Iron Maiden - Somewhere in Time (1986)
mijn stem
617 stemmen
Verenigd Koninkrijk
Metal
Label: EMI
-
Caught Somewhere in Time (7:26)
-
Wasted Years (5:07)
-
Sea of Madness (5:42)
-
Heaven Can Wait (7:22)
-
The Loneliness of the Long Distance Runner (6:31)
-
Stranger in a Strange Land (5:45)
-
Déjà Vu (4:56)
-
Alexander the Great (356-323 B.C) (8:37)
-
Reach Out * (3:30)
-
Sheriff of Huddersfield * (3:34)
-
That Girl * (5:04)
-
Juanita * (3:45)
toon 4 bonustracks
totale tijdsduur:
51:26
(1:07:19)
- nummer 198 in de top 250
2
geplaatst: 12 december 2022, 12:24 uur
Satriani/vai schreef:
Iron Maiden heeft 1 grote fout gemaakt met dit album : gitaar synthesizers. Met puur gitaarwerk was dit album veel beter geworden. Gitaar synthesizers horen niet thuis in de hardrock/ heavy metal. Geof Tate van Queensrÿche ging saxofoon spelen op het album Promised land nou sorry maar een saxofoon een mooi instrument dat wel maar niet geschikt voor hardrock/heavy metal, de gevolgen zijn bekend voor Queensrÿche. Anyway in 1998 heb ik Ironmaiden in Rotterdam gezien en speelden heaven can wait en in het middenstuk (HOHOHO) kwam ineens de harde kern van Westham United het podium op -Iron Maiden's favoriete voetbalclub- omdat te zingen. Prachtig natuurlijk en heel sympathiek van de band met toen zanger Blaze Baley. Somewhere in Time een vergeten album ??? datzelfde geld ook voor Iron Maiden en Killers uit 1980 en 1981, het veel te korte Paul Di Anno tijdperk.
Iron Maiden heeft 1 grote fout gemaakt met dit album : gitaar synthesizers. Met puur gitaarwerk was dit album veel beter geworden. Gitaar synthesizers horen niet thuis in de hardrock/ heavy metal. Geof Tate van Queensrÿche ging saxofoon spelen op het album Promised land nou sorry maar een saxofoon een mooi instrument dat wel maar niet geschikt voor hardrock/heavy metal, de gevolgen zijn bekend voor Queensrÿche. Anyway in 1998 heb ik Ironmaiden in Rotterdam gezien en speelden heaven can wait en in het middenstuk (HOHOHO) kwam ineens de harde kern van Westham United het podium op -Iron Maiden's favoriete voetbalclub- omdat te zingen. Prachtig natuurlijk en heel sympathiek van de band met toen zanger Blaze Baley. Somewhere in Time een vergeten album ??? datzelfde geld ook voor Iron Maiden en Killers uit 1980 en 1981, het veel te korte Paul Di Anno tijdperk.
Oef, daar wordt Eddie even op zijn ziel getrapt, dit is de beste maiden plaat die er is (vind ik). Ik vind het trouwens erg kort door de bocht om te stellen dat bepaalde instrumenten niet in de metal thuis horen, maar ieder zijn mening. Juist die guitar synths geven een extra dimensie aan deze plaat en daarom wijkt hij zo af van de veel van de andere platen uit deze periode. Het draagt in mijn ogen ook perfect bij aan het futuristische sfeertje wat rond deze plaat hangt. Ik was ook bij het concert in 1998 (net als bij vrijwel alle concerten die ze na die tijd in NL gespeeld hebben
dat waren heen harde kern supporters van West Ham hoor. Zoals je als maiden-fan eigenlijk wel hoort te weten lieten ze bij Heaven Can Wait altijd een roedel fans het podium op (waar ze die vandaan haalden weet ik ik trouwens niet, volgens mij stinden die gewoon vooraan).
0
geplaatst: 12 december 2022, 12:25 uur
Waren het niet de roadies? (die toch ook WHU supporter zijn want anders word je niet aangenomen bij Maiden)
0
geplaatst: 12 december 2022, 14:58 uur
Edwynn schreef:
Waren het niet de roadies? (die toch ook WHU supporter zijn want anders word je niet aangenomen bij Maiden)
Waren het niet de roadies? (die toch ook WHU supporter zijn want anders word je niet aangenomen bij Maiden)
Volgens mij waren het fanclub leden. Maar dat weet ik niet zeker. De meeste crewleden ken ik wel van gezicht. Of het zouden locale roadies moeten zijn dat zou ook kunnen.
