The Auteurs - Now I'm a Cowboy (1994)

Flashback (er zullen er nog veel volgen ) naar 1995. Op Studio Brussel hoorde ik een nummer dat een verpletterende indruk op naliet.

Het nummer klonk nogal schofterig, ik voelde me direct aangesproken (jullie mogen zelf je conclusies trekken ).

Avonden na elkaar naar de radio geluisterd tot wanneer ze het nummer opnieuw draaiden. Uiteindelijk bleek het om "Lenny Valentino" te gaan van de groep The Auteurs.

Onmiddellijk naar de platenzaak gehold om aldaar tot de conclusie te komen dat die cd besteld moest worden. Na veel wikken en wegen (het budget van een veertienjarige is ontzettend laag) toch maar die bestelling plaatsen.

Na een weekje kreeg ik een telefoontje - "Now I'm a Cowboy" lag klaar voor mij. Met de fiets naar huis gesprint - ondertussen aan het fantaseren hoe die cd zou klinken.

En jawel - het klonk zoals ik droomde. Rotzak-achtig, cynisch, meanderend tussen haat en liefde - wat meer kon je willen???

Prachtige groep - prachtige nummers - steeds messcherp en het zout strooiend in elke wonde.

The Auteurs are here to stay forever with me!

Ik vind het trouwens nog steeds één van de mooiste hoesjes die ik ooit zag .

ja , ik ben geen 14 maar 50 jaar en vind the auteurs een prima groepje , iedere plaat is goed , en inderdaad wat rebels en bengelachtig , de jongen met het schietlap die zelf een pak voor zijn broek krijgt , de teksten van luke haines zijn zeer goed daar waar de muziek het wat soms laat afweten

Wat ik schreef bij After Murder Park geld hier ook...onderschat heet dat denk ik. Ook hier 4,5*

net deze groep ontdekt, heerlijke muziek

Geweldige CD. Luke Haines doet nog veel goede dingen solo.

Veel minder indrukwekkend dan het debuut. Sommige nummers "lopen" gewoon minder of hebben vergezochte overgangen, en daardoor maakt de plaat een ietwat geforceerde indruk. De gitaarsolo op het einde van Modern history bijvoorbeeld klinkt voor mij alsof hij er met de haren bij gesleept is om een nummer waarvan niet helemaal duidelijk is hoe het moet eindigen toch nog een stevige climax te geven. De hoogtepunten (Lenny Valentino!) halen moeiteloos het niveau van New wave, dat dan weer wel.
 

Ja, hier heb ik er ook nog 2 van.
Typische Britpop met een scherp snerend randje en beklijvende songs.
Lenny Valentino is een geweldig nummer, maar ook Modern History, I'm A Rich Man's Toy en The Upper Classes zijn sterke songs.
Groep heeft in Nederland weinig gedaan, dit zijn van die groepen die je uit de Oor haalde.
Groeiplaatje, heb hem lang niet gedraaid en moet opnieuw de kop in.
Alvast weer eens 3,5.

Samen met New Wave bij de CD-theek geleend en jaren op een cassettebandje gehad. Op New Wave staan wat mij betreft net wat sterkere songs.