Rod Stewart - Blondes Have More Fun (1978)

Muzikaal gezien geen onaardig plaatje, maar wat moet je met songtitels als Da Ya Think I'm Sexy?, Dirty Weekend, Ain't Love A Bitch, Attractive Female Wanted en Blondes Have More Fun. Rod doet zichzelf tekort door zich hier zo plat te profileren.

Duidelijk not my cup of tea. zelfs de cover Standin' in the Shadows of Love heeft niet meer de verrassing die zijn vroegere covers wel hadden. Laatste nummer met afstand het beste. Misschien scheelt ook wel dat ik niet blond ben hoor. zou kunnen natuurlijk....

Okay, Rod kiest hier de commerciële kant, maar doet dat toch met verve hoor.

Disco vermengd met rock werd als nieuw ervaren, je had I Was Mde For Lovin You van Kiss, de Stones hadden Miss You en kijk, Rod's antwoord heette : Do Ya Think I'm Sexy? En... I loved it, ik niet alleen trouwens, dat moet ontzettend verkocht geweest zijn toen!
Maar gelukkig staat er meer moois op : Ain't Love a Bitch, The Best Days of My Life en zeker ook de titelsong.
Leuk om af en toe toch nog eens uit die kast te trekken en te herontdekken... !!

***1/2

Behoorlijk album van Rod Stewart, niet zijn beste maar wel één van zijn meest succesvolle.
Het disco-getinte "Da Ya Think I'm Sexy?" werd een grote hit, het beste nummer naast die hit vind ik "The Best Day of My Life". De cover van de overbekende hit van Four Tops, "Standin' in the Shadows of Love" had hier niet gemoeten, het voegt niets toe aan het origineel.

"Da Ya Think I'm Sexy" beschouw ik als één van de beste nummers van Rod. Ik heb heel goede herinneringen aan de tijd dat "Da Ya Think I'm Sexy" hoog in de hitlijsten genoteerd stond . Over de overige nummers op "Blondes Have More Fun (1978)" kan ik geen oordeel vellen .

goed album met toch enkele prachtnummers zoals de ballads , hoe meer ik hem oplegde in de zomer van 78 hoe beter ik hem vond

Ja, helemaal waar. Blondes have more fun, minder dan Foot loose, heeft op zich een meerderheid aan goede songs. Ik zou in dat kader ook het blijkbaar vrij onbekende Last summer willen noemen.

Volgens mij doet op Blondes have more fun de korte rock & roll song z'n intrede, iets dat regelmatig terug komt maar de cd meestal ontsiert. Hier is dat de titelsong. Rod op weg naar de vrij matige jaren 80

goeie plaat toen rod nog rot was , en heeft toch de tand des tijds doorstaan of heb ik zoveel jeugdsentiment ???

Is ook zo een 1000 keer al gecoverd met een housebeat en al, dus ja dat maakt dat de single herkenbaar blijft voor de jeugd van nu.

de ballads zijn subliem , the best days of my life , scarred and scared , en is that the thanks i get , spreken over de gevoelens van een jongen die verneemt dat zijn meisje het uitmaakt , sublieme teksten !

Eigenlijk mocht je dit album niet goed vinden, was een beetje fout. Ik had hem op vinyl maar stiekum verkocht. Toch niet slecht,maar misschien idd jeugd sentiment

Zoals beaster al aangeeft; de ballads zijn subliem, zekers in combinatie met die gruisstem van Stewart, geeft het een extra kleurtje. De hoes is lekker fout en past prima bij het wilde imago van Rod. Helaas zijn de panterleggings ruim dertig jaar na dato, nog steeds in.
De Lp kent een andere volgorde als dat hier staat aangegeven, maar dat is kinnesinne.
Da Ya Think... is Rods bijdrage aan de Disco tijdperk en m.i niet onverdienstelijk. Het album is m.i wat wisselvallig en vooral kant B bevat de betere tracks met...Is that the Thanks i Get/The Best days of my life en scarred and scared. Maar ook een aantal prima rockers zijn er toch nog wel op te vinden, Dirty Weekend bijv.
Kant B zorgt voor dat *tje extra.

