Als je nog punten zou zoeken voor je
hipsterspaarkaart dan is A Bunny's Caravan zeker een aanrader. Deze Noorse rockgroep heeft maar één album uitgebracht, en heeft nooit optredens gedaan - meer nog, ze zouden volgend de overlevering zelfs nooit gerepeteerd hebben vooraleer ze de studio indoken. Hoe het dan ooit zover is gekomen dat deze plaat zo relatief bekend is geworden is vooral te danken aan de mond-tot-mond reclame. Op sputnikmusic wordt 'Draining Puddles, Retrieving Treasures' zeer gewaardeerd, en de eigenaar van de
That's Punk blog noemt het zijn favoriet album aller tijden.
Na mijn eerste luisterbeurt kon ik het gevoel niet van me afschudden dat ik de cd al eens eerder had gehoord, want de muziek voelde zo vertrouwd aan. De muziek is een mengeling van genres die me allemaal wel liggen, maar het eindresultaat is een uiterst authentiek geluid dat valt te omschrijven als een mix van post-rock (Bark Psychosis, mede door de samples ook wat Godspeed en zelfs een snuifje Slint) en emo-getinte indierock (de intro van persoonlijke favoriet "Cartwheels into the Abyss" doet wat denken aan Interpol). De zanger heeft een helder, ietwat androgyn stemgeluid (cfr. hun landgenoten Gazpacho). Dat weerhoudt hem er niet van om af en toe wat intense uitspattingen ten gehore te brengen, denk aan een mix van Cedric Bixler-Zavala (eerste minuten van "Radio P.C." bijvoorbeeld) en Jonah Matranga. Daarnaast kan hij ook erg hoog gaan, zo doet het einde van 'My Attic Relapse' me denken aan de nieuwste van The Antlers.
De schoonheid van 'Draining Puddles, Retrieving Treasures' openbaart zich echter maar moeizaam. De muziek blijft vaak net buiten bereik zodat je er geen vat op kan krijgen: de off-time
groove van "Cartwheels into the Abyss" of de caleidoscopische behemoth 'Radio: P.C." zijn voorbeelden van hoe de band de nummers op originele wijzen weet op te bouwen.
'Draining Puddles, Retrieving Treasures' is majestueuze emo die zich niet eenvoudig laat vatten, maar traag onder je huid kruipt. Denk Mineral
meets Godspeed
meets Far. Maar luister vooral zelf:
Cartwheels into the Abyss. Ik zet in op 4,5*.