The Cranberries - Everybody Else Is Doing It, So Why Can't We? (1993)

Linger, een van de mooiste lieve liedjes ooit gemaakt. Dreams, wanted, I will Always zijn ook aanraders.

jep, ik ben het met je eens. ik vind het een goed album =)

Heel lekker album met, inderdaad, Linger als hoogtepunt.


Groet

Dit waren de Cranberries nog als veelbelovende frisse Ierse band, en nog voordat de zangeres mij later mateloos op m'n zenuwen ging werken.

Dreams is gebruikt in de film Chunking Express (1994) van Wong Kar Wai. Zelfs een Chinese cover is daarin te horen. Geweldig!
Voltreffer blijft natuurlijk Linger, zeker als je net als ik in die tijd liefdesverdriet hebt meegemaakt...

het album zelf ken ik niet, maar het liedje "Linger" is inderdaad echt prachtig!

Erg mooi plaatje. Zoals wel vaker bij groepen is dit debut hun beste

Het ontgaat mij eigenlijk altijd een beetje waarom deze plaat dan zo fan-tas-tisch is. Veel liedjes vind ik gewoon een beetje... saai. Of op zijn best blijven ze niet hangen. Dreams en Linger zijn natuurlijk mooi, maar als geheel prefereer ik zowel No need to argue als Bury the hatchet. Nou, nog maar even het voordeel van de twijfel: 3*

Kan ik kort over zijn: mee eens!

Helemaal mee eens! Luister eens naar het geweldige intro van dat nummer. Puur kippenvel. Een van mijn favoriete Cranberrie-songs.

Dreams en Linger staan als extra op de bijgevoegde cd van No Need To Argue. Erg mooie nummers.

Alleen al door Linger en Dreams vind ik dit album 4* waard. Hierna had ik ook No Need to Argue gekocht, want Zombie vond ik een lekker nummer, maar de rest vond ik eigenlijk tegenvallen vergeleken dit album. Daardoor eigenlijk een beetje op ze afgeknapt. Haar stem begon me lichtelijk te irriteren en zodoende ken ik de rest niet meer, maar deze blijft ik mooi vinden.

linger ken ik van de radio en is inderdaad erg mooi, want beheerst gezongen.

helaas zingt dolores meestal níet zo beheerst en daarom zal ik deze plaat van z'n langzalzeleven niet opzetten omdat je maar nooit weet wat je te wachten staat.

Ik haalde in deze periode Cranberries altijd door elkaar met The Sundays. Allebei een geweldig debuut album, en tussen de zang van de zangeressen zitten veel vergelijkingen.

Dreams, Sunday, Linger ... klassieker !

Prima debuut van the Cranberries met als middelpunt zangeres Dolores O'Riordan waarvan de zang mij wat doet denken aan Sinead O'Connor. Een mengeling van rock met Ierse folk, fris en poppy klinkend. "Linger" vind ik een parel op dit album, "Dreams" vind ik ook erg mooi.
Hun tweede "No Need to Argue" vind ik nog iets beter, daarna ging het langzamerhand bergafwaarts.

Ik dacht dat ik een stukje van mijzelf zat te lezen. Niet dus
Aardig debuut, paar leuke of erg leuke tracks. Opvolger is bijv. vele malen beter!

I Still do / Dreams / en linger zijn de beste 3 van de cd

Vreemde maar lekkere combinatie tussen de dromerige muziek van Cocteau Twins en het puntige van The Smiths.
Schaduwen van Morrissey en Marr sturen de folky wave geluiden de juiste kant op.
Haal daarbij de Ierse invloeden van Sinéad O'Connor en je komt aardig in de richting van dit album.
De zang is nog niet overheersend, en de maniertjes ontbreken.
Gewoon een zeer geslaagd ondergewaardeerd debuutalbum.
Passend naast Reading, Writing and Arithmetic van The Sundays.
Begonnen als voorprogramma tijdens een tour met Duran Duran.
Hoofdact die blijkbaar geheel weg gespeeld werd.
Dreams en Linger die regelmatig de radio haalden.
Potentie om door te breken.
Belofte die ze met hun volgende album No Need To Argue, en de daarvan verschenen eerste single Zombie meer dan waar maakten.
Helaas was de rol als frontvrouw voor Dolores te hoog gegrepen.
Ze presenteerde zich steeds vaker als vervelend en irritant persoonlijkheid.
Liever genieten van Everybody Else Is Doing It, So Why Can't We?
Toen de harmonie in de band nog aanwezig was.
Waarbij de talenten van de broertjes Hogan een even prominente rol vervulden.
Onschuld in de uitvoering.

