Kamelot - The Black Halo (2005)

wat een prachtig album. Live klinkt het nog beter!:p

Na de vorige cd Epica was het bekend dat het verhaal op die cd nog niet af was en dat er een tweede cd nodig zou zijn om het concept verder uit te werken. De heren van Kamelot wisten nog niet of ze dat voor een andere keer wilden bewaren. Inmiddels is er nu The Black Halo en wordt het verhaal inderdaad afgemaakt met deze tweede concept-cd. Op de vorige cd was hoofdpersoon Ariel op zoek naar de zin van het leven. Het eindigde met de zelfmoord van zijn jeugdliefde Helena en Ariel is nu onder de invloed van de kwade Mephisto. Op The Black Halo worden de donkere kanten van het leven belicht en zet Ariel zijn zoektocht voor.

Meteen met de opener March Of Mephisto is duidelijk dat de zaken dit keer iets anders worden aangepakt. Dit keer geen intro, maar zitten we meteen in de muziek. Geen snelle opener, maar een mars-tempo en voor het eerst in de Kamelot-geschiedenis een keyboardsolo (van Stratovarius toetsenist Jens Johansen). Alsof dat al niet genoeg is, horen we ook nog eens voor het eerst grunts, die door Shagrath van Dimmu Borgir ingeschreeuwd zijn. Dit nummer zet de toon voor het hele album, dat over het algemeen een wat donkerder karakter heeft meegekregen.

Wat het meeste opvalt na de eerste luisterbeurt, is dat de snelheid er dit keer behoorlijk uit is gehaald. Epica zat vol met vlotte nummers, net zoals alle voorgaande cd's. Dit keer zijn slechts When The Lights Are Down en Serenade de enige echt up-tempo nummers. Tja, dat valt een beetje tegen. Persoonlijk vind ik de snellere nummers van Kamelot meestal de beste. Ik geef toe, af en toe komen er een paar snelle stukjes voorbij, maar dat is erg sporadisch. Ik ben geneigd om het album daarom een behoorlijk lagere score te geven, maar dat doe ik niet. Ten eerste zullen er mensen zijn die het helemaal niet erg vinden dat het allemaal wat trager is geworden. Ten tweede is het niet eerlijk tegenover de muziek,. Want wat er allemaal te horen valt, is wél goed.

De magie van Kamelot is nog altijd aanwezig. Die wordt nog steeds gecreëerd door de combinatie van pakkende composities, orkestrale ingrediënten en de zang van Roy Khan. Hij zingt weer de sterren van de hemel en zingt eens wat gevarieerder dan normaal. Mede door zijn zang is de ballade Abanded één van de mooiste die Kamelot heeft uitgebracht. Ook het andere boegbeeld van de band, gitarist Thomas Youngblood, lijkt steeds beter te spelen. Hij komt met de meest agressieve riffs (Moonlight) en zijn solo's worden steeds indrukwekkender (bijvoorbeeld zijn smerige solo in This Pain). Door alle toeters en bellen vallen de bas en drums niet echt op. Toch is het daarmee ook prima voor elkaar.

Wat moet ik nog vertellen over de nummers op The Black Halo? Bijna allemaal hebben ze pakkende refreinen, die ook bijna allemaal in je hoofd blijven zitten. En als we het over pakkend hebben, dan is The Haunting daar een goed voorbeeld van. Voor dit nummer is een clip gemaakt, met een kleine rol voor Epica-zangeres Simone Simons. Mede door haar maakt dit nummer wel een kans om gedraaid te worden op The Box (On The Rox). En hoewel alle nummers goed zijn, vind ik het titelnummer wat minder. Gelukkig volgt hierop Memento Mori. Eindelijk heeft de band een epic van 9 minuten gemaakt die naar meer smaakt. Het is eigenlijk een normaal Kamelot-nummer, maar er wat meer de tijd genomen voor bepaalde muzikale stukken. Absoluut de klapper van de cd. Leuk detail is dat beide gastzangers (Shagrath en Simone) nog eventjes voorbijkomen.