1
geplaatst: 12 december 2022, 15:08 uur
Eddie schreef:
Dit is de beste maiden plaat die er is (vind ik). Ik vind het trouwens erg kort door de bocht om te stellen dat bepaalde instrumenten niet in de metal thuis horen, maar ieder zijn mening. Juist die guitar synths geven een extra dimensie aan deze plaat en daarom wijkt hij zo af van de veel van de andere platen uit deze periode. Het draagt in mijn ogen ook perfect bij aan het futuristische sfeertje war rond deze plaat hangt.
Dit is de beste maiden plaat die er is (vind ik). Ik vind het trouwens erg kort door de bocht om te stellen dat bepaalde instrumenten niet in de metal thuis horen, maar ieder zijn mening. Juist die guitar synths geven een extra dimensie aan deze plaat en daarom wijkt hij zo af van de veel van de andere platen uit deze periode. Het draagt in mijn ogen ook perfect bij aan het futuristische sfeertje war rond deze plaat hangt.
Precies dit. Het was niet alleen een afwijkend geluid binnen de metalscene (hoewel nog steeds ruimschoots 'metal' genoeg naar mijn idee), maaer zelfs binnen de discografie van Iron Maiden heeft deze een wat ander geluid dan de meeste andere albums van de groep. Maar ik denk dat ze daar bewust op uit waren, omdat zowel teksten als hoesontwerp een futuristisch karakter hadden.
Helemaal op zichzelf stond deze ontwikkeling natuurlijk niet in 1986. Hierboven wordt al verwezen naar Turbo, maar ik denk ook aan Eddie van Halen, die twee jaar eerder de synthesizer ontdekte, wat leidde tot een vrij drastische koerswijziging op het album 1984. Natuurlijk was de toename van het gebruik van synthesizers en andere elektronische geluiden en effecten kenmerkend voor de jaren tachtig, maar i.t.t. veel muziek uit die tijd - ook hardrock- en metalalbums - blijft deze Somewhere in time anno 2022 prima overeind. Ik zou zelfs willen spreken van een tijdloos, allesbehalve gedateerd karakter.
En ja, ook ik reken het album tot een van de allerbeste, misschien wel dé beste, die de band ooit heeft uitgebracht. Met name door de songs en en gedreven uitvoeringen, maar ook door de enigszins afwijkende aanpak.
0
geplaatst: 12 december 2022, 15:14 uur
Natuurlijk mag je vinden dat gitaarsynthesizers niet in rock en metal thuishoren, maar ik vind het altijd zo vreemd. Gitaristen in rock en metal gebruiken al decennia lang bakken met effecten (waaronder effecten waarmee je als een synthesizer kan klinken). Rock en metal zijn sowieso genres die allebei zijn gestoeld op een letterlijk ''vervormd'' gitaargeluid, ik zie dan niet hoe anders een gitaarsynthesizer is, dat is eigenlijk gewoon een andere "vervorming" van het originele gitaargeluid. Op Somewhere in Time (en Seventh Son of a Seventh Son) vind ik het in ieder geval een fantastische toevoeging die de tand des tijds zeer goed heeft doorstaan.
0
geplaatst: 12 december 2022, 15:26 uur
De discussie is in elk geval ouder dan het album zelf. Maar volgens mij in de loop van de jaren 90 ook zo goed als definitief begraven. Door Dream Theater en aanverwanten maar ook door blackmetalmuzikanten nota bene.
De grungers hadden er ook een handje van om alles wat in hun ogen overbodig was, de moeder te cancellen. Gelukkig werd dat mettertijd wel overstemd door een diversiteit aan subgenres.
De grungers hadden er ook een handje van om alles wat in hun ogen overbodig was, de moeder te cancellen. Gelukkig werd dat mettertijd wel overstemd door een diversiteit aan subgenres.
