat ik dit album door en door ken.
Toch is het een geweldig nummer met prima gitaarwerk. Het duwt zichzelf wat minder hard naar voren dan andere songs op dit album, het straalt wat meer bescheidenheid uit en daardoor heeft het bij elke beluistering weer dat frisse gevoel wat ik bij Light of Fire een beetje ben gaan missen.
I Looked At You heeft het zwierige wat veel nummers op het album Waiting for the Sun ook hebben. Het heeft iets zonnigs. Velen zien dit nummer als een wat mindere God op dit album, maar ik denk daar anders over (ik ben ook een groot liefhebber van Waiting for the Sun).
Het is wat minder scherp of gruizig misschien, maar dat maakt het feest er niet minder om.
End Of The Night blijft een heerlijk, spannend nummer telkens weer. Het donkere sfeertje maakt het helemaal af. Buiten dat het donker klinkt vind ik het ook iets geils uitstralen. Krachtig nummer dit End of the Night. Ik ben er verzot op.
Het poppy, luchtige keert terug op Take It As It Comes. Poppy? Ja, maar dan wel van het bezwerende soort. Hoe heerlijk is het om helemaal op te gaan in de orgel-solo's. Neem je liefste bij de hand, sleur hem/haar de dansvloer op, handen in elkaar en draaien maar. Draaien tot je er dronken bij neer valt. Dans alsof het de laatste dans van je leven is.
En wat valt er verder nog te zeggen over de lange afsluiter The End? Ik kan mezelg quoten bijvoorbeeld:
aERodynamIC schreef:
The End.

Henk Schiffmacher zei ooit in een interview dat dit zijn crematie / begrafenis-nummer moest worden.

De reden ? Het duurt zo lekker lang "en die mensen maar wachten tot het eindelijk echt over is".

Altijd leuk zo'n quote, maar dat hadden de 13.732 gebruikers (ja ja er is er weer eentje bij gekomen) ook op pagina 1 al kunnen lezen.
Wat anders bedenken dan..........mmmm........misschien dat het simpelweg een ongelooflijk, spannende afsluiting is misschien? Cliché cliché. Ja dan weet ik het eigenlijk ook niet.
Dit zijn gewoon The Doors op hun best. Laten de users na mij bij dit album maar vertellen waarom dit zo'n sterk nummer is. Ik kan het niet: ik heb er gewoon geen worden voor en soms moet je dingen gewoon onbesproken laten.
Ik heb dat niet gedaan als het gaat om mijn gedachtengang rondom dit 5* album. Misschien slaken velen zelfs een zucht van verlichting na al dit gewauwel. Tegen hen, maar ook tegen anderen wil ik zeggen: zet deze klassieker gewoon nog eens op en laat elke nieuwe generatie na jou kennis maken met het fenomeen The Doors en dan met name dit fantastische debuut dat na 40 jaar nog steeds van enorme klasse is en staat als een huis. Het zal het over nog eens 40 jaar beslist nog steeds doen.
Laat nu de muziek het maar weer lekker overnemen. Ik draai deze nog gewoon nog een keer...........Break on Through..........!!!!

Gast
geplaatst: vandaag om 03:10 uur

geplaatst: vandaag om 03:10 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.