menu

Manowar - Into Glory Ride (1983)

mijn stem
3,84 (60)
60 stemmen

Verenigde Staten
Metal
Label: Megaforce

  1. Warlord (4:15)
  2. Secret of Steel (5:50)
  3. Gloves of Metal (5:25)
  4. Gates of Valhalla (7:13)
  5. Hatred (7:42)
  6. Revelation (Death's Angel) (6:31)
  7. March for Revenge (By the Soldiers of Death) (8:28)
totale tijdsduur: 45:24
zoeken in:
avatar van RuudC
5,0
Het hoogtepunt van Manowar. Mocht ik nog een plaat van Manowar treffen die beter is dan deze, kan ik helemaal gelukkig sterven. Misschien dat Sign Of The Hammer een hogere plaats krijgt, maar die ken ik goed genoeg. De latere platen heb ik voor een groot deel links laten liggen.

Into Glory Ride is overigens niet perfect. Warlord is een leuke opener. Een prima opwarmer. Het zet de sfeer goed neer. Manowar laat hier horen dat de volgorde van songs essentieel kan zijn. Na Warlord wordt het alleen maar beter. Bij Gloves Of Metal denk ik altijd al dat perfectie bereikt is en vervolgens word je in vervoering gebracht door Gates Of Valhalla. Hatred is heerlijk duister met een bijna van woede spugende Eric Adams. Daarna is het pure epiek. Zelfs Battle Hymn houdt dit niet bij. Het eindigt met pure kippenvel met March For Revenge. Als ik ooit op een slagveld sta, dan wil ik dat dit nummer op 11 uit de speakers blast. De flauwe Kiss-invloeden van het debuut hoor je niet meer. Manowar is hier volwassen geworden en bedient zich nog niet van dat tenenkrommende imago. Beter dan dit kan het niet worden en daarom toch een verplichte klassieker voor iedere metalhead.

Tussenstand:
1. Into Glory Ride
2. Battle Hymns

avatar van lennert
5,0
Into Glory Ride is een album dat nog steeds kan strijden met de betere werken van Manilla Road en Virgin Steele. Oh, wat had de band de zaken hier toch goed op orde! Opener Warlord, inclusief een intro dat absoluut niet meer kan ('She's only 16! - Hey man, she wanted it!') is opzwepend en ruig en een fantastisch nummer om brakke mensen mee uit hun kampeertent te jagen tijdens de vakantie. Daarna wordt het alleen maar beter. The Secret Of Steel laat horen dat Adams een veel meer opera-achtige sound aankan en zijn ademhaling eindelijk onder controle heeft. Gates Of Valhalla opent de poorten van het godenrijk op grootse wijze met zijn Battle Hymns-vibe, prachtige solo en Adams' topvocalen. Hatred is hatelijk en heeft een paar van de beste en meest freaky uithalen van Adams. Een nummer dat begint met Above the wreckage of your mortal world I stand, een van de gaafste intro's OOIT, kan niet anders dan een Revelation zijn. Het afsluitende March For Revenge steekt Battle Hymns nog even naar de kroon.

Into Glory Ride is een waanzinnig goed episch heavy metalalbum dat de band maar moeilijk zal kunnen evenaren. De solo's van Ross The Boss zijn beter uitgewerkt, de drumsound is loeizwaar, de bas speelt meer in functie van het nummer en Eric Adams? Manmanman, wat een jonge god hier. Op en top metal.

Voorlopige tussenstand:
1. Into Glory Ride
2. Battle Hymns

avatar van B.Robertson
4,0
Het extreme poseren van de band zelf begint toch hier al, getuige de hoes? Geluidstechnisch komt ook dit album niet lekker uit mijn speakers, en dat gaat om iets geavanceerdere apparatuur dan 30 jaar geleden. Als ik de oude berichten eens bekijk, ben ik niet de enige die al die epics teveel van het goede vind en kortere, snellere nummers mist.