0
geplaatst: 12 december 2022, 16:51 uur
"Dit is de beste Maiden plaat die er is (vind ik)" ik neem aan dat je de jaren tachtig bedoeld. Tegenwoordig is Iron Maiden geen schim meer van wat het ooit was. Let wel dit is GEEN!!!!! kritiek, ze zijn een andere muzikale weg ingeslagen. De laatste album die ik van Iron Maiden heb gekocht is The final frontier de recentere albums heb ik nog niet. En de Final frontier is totaal niet te vergelijken met de albums uit de jaren tachtig. Mijn lijst van albums van de jaren 80 is 1 Piece of mind, 2 Killers, 3 Iron Maiden, 4 The number of the beast, 5 Seventh son of a seventh son, 6 Somewhere in time 7 Powerslave. Sorry dat ik wat uit de bocht vloog over de guitar synthesizer, maar naar mijn mening voegt het niks toe, overigens niet bij alle nummers. Maar toen ik de elpee Somewhere in time kocht, zette ik hem natuurlijk gelijk op. En toen ik dat intro van Caught somewhere in time hoorde dacht ik van gadverdamme wat is dit???. Door dat belabberde geluid word ook gelijk het hele nummer om zeep geholpen naar mijn mening. Terwijl het toch een heel goed nummer is, Sea of madness, The loneliness of the long distance runner. Vooral dat nummer prachtige gitaar partijen de sound aller belabberst en dat is zo zonde. Als de gitaren een sound hadden van bijvoorbeeld Still in love with you van Thin Lizzy kwam dat nummer echt veel beter uit de verf naar. Anyway, er zijn ook nummers bij waarbij de guitar synthesizer WEL!! een toegevoegde waarde heeft. Infinite dreams, The evil that men do, The Clairvoyant en Seventh son of a Seventh son. En dat laatste nummer is ook op afstand het beste nummer van het album, meedogenloos en meeslepend. Only the good die young is ook een goed nummer maar wordt weer om zeep gebracht door de Guitar synthesizer die er weer doorheen jammert. 1 nummer waar de synthesizer echt een toegevoegde waarde heeft dat is Are friends electric van Gary Numan, dit terzijde. En tot slot over synthesizers, daar ben ik helemaal niet op tegen en dat kan ook niet want ik ben ook liefhebber van Symfonische rock en progressive rock. Als allerlaatste West Ham United, het zal altijd wel een raadsel blijven wie die gasten waren op dat podium destijds met die West Ham United sjaaltjes om. Overigens was het voor mij de allereerste keer dat ik naar een concert ging van Iron Maiden en ik denk ook gelijk de laatste vrees ik. Niet om Iron Maiden uiteraard, maar kaartjes moeten tegenwoordig gekocht worden via de digitale snelweg en dat vertrouw ik voor geen meter. Tevens is de prijs voor een concertkaartje niet meer op te brengen voor de gewone man.
0
geplaatst: 12 december 2022, 17:11 uur
Nou je mist dan wel wat. Maiden anno 2022 is een groter spektakel dan in de jaren 90.
That's for sure
That's for sure
1
geplaatst: 12 december 2022, 17:24 uur
Satriani/vai schreef:
Tevens is de prijs voor een concertkaartje niet meer op te brengen voor de gewone man.
Tevens is de prijs voor een concertkaartje niet meer op te brengen voor de gewone man.
Mijn broer is afgelopen zomer geweest (Barcelona). Ik zal het hem zeggen, dat hij geen gewone man is.
0
geplaatst: 12 december 2022, 17:30 uur
Satriani/vai schreef:
"Dit is de beste Maiden plaat die er is (vind ik)" ik neem aan dat je de jaren tachtig bedoeld. Tegenwoordig is Iron Maiden geen schim meer van wat het ooit was. Let wel dit is GEEN!!!!! kritiek, ze zijn een andere muzikale weg ingeslagen. De laatste album die ik van Iron Maiden heb gekocht is The final frontier de recentere albums heb ik nog niet. En de Final frontier is totaal niet te vergelijken met de albums uit de jaren tachtig. Mijn lijst van albums van de jaren 80 is 1 Piece of mind, 2 Killers, 3 Iron Maiden, 4 The number of the beast, 5 Seventh son of a seventh son, 6 Somewhere in time 7 Powerslave. Sorry dat ik wat uit de bocht vloog over de guitar synthesizer, maar naar mijn mening voegt het niks toe, overigens niet bij alle nummers. Maar toen ik de elpee Somewhere in time kocht, zette ik hem natuurlijk gelijk op. En toen ik dat intro van Caught somewhere in time hoorde dacht ik van gadverdamme wat is dit???. Door dat belabberde geluid word ook gelijk het hele