Apathy - Honkey Kong (2011)

Ik vind dit toch beter als my brothers keeper. Uiteraard als je de 4 slechtste tracks zou schrappen en vervangen door 2 a 3 van de beste bonustracks was het album nog beter geworden maar ik ga ook beginne bij 3.5, ik vind de beats gewoon vet en ok ben ook geen groot apathy fan maar daarom is het net cool dat er zoveel gasten op het album staan. Ik denk dat dit op termijn zelfs een 4 kan worden

Hele middag al op repeat en hij stijgt per luisterbeurt, 3,5* voorlopig.

Ben nu bij Fear Itself. Ben verkocht. Dik nummer!

Ja, paar maanden geleden is hij officieel lid geworden.

Ik vind dit album bijna eng perfect. De beats zijn hard. Apathy komt lyrical met dope flows, dope lines en misschien nog wel belangrijker; dope concepten. Het is daardoor niet het zoveelste Hip-Hop album, maar een dope Hip-Hop album.

Concepten op oa 1:52, The Villain, The Recipe, Check to Check & It's only Hip-Hop vind ik nice. En Honkey Kong is 1 van de dopeste tracks van het jaar.

Dit zeg ik na 2 luisterbeurten. Ik moet dit nog vaker spinnen, maar tot nu toe: wow.

Aah... Blacastan is dus de vervanging voor Emilio Lopez, die even geleden gekickt was.

1:52AM

Ik heb toch maar even een mailtje gestuurd, heb nooit een bevestigingsemail gekregen van mijn pre-order, maar wel betaald met paypal... Ook lijkt mij dat ik hem nu ongeveer zou moeten hebben...
Hebben anderen hetzelfde probleem bij demigodzstore.com?

Aardig album van Apathy. Weinig echte uitschieters maar ook geen echte missers, en Apathy is natuurlijk een uitstekende rapper die naadloos harde raps uit zijn mouw schudt alsof het niets is. Wel mis ik daadwerkelijke memorabele teksten, wat, zoals ik al zei, leidt tot weinig uitschieters.

Heb hem eens rustig geluisterd. Vind er zeker een paar vette nummers op staan. Maar moet hem nog een aantal luisteren voordat ik echt zoiets heb van heb van, ja echt een dik album.

Ik heb hem al binnen maar mag hem nog niet opzetten, krijg hem voor mijn verjaardag...

Saaie plaat, krachteloze producties en Apathy kan me niet boeien. Check to Check en Stop What Ya Doin' vind ik hard, maar verder niet iets dat ik nog vaker ga draaien.

Een bij vlagen prima album van Ap met bij veelal leuke en goede beats, en dat geldt ook voor de (gast)raps en teksten. Vanaf All I Think About wordt het wel wat minder, maar gelukkig krijgen we op het einde nog de beste posse-track in jaren.

3,5*

Om maar even een uitschieter te noemen!

Ik geef dit een 4* voor nu. Kom later misschien ngo wel met een uitleg.

Twee jaar na het middelmatige Wanna Snuggle? komt Apathy terug met Honkey Kong, een album dat een productionele 90s-vibe fuseert met brag & boastraps. Maar doordat de rapstijl al zo bekend is door bijna elk van de Army of the Pharaohs-projecten missen ze vaak iets distinctiefs. Hiernaast variëren de beats niet genoeg in samples en drumloops, waardoor ook dit album, net als Wanna Snuggle?, als middelmatig aandoet.

Maar goed, ook dit middelmatige album heeft zo zijn hoogtepunten. Zo wordt er door een minimalistisch bassloopje en nerveusmakend gitaargepingel op 1:52 AM een heerlijk dreigende sfeer neergezet, waar Apathy vanuit drie verschillende perspectieven over een schietpartij in het huis van zijn vriendin vertelt. Ook de energieke en vloeiende flow van Xzibit op The Recipe zorgt bij menig hiphopliefhebber voor watertandpraktijken, omdat X hier tien jaar terug in de tijd lijkt te gaan en net zo gretig rapt als toen. En dan nog de geweldige possecut Army of the Godz, waar veel leden uit de Army of the Pharaohs- en Demigodz-groepen Apathy bijstaan om de track lekker rauw te laten klinken.

Maar met deze opsomming van hoogtepunten zijn we ook alle goede momenten langsgegaan. Als het alleen op Apathy aankomt om een paar tracks lang te braggen en boasten slaat de verveling al gauw toe, doordat zijn stem loom is en zijn teksten niet bovengemiddeld zijn. Hiernaast zijn de beats ook niet altijd iets om over naar huis te schrijven doordat ze vaak repetitief zijn en per track niet genoeg afwisselen in samples en drumloops. En zelfs DJ Premier lijkt zich te verlagen tot dit niveau; op het door hem geproduceerde Stop What Ya Doin’ lijken zijn geprezen beatbakkervaardigheden hem in de steek gelaten te hebben, want hoewel het drumloopje en gitaarrifje van de track in het begin nog voor hoofdgeknik zorgen, beginnen deze bij gebrek aan variatie ook al gauw te vervelen.

Een doorsnee album met een paar leuke uitschieters dus. Op zich niks ernstigs, maar het lijkt alsof Apathy met Honkey Kong op de top van zijn kunnen is aanbeland, en dat is wel spijtig om te constateren. Met een flink arsenaal aan getalenteerde MC’s (Vinnie Paz, Celph Titled, Xzibit) en producers (DJ Premier, Evidence) waren de verwachtingen erg hoog, en dan is het jammer om te zien dat Apathy deze niet heeft kunnen inlossen. En omdat de rest van zijn oeuvre ook niet boven dit album uitsteekt, zal hij dat dus waarschijnlijk ook nooit doen.

Ook hier te lezen.

Ik kan geen slecht nummer ontdekken. Hij knalt hem hier stuk. Wat een heerlijke plaat heb er niet meer woorden voor.

Mwa, het enige nummer waar ik problemen mee heb is Holy Ghosts. Dat refrein is wel zo kut.