La Dispute - Wildlife (2011)

Uitstekende plaat!! Hij word gestreamd op facebook: DEFAKT – Defakting your brain since 2011 » » La Dispute streamen Wildlife

Review: DEFAKT – Defakting your brain since 2011 » » La Dispute – Wildlife

Uitspreken op z'n Frans natuurlijk, ik snap niet hoe je het anders zou uitspreken. Verder duidelijk een review van iemand die de groep (en het genre) van toeten noch blazen kent. Dit is post-hardcore, maar vooral: dit is La Dispute. In vergelijking met hun vorig album is dit ingetogen, veelal beheerste muziek die meer nog dan te voren steunt op de semi-spoken word van Jordan Dreyer. Zijn teksten zijn weer te omschrijven als poignant en hartverscheurend, emo ten voeten uit. Dus wie vies is van triestige nummers over kinderen met kanker kan beter elders heen.

Muzikaal is dit feitelijk braafjes, beetje saai zou je misschien wel kunnen zeggen. Was "Somewhere..." nog hectisch en aggressief, dan is Wildlife meer bluesy en gewoon aan een rustiger tempo gebracht. Net daardoor is het wel een toegankelijkere plaat geworden, maar of het ook een beter album is weet ik zo nog niet... . Wel zit de cd weer vol met lekkere stukjes meeschreeuwmuziek die zich als weerhaken vastzetten in je hoofd, dus ik ga hem met plezier nog tientallen keren draaien. Een score volgt later nog wel...

Gajarigon, ik weet niet of je de ep'tjes Here, Hear 1&2 hebt gehoord, maar dan hoor je de intenties van dit album ook. Dit album is weer een sfeervol, ongelofelijk poëtisch geheel. Een van de betere albums van dit jaar, mijns inziens. Weer echt genieten geblazen dit!

Erg goeie punkrock, dit. 'King Park' is ontzettend intens. Deze ga ik nog wel draaien in de toekomst.

Van vier naar 4.5. En vervolgens nog maar een halfje erbij. Ik blijf er maar geen genoeg van krijgen!
Vooral het middenstuk (Safer In The Forest t/m Edward Benz) grijpt me echt elke keer weer bij de keel. Uiteraard blijf ik als eenieder ook weer lovend over de teksten. Prachtalbum.

Geleidelijk aan begin ik deze toch wel even goed te vinden als Somewhere... .

King Park...

Zo krachtig.

Studio sessie van enkele nummers, waarin ze voor mij nog eens hun 5* status bevestigen.

Wildlife is inderdaad een stuk rustiger en vooral volwassener dan Somewhere... maar dat betekent zeker niet dat de muziek er minder intens op is geworden. Integendeel, deze plaat raakt mij vele malen meer dan zijn voorganger. De zang is nu krachtig en zeer overtuigend zonder dat jankerige toontje. De muziek is gelaagd en heel breekbaar, dat past perfect bij de teksten. Ik heb met tranen in mijn ogen gezeten tijdens het luisteren van dit album terwijl ik de teksten aan het lezen was. Alsof een dagboek aan het lezen bent van iemand die alleen maar tegenslagen heeft gehad. Vooral in de climax van King Park wordt het bijna te veel, er wordt in de huid van de moordenaar gekropen. De zanger schreeuwt alsof hij de moordenaar is en dat is echt heel erg knap, je gelooft het bijna.

Het nummer wat daarna komt komt ook al zo hard aan. Dit gaat over een schizofrene jongen die 27 keer zijn vader neersteekt. De vader weet niet meer wat hij moet doen en stelt veel vragen. Emotioneel is dit album op een niveau dat bijna nooit gehaald wordt. Dit is geen emo, dit voel je echt.

Jaja, beter dan Somewhere... al heeft deze meer tijd nodig om te bezinken.

Waarom staat Somewhere dan in je top 10?

Luiheid

gajarigon, die vimeo link die je eerder hebt gepost lijkt een private video te zijn... enig idee hoe ik die ook eens kan bekijken?

Onderdeeltje dervan. Was een livesessie bij Audiotree.
La Dispute - Edward Benz, 27 Times : Audiotree Live on Vimeo

Ik heb net de volledige plaat geluisterd, en de teksten meegevolgd.
En met de teksten erbij is dit gewoon één van de mooiste platen ooit!
King Park deed me echt op het puntje van m'n stoel zitten en dan die geniale climax die ik totaal niet verwachtte. Maar alle teksten zijn echt prachtig en ontroerend.
Instrumentaal is het ook allemaal weer dik in orde, sterke riffjes, geweldig gedrum en mooie basslijntjes. En, ja de stem van Jordan. Moet ik daar nog iets over zeggen? Gewoon hartverscheurend. Van 4 naar 5*.

Prettig stukje Glenn, King Park is in ieder geval best mooi. Alleen heb ik een beetje het gevoel dat het iets te dramatisch is. De zanger heeft flink wat passie in zijn stem, dat zeker.

merci...

net de volledige sessie bekeken... damn, wat een band...

La Dispute | Audiotree

Wildlife

In mijn buurt beginnen de eerste sneeuwvlokjes te vallen, en begint de temperatuur langzaam maar zeker naar de O°C te gaan. Vanochtend ging ik om boodschappen, zeker een uurtje stappen heen en weer (ligt eerder aan m'n tempo dan aan de afstand), normaal ga ik met de bus. Maar ik kreeg het idee om Wildlife te beluisteren en te voet te gaan.