nummer om zeep geholpen naar mijn mening. Terwijl het toch een heel goed nummer is, Sea of madness, The loneliness of the long distance runner. Vooral dat nummer prachtige gitaar partijen de sound aller belabberst en dat is zo zonde. Als de gitaren een sound hadden van bijvoorbeeld Still in love with you van Thin Lizzy kwam dat nummer echt veel beter uit de verf naar. Anyway, er zijn ook nummers bij waarbij de guitar synthesizer WEL!! een toegevoegde waarde heeft. Infinite dreams, The evil that men do, The Clairvoyant en Seventh son of a Seventh son. En dat laatste nummer is ook op afstand het beste nummer van het album, meedogenloos en meeslepend. Only the good die young is ook een goed nummer maar wordt weer om zeep gebracht door de Guitar synthesizer die er weer doorheen jammert. 1 nummer waar de synthesizer echt een toegevoegde waarde heeft dat is Are friends electric van Gary Numan, dit terzijde. En tot slot over synthesizers, daar ben ik helemaal niet op tegen en dat kan ook niet want ik ben ook liefhebber van Symfonische rock en progressive rock. Als allerlaatste West Ham United, het zal altijd wel een raadsel blijven wie die gasten waren op dat podium destijds met die West Ham United sjaaltjes om. Overigens was het voor mij de allereerste keer dat ik naar een concert ging van Iron Maiden en ik denk ook gelijk de laatste vrees ik. Niet om Iron Maiden uiteraard, maar kaartjes moeten tegenwoordig gekocht worden via de digitale snelweg en dat vertrouw ik voor geen meter. Tevens is de prijs voor een concertkaartje niet meer op te brengen voor de gewone man.
"Dit is de beste Maiden plaat die er is (vind ik)" ik neem aan dat je de jaren tachtig bedoeld. Tegenwoordig is Iron Maiden geen schim meer van wat het ooit was. Let wel dit is GEEN!!!!! kritiek, ze zijn een andere muzikale weg ingeslagen. De laatste album die ik van Iron Maiden heb gekocht is The final frontier de recentere albums heb ik nog niet. En de Final frontier is totaal niet te vergelijken met de albums uit de jaren tachtig. Mijn lijst van albums van de jaren 80 is 1 Piece of mind, 2 Killers, 3 Iron Maiden, 4 The number of the beast, 5 Seventh son of a seventh son, 6 Somewhere in time 7 Powerslave. Sorry dat ik wat uit de bocht vloog over de guitar synthesizer, maar naar mijn mening voegt het niks toe, overigens niet bij alle nummers. Maar toen ik de elpee Somewhere in time kocht, zette ik hem natuurlijk gelijk op. En toen ik dat intro van Caught somewhere in time hoorde dacht ik van gadverdamme wat is dit???. Door dat belabberde geluid word ook gelijk het hele nummer om zeep geholpen naar mijn mening. Terwijl het toch een heel goed nummer is, Sea of madness, The loneliness of the long distance runner. Vooral dat nummer prachtige gitaar partijen de sound aller belabberst en dat is zo zonde. Als de gitaren een sound hadden van bijvoorbeeld Still in love with you van Thin Lizzy kwam dat nummer echt veel beter uit de verf naar. Anyway, er zijn ook nummers bij waarbij de guitar synthesizer WEL!! een toegevoegde waarde heeft. Infinite dreams, The evil that men do, The Clairvoyant en Seventh son of a Seventh son. En dat laatste nummer is ook op afstand het beste nummer van het album, meedogenloos en meeslepend. Only the good die young is ook een goed nummer maar wordt weer om zeep gebracht door de Guitar synthesizer die er weer doorheen jammert. 1 nummer waar de synthesizer echt een toegevoegde waarde heeft dat is Are friends electric van Gary Numan, dit terzijde. En tot slot over synthesizers, daar ben ik helemaal niet op tegen en dat kan ook niet want ik ben ook liefhebber van Symfonische rock en progressive rock. Als allerlaatste West Ham United, het zal altijd wel een raadsel blijven wie die gasten waren op dat podium destijds met die West Ham United sjaaltjes om. Overigens was het voor mij de allereerste keer dat ik naar een concert ging van Iron Maiden en ik denk ook gelijk de laatste vrees ik. Niet om Iron Maiden uiteraard, maar kaartjes moeten tegenwoordig gekocht worden via de digitale snelweg en dat vertrouw ik voor geen meter. Tevens is de prijs voor een concertkaartje niet meer op te brengen voor de gewone man.
