Onlangs dit plaatje ogevist uit de uitverkoopbakken voor 1€, met het gedacht van daar kun je niet gekloot voor zijn
In ieder geval was dit een zeer aangename verassing. Ik was vroeger fan van Smashing Pumpkins ten tijde van Siamese Dream. Heerlijk gitaargeluid, opvallende en originele solos en gewoonweg nummers die mij erg aanspraken. Nadien mijn interesse in de band wat verloren door hun verandering van sound. Maar SD vind ik nog altijd één van de topplaten van de jaren 90.
Toen ik dit plaatje van Zwan voor het eerst luisterde spitste ik dan ook dadelijk mijn oren want het gitaargeluid lijkt zeker en vast op dat van SD. Luister bevoorbeeld naar de solo op Honestly! Combineer dat met de stem van Corgan, enkele typische akkoordenwisselingen en het verdwijnen van de electronica en pathetiek van latere Pumpkins albums en je hebt een plaatje dat erg smakelijk is.
Er is echter wel een opvallend verschil met SD. Waar die plaat triestig, wanhopig, kwaad, angstig klonk, klinkt Zwan opvallend opgewekt en zorgeloos.
Uiteraard geen klassieker als SD maar in mijn ogen toch wat ondergewaardeerd. Maar goed dat de band er zo snel al mee stopte zal er ook wel voor iets tussen zitten.