Het was een schitterende luisterbeurt. Terwijl sommige stukken ijs aan m'n voeten kraakten, en toch de zon in m'n ogen lichtjes scheen. Schreeuwde Jordan de gruwelijk mooie en intense teksten tegen me, alsof hij mee was.
Instrumentaal is La Dispute erg veranderd ten opzichte van hun vorige plaat. Misschien wat minder hard, en ze klinken ook een stuk volwassener en gestructureerd.
Qua songstructuur is er dan weer geen sprake want gelukkig kennen ze bij La Dispute het woord: 'refrein" niet.

Nee, Jordan schreeuwt gewoon met z'n intense en oprechte stem over vreselijke onderwerpen zoals: kanker, de dood, een schietpartij die een kind het leven kostte, het gemis van een persoon, ...
De teksten zijn bij La Dispute erg belangrijk, het zijn net kleine verhalen.

Jordan leeft zich altijd zo goed in, in z'n personage. En wanneer hij als verteller optreedt dan doet hij dat meestal met z'n geweldige Spoken-Word.
De band onersteunt hem dan ook fantastisch van geweldige zeneuwslopende gitaarriffjes op bv. het einde van 'King Park' tot bloedmooie rustige riffjes zoals de intro riff van: 'Safer in the Forest / Love Song for Poor Michigan'.
De bass geeft de songs meestal een geweldig tempo, en bij de drums is iedere slag perfect en merk je dat er over iedere beweging is nagedacht. En toch klinkt het niet geforceerd.

Favorieten: eigenlijk zowat alle songs. Maar om het toch nog wat 'kort' te houden bespreek ik alleen mijn grootste favorieten.

King Park: King Park heeft waarschijnlijk m'n favoriete tekst ooit. De aangrijpende tekst over een man die schoot op het verkeerde slachtoffer namelijk een kind.
De moordenaar vlucht, maar later staan er voor zijn hotelkamer agenten. Die snijdende riff en de tekst maken de spanning om te snijden, Jordan leeft zich dan ook nog perfect in als de moordenaar met dit prachtige stuk:

“Can I still get into heaven if I kill myself?
Can I still get into heaven if I kill myself?
Can I ever be forgiven cuz I killed that kid?
It was an accident I swear it wasn’t meant for him!"

De tweede keer toen ik aan het meelezen was met de teksten, was ik gespannen aan het lezen, tot Jordan met de (anti) climax komt:

I left the hotel behind, don’t want to know how it ends.
Instrumentaal zijn vooral de geweldige tempowisselingen opvallend. Erg sterk gitaarwerk ook.

Safer in the Forest / Love Song for Poor Michigan instrumentaal is dit na King Park misschien wel m'n favoriet. De beginriff is misschien wel één van mijn favorieten ooit.
De tekst is ook weer echt prachtig, deze keer doet Jordan het rustig aan. Tenminste in het eerste deel, in het tweede deel gaan zowel band als Jordan los. Dit stukje tekst vind ik ook echt prachtig:


I’ve been watching a slow thaw come around.
I’ve been waiting in the cold and hazy blue.
I’ve been driving alone out to the edge of town.
I’ve been thinking too much of you.

I See Everything: zowel instrumentaal als vocaal en tekstueel erg zwaar. Het nummer gaat over een jongen van 7, die sterft aan kanker. Het nummer beschrijft de laatste paar maanden van de jongen en hoe het alleen maar slechter en slechter met hem blijft gaan.
Mooi en ontroerend stukje tekst:

October 14: He feels tired all the time.
November 30: At the hospital again. It feels like home when we’re here.
December 8: He’s getting worse.
January 19: We buried our son today, our youngest child,

A Broken Jar: nu vraag je je misschien af waarom dit korte nummertje?
Omat het zo afwijkt van de rest. Het is het laatste nummer waarin Jordan een brief schrijft. De tekst mag er zeker ook weer zijn:

Now I am throwing all the shards away,
discarding every fragment, and fumbling uncertain towards a Curtain call
that no one wants to happen,
that no ones going to clap for at all, but that still has to be.

Dat riffje is ook weer erg mooi. Maar het mooiste moment van de song zijn die laatste 20 seconden. De drums vallen prachtig in, maar zijn jammer genoeg al weer vlug weg.

Ik zie dat ik al een redelijke lap tekst bij elkaar heb getypt. Maar eigenlijk zou ik nog een tijdje kunnen doorgaan over deze fantastische plaat. Maar ik hou het hier bij, ik ben al blij als er nu een paar mensen hem gaan lezen.
Dan rest mij eigenlijk nog 1 laatste vraag is hij beter dan vorige plaat? Een vraag waar ik zelf nog niet echt uit ben. Maar als ik eruit ben laat ik het weten.

Wat een geweldige show bij Audiotree!
Geniale band, die schreeuw van Jordan is live ook echt pakkend.

King Park is met voorsprong het meest intense nummer dat ik ooit heb gehoord.
Wat een tekst. Ik ben nog nooit zo onder de indruk geweest van een nummer.
Ik ben er niet goed van. Shit zeg. Ongelooflijk.

Is bij mij ook wel het geval, toen ik de hele plaat aandachtig aan het beluisteren was met de teksten bij mij sloeg de laatste zin in als een bom bij mij.

Er sloegen een heleboel bommen in bij mij.
Onmiddelijk het album gedownload.

Interessant interview: La Dispute - Wildlife Interview

Dit lijkt wel heel erg op At The Drive In...

En ineens deed de zanger me heel erg denken aan rapper Eyedea