Laten we on-topic blijven. De discussie over welk maiden album het beste is kunnen we beter niet hier voeren. Ik ben het trouwens niet met je eens, dit is voor mij van alle platen uit elk decennium de allerbeste maiden plaat. Ik vind juist de bijzondere gitaarsound een enorme bijdrage leveren aan de vibe en sfeer van deze plaat. Met een meer tot the point geluid en een gitaarsound zoals bijvoorbeeld Piece of Mind had de plaat ook goed geweest, maar minder memorabel denk ik. Het is geen raadsel wie die gasten op het podium waren hoor. Het waren fans blijkt na even zoeken op internet (mischien soms ook wel wat locale roadies, maar meestal gewoon fans.
Je kunt online ticketssales gewoon vertrouwen hoor, ik mis weinig maiden-shows en koop nooit kaartjes aan de zaal. Ik zal helaas geen 'gewone man' meer zijn...die komt wel ff binnen
2
geplaatst: 12 december 2022, 17:44 uur
Don Cappuccino schreef:
Natuurlijk mag je vinden dat gitaarsynthesizers niet in rock en metal thuishoren, maar ik vind het altijd zo vreemd.
Natuurlijk mag je vinden dat gitaarsynthesizers niet in rock en metal thuishoren, maar ik vind het altijd zo vreemd.
Misschien moet je jong geweest zijn in de eerste helft van de jaren tachtig om het te begrijpen. Als je fan was van echte metal dan wilde je daar vooral geen keyboards of synthesizer in. Dat was voor softere en commerciëlere muziek waar je lak aan had. Een van de dingen die maakten dat ik als veertienjarige mijn gespaarde zakgeld aan een lp durfde uitgeven was op de achterkant van de hoes kijken of er geen keyboards gebruikt werden, want dan was het geen metal en in die tijd klonken elektronische geluiden in muziek meestal erg knullig. Als metal bands zoals Priest en Maiden daar dan toch in meegingen hield dat in dat ze een commerciëlere koers gingen varen en zich meer op de Amerikaanse markt gingen richten.
Natuurlijk is Somewhere in Time een fantastisch album en het geluid past wel bij het futuristische concept. Maar toen vond ik als metalhead Iron Maiden toch wat te commercieel geworden en ging mijn voorkeur uit naar thrash.
1
geplaatst: 12 december 2022, 18:56 uur
"Ik zal geen 'gewone man' meer zijn... die komt wel ff binnen", ere wie ere toekomt zeg ik altijd maar. Als je een goed inkomen hebt dan is je dat van harte gegund. Ik kocht ook geen kaartjes bij de zaal overigens, dat ging toen nog via de ticketline en dan kon je het vervolgens op het postkantoor in je woonplaats ophalen. En ik geef eerlijk toe ik ben digibeet en vindt per ideal betalen maar eng. En met het eerste ben ik volledig met je eens. De final frontier en A matter of life and death vind ik waanzinnige goeie Iron Maiden Albums en wat hebben die albums niet wat Somewhere in time wel heeft??? naar mijn mening is het totaal niet te vergelijken. By the way ik waardeer je reactie ten zeerste, maar 1 ding is zeker : we zijn 2 Iron Maiden fans, maar met een totaal andere mening.
3
geplaatst: 12 december 2022, 19:29 uur
Satriani/vai schreef:
De final frontier en A matter of life and death vind ik waanzinnige goeie Iron Maiden Albums en wat hebben die albums niet wat Somewhere in time wel heeft???
De final frontier en A matter of life and death vind ik waanzinnige goeie Iron Maiden Albums en wat hebben die albums niet wat Somewhere in time wel heeft???
Wasted Years?
1
geplaatst: 12 december 2022, 23:14 uur
Voor mij hoeven die gitaarsynths ook niet zo nodig. Nog steeds niet eigenlijk, maar tegenwoordig worden er over het algmeen wel meer trucjes in de pro- tools applicaties gebruikt.
0
geplaatst: 17 december 2022, 09:52 uur
Vind mezelf wel een gewone man met een jawel, beneden modaal salaris en al voor de absurde inflatie en stookkosten waren de kaartjes, met name voor grotere bands, praktisch onbetaalbaar.
Anyway, de synths op dit album storen me totaal niet, puur sfeerverhogend. In tegenstelling tot de plaat hierna, maar ik kom díe plaat überhaupt heel moeilijk door in één zit. Door het geluid, composities en zelfs zang.
Anyway, de synths op dit album storen me totaal niet, puur sfeerverhogend. In tegenstelling tot de plaat hierna, maar ik kom díe plaat überhaupt heel moeilijk door in één zit. Door het geluid, composities en zelfs zang.
