Kamelot - Karma (2001)

heerlijk album, vooral de wings of despair is echt prachtig

Prachtig, niks meer over te zeggen. Kippevel. Heerlijk voor in de late uurtjes. Puur genieten.

Perfecte plaat van een klasse band. Veel variatie en sterke composities, en een voorbode voor wat komen gaat met de opvolgende albums.

Dankzij m'n vriendin toch maar eens deze band wezen uitchecken, beginnend met dit album. En wat blijkt, Karma is een prachtig, bombastisch en melodieus metal-album, met wat lichte progressieve trekjes. Absoluut niets mis mee.
Ik begrijp wel waarom Kamelot zo populair is; dit is metal waar veel metalliefhebbers, maar ook buiten dit genre, veel mensen zal aanspreken.
Nummers zoals Forever en het magistrale titelnummer zijn gewoonweg top!! Toffe hoes, trouwens.
Een dikke vet 4!!

Gisteravond kwam mijn vriend aanzetten met deze cd (hij is fan van Kamelot). Door het nummer "Forever" kwam ik al lekker in de sfeer, wat een heerlijke stem ook! Gevolgd door het nummer "Wings Of Despair". Ook al een prachtig nummer! Het rustige "Don't You Cry" vond ik ook al zo mooi, hoewel ik een klein beetje het gevoel had dat ik naar "A Sailorman's Hymn" van de cd The Fourth Legacy (2000). Maar dat vind vind ik ook een mooi nummer, dus dat ziet wel goed Kortom; Geweld album!

Pluspuntje: Die hoes!

*4.0

Dit komt uit de tijd dat Kamelot nog niet zo heel bekend was en dit album bewijst dat dat onterecht was. De "happy progmetal" gaat erin als koek. De nummers rollen lekker door onder aanvoering van Roy Kahn, die een uitstekende zanger is met een stem die perfect voor deze muziek is. Het titelnummer heeft mijn speciale aandacht altijd en is zo ongeveer mijn favoriete Kamelot nummer.

oh! zo sterk dat het album begint, zo matig eindigt het.
tot en met karma is het inspiratievol en catchy. als toch heel het album zo voort zou razen maar het zakt he-le-maal in vanaf "the light i shine on you".
goed voor een 3tje

Beste album van Kamelot. Na deze werd het alleen nog maar minder vind ik. Het klopt trouwens wel wat Jasper zegt; zo sterk als de eerste 5, 6 nummers is niet het hele album. Maar toch, die eerste nummers bepalen het hele album wat mij betreft.

Die latere nummers beginnen wel langzaam te komen . Vooral de Elizabeth Trilogy vind ik sterk. Eigenlijk zijn het vooral die voorspelbare refreintjes die me de strot uitkomen, maar als je goed luistert is ook Across the Highlands gewoon een sterk nummer met fraaie klassieke riffs er in verwerkt.

Bij mij duurt Fall from Grace trouwens maar 4 minuten, weet iemand of hier nog een hidden track achter zit o.i.d.?

naar ik mij meen te herinneren niet nee.

Degelijke symfonische powermetal, nog niet zo bombastisch en stevig als op de albums hierna, maar qua songmateriaal en uitvoering van behoorlijk hoog niveau. Productioneel had het nog wel wat krachtiger gekund, maar alles komt al met al redelijk goed uit de verf. In de meer ingetogen momenten klinkt zanger Roy Khan als Geoff Tate van Queensrÿche, wat zeker niet als kritiek is bedoeld.