Ik ben gek op alles met panterprint

Ik vind het eigenlijk wel nog een goede plaat.
Zo zie je maar dat fout daarom ook niet altijd slecht is...
Da Ya Think I'm Sexy? is daar een goed voorbeeld van.

Ik ga niet beweren dat dit de beste plaat uit de jaren '70 is (want dat is ook niet zo). Wel is het een plaat die goed past tussen andere platen uit die periode...

Sommige platen moet je terug plaatsen in de tijd dat ze zijn gemaakt. Blondes have more fun is daar een voorbeeld van. Toen heerlijk meeliftend op de disco rage was dit een lekker een beetje een geilig plaatje. Maar doordat de plaat zo gebonden is aan die tijd is de tand des tijds niet echt aardig voor deze plaat, het klinkt als iets van toen en klinkt met de oren van nu soms wat lullig maar toen was Rod een held.

Zo een beetje de laatste echte goede van rod. Hierna ging het snel bergafwaarts met hem. Hoewel het nog jaren zou duren voor ik dat door had ha. Er staan gewoon goede nummers op. Do you think, Aint love a bitch, The best day of my life enz enz. bijna alles gaat er bij nog altijd in als koek. Vooral Is that the thanks i get , attractive(heerlijke tekst) en scarred zijn prachtige mooie nummers. Die rod kon echt wel mooie muziek maken.

Minder dan Foot loose, maar nog steeds een goede plaat van Rod. De cover Standin' in the shadows of love vind ik goed gedaan. Ik heb het album als picture disc en op normaal vinyl.

Ik vind dit inderdaad ook de laatste echt goede plaat van Rod.
Hierna werd het echt minder, met af en toe nog een uitschieter naar boven.
Het American Songbook-gebeuren ben ik (gelukkig) maar niet meer aan begonnen.

Da Ya Think I'm Sexy hoort voor mij tot de absolute 70's klassiekers en ik bewaar er goede herinneringen aan.
Het andere hitje Ain't Love A Bitch blijft ook gewoon een mooi nummer.
En vooral met de rustigere nummers zoals Is That The Thanks I Get, Scarred And Scared, The Best Days Of My Life en het enigszins tropisch aandoende Last Summer pakt hij me toch gewoon weer in.
Ook de cover van Standin' In The Shadows Of Love met die pompende bas vind ik erg sterk.
Ik vind hem op dit album ook goed bij stem.
Als vanoud weer gewoon goed geproduceerd door Tom Dowd.

En panterprintjes vind ik nog steeds weinig mis mee... .
Op vinyl.
4 sterren en 2/100 omhoog, want het gemiddelde is natuurlijk belachelijk laag.

En dat laatste is inderdaad vreemd. Nog niet eens drie panter vlekjes ha.

Maar ik begrijp er geen donder van dat deze plaat zo slecht word gevonden. Zeker Blondes zit een stuk minder rauw inelkaar dan zijn eerste vijf solo platen. Zowel qua productie als idee. Maar verdimme de nummers klinken als vanouds goed. Ik vind deze stukken beter dan Smiler,Atlanttic Crossing of A Night At the Town. En om maar helemaal te zwijgen over Vagebond Heart. Maar ja smaken he.

Het valt me trouwens op dat er maar weinig gestemd word op Stewart. In de jaren 70/80 toch een artiest die bekend en een grote jongen was???

Nee, dat snap ik dus ook niet dat deze zooo laag gewaardeerd wordt. Zeker niet minder dan wat hiervoor kwam. Ik vind alle platen van hem vanaf Smiler t/m deze eigenlijk wel ongeveer gelijkwaardig.
En Rod was zeker een grote jongen in de jaren 70 en 80, maar hij spreekt de tegenwoordige generaties blijkbaar niet meer aan. Gaf ook legendarische concerten.
Maar het zijn altijd dezelfde ouwe l....., euh...ik bedoel oudere jongeren die je bij zijn platen en veel ander 70's en 80's spul hier aantreft.
Behalve dan als het in de Top 250 staat....
En ik heb gisteren notabene nog wel Jessie J, Bruno Mars en Avril Lavigne geluisterd...