1
geplaatst: 9 maart 2023, 16:21 uur
Number of the Beast blijft mijn favoriete album, maar op dit album staat mijn favoriete nummer. Het gekke is dat dit één van de rustigste is, Wasted Years. Pas later ontdekt, maar inmiddels regelmatig in mijn lijstjes.
1
geplaatst: 2 december 2023, 11:49 uur
Leuk dat de discussie over wel of geen gitaarsynthesizers hierboven weer terugkeerde! Je zou het ook een herhaling van zetten kunnen noemen zoals al in 1986 gebeurde. De puristen vonden het niks en de overigen deden niet moeilijk. Ik moest indertijd denken aan het vijf jaar eerder verschenen Fair Warning van Van Halen, waar met name op de laatste twee nummers het geëxperimenteer met synths begon, wat een vervolg kreeg op Diver Down en zijn hoogtepunt met 1984 vond.
Vergeleken met die drie albums spelen de synths op Somewhere in Time een héél bescheiden bijrol, zodat ik alle commotie overtrokken vond. Sterker nog, het was goed om te merken dat de band zich verder ontwikkelde. Zo vond ook Aardschok in mijn herinnering, die deelden weer de volle mep uit en het maakten het 'album van de maand'.
Bij de clip van Wasted Years met allerlei beelden van de laatste wereldtour was het leuk de mannen aan het voetballen te zien. Er straalde energie uit: Up the (West) Hammers (United)! Plus de hoes met mascotte Eddie, inmiddels een cyborg geworden met op de achtergrond veel verwijzingen naar eerder werk (zie Wiki voor een overzicht).
Als ik klaag is het om het teveel aan vibrato in Dickinsons zang in opener Caught Somewhere in Time en het hohohokoortje in Heaven Can Wait. Maar álle nummers zitten goed en geïnspireerd in elkaar, de versnelling in Caught bijvoorbeeld is snel maar effectief: je gaat er eens extra voor zitten.
Voor de tweede maal in de groepshistorie een lang episch nummer, deze keer over Alexander the Great. Een historisch verhaal vind ik altijd fijn en bovendien is het nummer sterk opgebouwd..
Met als persoonlijke favorieten Stranger in a Strange Land (mooie melodielijnen en gitaargeluiden) en het felle Déjà Vu maakte Maiden zijn status waar. Het zesde sterke album op rij, niet misselijk.
Achter de schermen bedreigde uitputting hen, lees ik op Wikipedia; Dickinson had zelfs nummers op akoestische basis willen maken, een plan dat het niet haalde. Met akoestisch is niks mis, maar het had vermoedelijk de energie eruit gehaald. Dan ben ik toch blij dat het anders liep.
Vergeleken met die drie albums spelen de synths op Somewhere in Time een héél bescheiden bijrol, zodat ik alle commotie overtrokken vond. Sterker nog, het was goed om te merken dat de band zich verder ontwikkelde. Zo vond ook Aardschok in mijn herinnering, die deelden weer de volle mep uit en het maakten het 'album van de maand'.
Bij de clip van Wasted Years met allerlei beelden van de laatste wereldtour was het leuk de mannen aan het voetballen te zien. Er straalde energie uit: Up the (West) Hammers (United)! Plus de hoes met mascotte Eddie, inmiddels een cyborg geworden met op de achtergrond veel verwijzingen naar eerder werk (zie Wiki voor een overzicht).
Als ik klaag is het om het teveel aan vibrato in Dickinsons zang in opener Caught Somewhere in Time en het hohohokoortje in Heaven Can Wait. Maar álle nummers zitten goed en geïnspireerd in elkaar, de versnelling in Caught bijvoorbeeld is snel maar effectief: je gaat er eens extra voor zitten.
Voor de tweede maal in de groepshistorie een lang episch nummer, deze keer over Alexander the Great. Een historisch verhaal vind ik altijd fijn en bovendien is het nummer sterk opgebouwd..
Met als persoonlijke favorieten Stranger in a Strange Land (mooie melodielijnen en gitaargeluiden) en het felle Déjà Vu maakte Maiden zijn status waar. Het zesde sterke album op rij, niet misselijk.
Achter de schermen bedreigde uitputting hen, lees ik op Wikipedia; Dickinson had zelfs nummers op akoestische basis willen maken, een plan dat het niet haalde. Met akoestisch is niks mis, maar het had vermoedelijk de energie eruit gehaald. Dan ben ik toch blij dat het anders liep.
* denotes required fields.
* denotes required fields.