4,5
lennert schreef:
Into Glory Ride is een album dat nog steeds kan strijden met de betere werken van Manilla Road en Virgin Steele. Oh, wat had de band de zaken hier toch goed op orde! Opener Warlord, inclusief een intro dat absoluut niet meer kan ('She's only 16! - Hey man, she wanted it!') is opzwepend en ruig en een fantastisch nummer om brakke mensen mee uit hun kampeertent te jagen tijdens de vakantie. Daarna wordt het alleen maar beter. The Secret Of Steel laat horen dat Adams een veel meer opera-achtige sound aankan en zijn ademhaling eindelijk onder controle heeft. Gates Of Valhalla opent de poorten van het godenrijk op grootse wijze met zijn Battle Hymns-vibe, prachtige solo en Adams' topvocalen. Hatred is hatelijk en heeft een paar van de beste en meest freaky uithalen van Adams. Een nummer dat begint met Above the wreckage of your mortal world I stand, een van de gaafste intro's OOIT, kan niet anders dan een Revelation zijn. Het afsluitende March For Revenge steekt Battle Hymns nog even naar de kroon.

Into Glory Ride is een waanzinnig goed episch heavy metalalbum dat de band maar moeilijk zal kunnen evenaren. De solo's van Ross The Boss zijn beter uitgewerkt, de drumsound is loeizwaar, de bas speelt meer in functie van het nummer en Eric Adams? Manmanman, wat een jonge god hier. Op en top metal.

Voorlopige tussenstand:
1. Into Glory Ride
2. Battle Hymns


Dit scheelt mij veel typewerk, prachtig verwoord!!

avatar van Kronos
4,0
Hier is er ook weer iemand in geslaagd een niet originele hoes te plaatsen.

avatar van Edwynn
4,0
Ja mensen, het kan zijn dat het exemplaar dat toevallig in je kast staat níet de originele uitgave is. Wees terughoudend met je correcties.

avatar van Kronos
4,0
De juiste staat er weer.

Daarstraks het album beluisterd. Blijft sterk. Iets meer afwisseling in het tempo van de nummers was welkom geweest. Maar dat er geen banale meezing refreinen te horen zijn maakt het goed.

avatar van Edwynn
4,0
Alleen dat intro....

avatar van Kronos
4,0
Andere tijden, zullen we maar denken...
Christine Sixteen van KISS is ook zo'n voorbeeld.

avatar van Edwynn
4,0
Ja maar Manowar doet stoer met zwaarden enzo en Eric zet het hier op een lopen voor iemands boze vader oid

avatar van Zagato
4,0
Ik heb de ophemeling van dit album nooit helemaal begrepen. Het is een goed Manowar album maar naar mijn mening niet de beste. Misschien komt het omdat ik het album pas later heb leren kennen, want niet beschikbaar bij de lokale bibliotheek Ik merk ook dat de solo's van Ross the Boss erg belangrijk zijn voor de algemene sfeer in de nummers.

Wel 4 sterren uiteraard, ondanks de hoes.....awkward...

avatar van Jelle78
3,0
Ik heb me bij Manowar nooit over hun volstrekt belachelijke imago heen kunnen zetten. Het ergste is nog dat ik de indruk krijg dat ze zichzelf ontzettend serieus nemen. Als je het dan toch presteert om met bonten beenwarmers op de cover van deze plaat te staan en het lef hebt te reppen over death to al false metal, dan kan ik alleen maar heel hard lachen.
Muzikaal is dit op zich best ok, maar omdat ook de teksten zonder uitzondering te infantiel voor woorden zijn, kan ik mij tijdens het luisteren niet over het imago van de band heen zetten. Als de muziek nu geniaal was geweest was dan wellicht nog gelukt, maar dat is geenszins het geval. Er zijn tegenwoordig vele bands die dit genre beter vertolken en geen belachelijk imago hebben. Ik noem slechts Eternal Champion. Dus daar ga ik nu naar luisteren.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:13 uur

geplaatst: vandaag om 12:13 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.