Ronald5150 schreef:
Ik probeer altijd objectief naar muziek te luisteren, zo ook naar Kane. En dat is in dit geval best moeilijk, aangezien ik over het algemeen nogal negatieve reacties hoor en lees. Het lijkt zelfs wel of er een hetze is tegen Kane en dan met name tegen Dinand Woesthoff. Het wordt soms zelfs behoorlijk persoonlijk, en dat vind ik bij tijd en wijle behoorlijk smakeloos. Zeker als je beseft dat deze man twee vriendinnen heeft verloren op een verschrikkelijke manier die je niemand toewenst. Begrijp me niet verkeerd: ik ben geen fan van Kane. Ik vind hun albums over het algemeen vrij matig en soms ronduit slecht, maar een dergelijke behandeling wens ik niet toe. Zeker niet gezien het verhaal achter deze plaat "Fearless". Het verlies van Guusje Nederhorst doorklinkt op bijna elk nummer van Fearless. De emotie sijpelt door de tracks, waarbij ik "Solitary Madness" en de titeltrack "Fearless" tot de hoogtepunten reken. Thema's als verlies, eenzaamheid en soms een sprankje hoop komen voorbij. Dit is een plaat van een man in rouw, en dat levert in het geval van Kane best mooie muziek op!
Voor mij sla je de spijker op de kop. De liedjes op deze plaat zijn klein gehouden vanuit emotioneel oogpunt. De galm op de zang is er (gelukkig) bijna helemaal uit. Ik kan best begrijpen dat mensen Dinand een arrogante zak vinden en dat ze Kane geen orginele band vinden, maar dat maakt het nog niet slecht.
Solitary Madness vind ik 1 van de mooiste nummers van dit album dat overwegend aan de saaie kant is. Juist door het verhaal erachter vind ik de emotie wel echt. Dit is zeker geen rockplaat, maar wel een plaat met emotionele liedjes.