Inderdaad een ondergewaardeerd album, weliswaar niet zijn beste zoals ik eerder zei maar het verval zou pas echt beginnen met Body Wishes. Weinig verrassend album buiten het feit dat de synths hier hun intrede doen zoals in de overigens prima hitsingle Da Ya Think I'm Sexy? maar degelijk en prima geproduceerd waarbij ik de ballades globaal beter vind.

Schitterend album ! op 2 Out of order ..de rest van hem is 3 x niks

Dan moet je zijn albums in de periode 1969-1975 eens beluisteren!

Hier staan toch wat tenenkrommende nummers op.
Last Summer
Da ya think i'm Sexy (altijd al slecht gevonden)
Standin' in the shadows of Love.

De Super albums van Rod uit de jaren 60/70 zijn voor mij:
1.Gasoline Alley 1970
2.Never a dull Moment 1972
3.Atlantic Crossing 1975
4.An old raincoat won't ever let you Down The Rod Stewart Album 1969

Op de andere albums worden goede nummers afgewisseld met, erg zwakke tot slechte nummers.

Speciaal voor de rockers: Drummer Carmine Appice heeft als co auteur van de openingstrack zoveel centjes verdient dat hij later op veel commerciele flops heeft gespeeld zonder een traan te hoeven laten. Zijn elf jaar jongere broertje Vinny speelde nog bij Black Sabbath.
Het mooiste aan dit album is de titel en cover art.

Cover art ? welke cover art ?
Die lekkere konten bedoel je zeker. Viespeuk.

Piece of art, dus. De etalages hingen er vol mee, prachtig. haha. Allicht beter dan vermomd en in een regenjas achter een kind aan te rennen. (Zie het debuut)

Het openingsnummer, wat perfect aansloot bij de tijdsgeest van toen en zowel is verguist als tot heerlijk guilty pleasure is bestempelt heeft weer eens een nieuwe invulling gekregen. Nu uit een onverwachte hoek; Katja Rieckermann, ex bandlid heeft met medeweten van Rod en in samenwerking met TMTQ er een zwoele versie van gemaakt. Om in de geest te blijven, op haar terrein is Katja heel lekker bezig.

Guilty pleasure in een tijd van veel glitter en guilty pleasure platen. Al hoewel dat geldt vooral voor de eerste 4 nummers, daarna is mijn fun over. Het is wel fout en een beetje stoer tegelijkertijd om Ain't love a Bitch van je af te brullen, al zou ik dat zelf niet durven. Het openingsnummer is ontelbaar keer gedraaid en gecoverd, de artiest zelf heeft het lange tijd in de doem gedaan, alvorens het de laatste jaren met een hoop zelfspot toe te voegen aan zijn toegiften bij zijn concerten.

Da Ya Think I'm Sexy? is wel een lekker nummer, maar doet me qua baslijn heel erg denken aan Miss you van de Stones..
logisch ook wel, want dat is weer die disco invloed, die de Stones ook weer gejat hebben.

Jeetje wat een lage score voor een prima plaat van ome Rod. Klinkt ook nu nog prima, goed geproduceerd door Tom Dowd en de drums klinken precies zoals ik ze graag hoor bij dit soort muziek. Lekkere droge snare en hi-hat. Ik heb vaak naar deze hoes gekeken en gedacht dat ik wel even met Rod wou ruilen met het vasthouden van de beide dames. Het gaat natuurlijk om de muziek maar het oog wil ook wat. Enne panterprint mag van mij als je daar het juiste lichaam voor hebt zoals de beide dames op de hoes.

Deze plaat beantwoord precies wat muziek kan betekenen als ijkpunt in een mensenleven.

Deze maand 60 aantikkend kijk je terug op wat je als mens vormt.

Do ya think hoort daar bij, als ik dat nummer hoor gaan mijn gedachten direct terug naar mijn tienerjaren, uit de speakers knallend van Just Fancy, de legendarische dancing in Winschoten, idd vernoemd naar dat prachtige nummer van de Pekelders , The Rod-YS.

Vanavond weer eens op gezet, misschien niet direct het magistrale album van Rod, maar zo herkenbaar en bepalend , dit is voor mij een klassiek album zonder nou direct dit album als een van mijn favoriete platen te benoemen. Zeer dierbaar deze Blondes Have More Fun!!!