Mijn muziekspeler op m'n computer organiseert mijn albums op alfabetische volgorde van de artiestnaam. Het begint echter niet met de A, maar met de leestekens en andere speciale tekens. Daarom staat ...And You Will Know Us by The Trail of Dead bovenaan. Aangezien dat vaker zo is bij lijsten, is het dus slim van de band om zo'n naam aan te nemen. Het is ook nog eens een hele zin, waardoor het nog meer opvalt. Ze weten prima hoe ze hun band in the picture kunnen krijgen (hoeft niet eens bewust te zijn). Maar uiteindelijk gaat het om de muziek, en wat dat betreft is dit geen slecht debuut.
Het album begint met Richter Scale Madness, een opvallende songtitel (Richter scale is de schaal van richter, oftewel, wat wordt gebruikt om aan te duiden hoe zwaar een aardbeving is) en een opvallende openingszin: Okay this is a song about killing everybody, let's all sing along now.
Het is niet echt een meezinger, maar een punk-achtig nummer, ook heel erg qua teksten. Het is wel een lekker nummer, met sterk gitaarspel, en niet zulke sterke zang. Maar dat is niet eens zo heel erg. Luistert prima weg.
Novena Without Faith is echter helemaal geen punk. Het is een sfeervol nummer dat gefluisterd wordt. Het is wel wat aan de eentonige kant, maar laat toch zien dat het meer is dan een simpele punkband. Het wordt ook prima gespeeld. De titel is trouwens ook hier interessant, jammer dat de teksten nauwelijks te verstaan zijn.
Het loopt over in Fake Fake Eyes, een simpel en kort punknummer. Niet veel spectaculairs. Half of What is gewoon een aardig rocknummertje met een interessante tekst.
Gargoyle Waiting is een hoogtepunt. Het begint als een erg sterk ingetogen nummer, met sterke zang tussen fluisteren en zingen in, en deze keer wél te verstaan. En daarna gaat het wat meer los, en begint hij emotioneel te schreeuwen. Daarna krijgen we nog een mooi rustig outro. Sterke compostie, en een hoop emotie in het nummer. Prima dus.
Zelfde geldt grotendeels voor Prince With a Thousand Enemies. Fijne afwisseling tussen rustige en energieke stukjes. Ounde of Prevention is weer een fijne punksong met fijn gitaarspel.
When We Begin To Steal is een rustige afsluiter. Niet heel bijzonder, maar best aardig. Hoe langer het nummer duurt, hoe beter het wordt, het heeft een erg goede outro.
Dit debuut is een alleraardigst debuut van een band met duidelijke wortels in de punk maar ook met duidelijk meer in hun mars, wat later zou blijken. Naast de punk maken ze hier soms ook sfeervolle rock. Prima debuut van een prima band. 3,5*