Nee, toch niet helemaal de serieuze concurrent voor Into Glory Ride. Topkwaliteit vind je hier wel, maar Manowar maakt ook enkele missers. Animals is weer zo'n Kiss-achtige rocker die nogal tegendraads is op de teksten van de opener All Men Play On 10. Datzelfde nummer dat het volgende scheurtje is in de band, al blijft het stiekem wel erg leuk en kun je de teksten nog wel als oprecht een eerlijk beschouwen. Wat mij betreft krijgt het de voordeel van de twijfel.
De eerste echte parel is Thor (The Powerhead). Dat is zo'n nummer waarbij je je grote held laat opkomen. Hier krijg ik iedere keer weer kippevel van en als ik mijn ogen sluit, dan zie ik precies wat Eric Adams zingt. Mountains duurt me misschien wat te lang, maar het is een prachtige ballad met mooie, snellere momenten. Manowar is hier toch het best als de muziek energiek is. De titeltrack en The Oath liggen aardig in elkaars verlengde en zijn daarom erg fijn. Guyana is de enige politieke track die de band schreef. Een kant van de band die ik liever hoor dan wanneer het over vrouwen of metal gaat. Vooralsnog een heel goed album en het zal altijd een van mijn favorieten blijven, maar het staat toch wel in de schaduw van Into Glory Ride.
Tussenstand:
1. Into Glory Ride
2. Sign Of The Hammer
3. Hail To England
4. Battle Hymns