Goed debuut ,al moet ik wel zeggen dat ik anno 2011 dit niet al te vaak meer draai.Het heeft een kleine revival ondergaan nadat ik ze vorig jaar op Bospop heb gezien,maar heel veel deed het me niet .Hier staan wel mooie liedjes op zoals Linger en Dreams.Ook opener I Still Do is niet verkeerd.Dolores klinkt hier nog een beetje onschuldig en zingt in dienst van de liedjes.Op de opvolger van dit album merk je al dat ze meer uit de kast moet halen om over de band heen te komen.3 en halve ster vind ik mooi

Individueel blijven weinig nummers hangen (behalve Linger) maar nu ik deze plaat een aantal keer achter elkaar draai vind ik hem als totaalproduct toch wel ruim voldoende.
Relaxte muziek met aangename stem van Dolores.

Eens, reptile. En hoog tijd voor een vinylreissue.

En jawel, 30 juni eindelijk dan een vinylreissue!

Ik zet dit fraaie debuut vanavond maar weer eens op. Lijkt me gepast.

Requiem aeternam dona ei, Domine, et lux perpetua luceat ei. Requiescat in pace. Amen.

Naar aanleiding van het overlijden van Dolores O'Riordan dit album nog eens beluisterd. Hoewel ik de opvolger No Need to Argue hun beste album vind, vind ik het debuut vrijwel even goed: charmante folkrock met spanning en sfeer, tijdloos mooi.
Hun eerste twee albums kun je blindelings aanschaffen, de overige mogen er ook zijn maar zijn geen must.

Bij de derde ben ik afgehaakt.

Is het solowerk de moeite waard?

Vanavond beluisterd. Nog pastoraler en lieflijker dan ik me kon herinneren

Voor € 1,00 bij de spullenhulp opgevist. Had enkel No Need To Argue in huis, met dit debuutalbum was ik niet bekend. Mooie ingetogen frisse plaat waar Dolores vocaal nog niet uit de bocht vliegt.

Er lijkt een heruitgave aan te komen van dit album gezien de hoes van de 'nieuwe' single Íosa.

De zang van wijlen Dolores klinkt hier soms alsof het demo-opnames zijn. Zit deels ook een Unplugged feel aan.

Dromerige indie rock met uitschieters als Linger, Dreams en Pretty. Maar het geheel heeft een mooie sfeer, dit is muziek bij kaarslicht maar dan zonder romantiek. De band kon die sfeer maar enkele albums volhouden om dan in een vervelende herhaling te vervallen. Maar hier gaat het zeker goed, met zo'n debuut kon de band zich meteen op de kaart zetten. Het was een middenweg tussen de grunge en de singersongwriter en zou met het verdwijnen van de grunge ook deels overbodig worden.

En goed geluisterd naar het debuut van The Sundays, een paar jaar eerder. Zelfde sfeer.

Mooi ingetogen, dromerig debuutalbum vol met kleine folk-pop liedjes dat inderdaad in het verlengde ligt van het album van The Sundays. Alles klinkt hier nog oprecht en niet geforceerd.

Opener ‘I still do’ weet de sfeer meteen te pakken. Single ‘Dreams’ is een van de weinige iets meer uptempo nummers en laat goed horen waar de band toe in staat is. Vooral de dubbele stem van Dolores is fraai.
‘Sunday’ is voor mij een van de hoogtepunten van het album. Mooi ook de strijkers in dit nummer. ‘Pretty’ blinkt uit door de mooie klankkleuren van de stem van O’Riordan en in ‘Waltzing Back’ hoor ik een kleine vingeroefening voor het latere Zombie.
‘Not sorry’ heeft een mooie mix van het ingetogen, dromerige in de coupletten en een wat dreigender refrein. Hetgeen een handelsmerk zou worden. ‘Linger’ was voor mij (en velen) de eerste kennismaking met deze Ieren en ik vind het nog steeds behoren tot hun beste nummers. Erg mooie zanglijn een fraai gezongen door Dolores. Ook hier maken de strijkers het nummer af.
Het luchtige ‘Wanted’ is een welkome afwisseling. Het nummer doet me wat aan The Smiths denken. De coupletten van ‘Still can’t...’ ademen zelfs wat rock ‘n roll in de stijl van Chris Isaak, wat het nummer een (lekker) buitenbeentje op de plaat maakt. Net als ‘Pretty’ leunt ‘I Will Always’ volledig op de stem. De dreigende melodie in de coupletten van ‘How’ staan in contrast met het aanstekelijk refrein wat en fraai nummer oplevert. ‘Put me Down’ sluit het album in stijl af.

Ook outtakes ‘Reason’ (lekker uptempo), ‘Them’, ‘What you were’ en ‘Liar’ zijn zeer de moeite waard.