Qua orkestratie barstte de vorige cd Epica bijna uit haar voegen. Op The Black Halo is het wat teruggedrongen, maar het klinkt bij vlagen nog altijd behoorlijk bombastisch. Het geheel blijft een mooi en episch sfeertje houden. Als ik moet zeggen of The Black Halo nou beter is geworden, dan vind ik helaas dat dat niet het geval is. Persoonlijk vind ik dat Kamelot voor zichzelf met Epica de lat behoorlijk hoog heeft gelegd en The Black Halo heeft het niet kunnen overtreffen. Nu is het gewoon weer een goede plaat geworden, die net zo goed is als de rest van de catalogus. Er is veel veranderd, maar het vertrouwde geluid is gebleven. Als concept-cd is het weer opnieuw geslaagd. Trouwens, als je goed luistert, hoor je heel af en toe stukjes van Epica terug.

4.5*

Geweldig xplorer!

Ik heb deze cd laatst een paar keer geluisterd....zonder noemenswaardige beleving.....maar ga hem door het verhaal van xplorer nog eens goed beluisteren!

het klinkt live idd goed, in stukken wel erg valse noten, maar is soms te begrijpen als je de studioalbums beluisterd hebt

Ik ben het totaal eens met Xplorer!!! Goede Review!

Dit album is gewoon....legendarisch. Fenomenaal.

Fenomenaal meesterwerk !!! Dit is kunst met een grote K !!!!Het vervolg van het verhaal gestart op voorgaand album "Epica". Prachtige, detailrijke produktie, waanzinnig goede muziekanten en de perfecte zang van Roy Kahn. Veel variatie in hele afgewogen en spannende composities, met als knaller het epische "Momento mori". Een aanrader voor elke echte muziekliefhebber. Kamelot perfectioneert op dit album een muziekstijl tot op een niveau, zodat het een eigen genre wordt. De volle 5 sterren van mij.

Moet je Epica beluisterd hebben om deze te beluisteren?
Want dit ziet er niet slecht uit.

Nee, de albums zijn afzonderlijk te beluisteren. Het is geen part 1 en 2 bijvoorbeeld, hoewel het verhaal wel vervolgd wordt.

Ik heb deze beluisterd & dat noem ik eens goeie metal. Metal die ik kan aanhoren, niet dat kabaal & gebrul, mooie CD, rating volgt na nog een luisterbeurt.

Geen echte uitschieters, wel een uitschieter van een album. Schitterend.

Als je dit mooie metal vindt, luister dan ook eens naar de band Secret Sphere (album Heart and anger)

Tot in de puntjes verzorgde epische metal, lekker vol en bombastisch. Sterke songs, soms iets te dik aangezet, maar de uitstekende zang en het lekkere gitaarwerk doen dit snel vergeten. Ietsje beter dan voorganger Epica wat mij betreft.

Ik ben hem op het moment maar eens aan het beluisteren, tot nu toe bevalt het heel erg goed, hoewel k eerst een hekel aan Kamelot had XD

Waarom moet het allemaal zo bombastisch en episch mogelijk klinken? Dat denk ik na het beluisteren van dit album. Kamelot heeft veel kwaliteit in huis, vooral zanger Roy Kahn mag ik graag horen. De nummers zijn soms erg pakkend en lekker om in je hoofd te hebben. Maar ik denk dat ze de geluidslagen iets te vol proberen te proppen, waardoor het album te druk is geworden. Er had dus meer ingezeten.

Prachtig duet met Simone.

Schitterend album!
Met "Abandoned" eindelijk weer eens een (power)-ballad die me bij de kladden weet te grijpen. Geweldig emotioneel einde.. kippenvel!
Verdere uitschieters: The Haunting, When The Lights Go Down en Memento Mori.

Ik vind dit juist een heel sterk album van kamelot. ik vind dit kamelot een beetje iets middeleeuws over zich heeft. iets magies.

Net als voorganger Epica is ook The Black Halo powermetal van de bovenste plank. De band heeft inderdaad een heel eigen stijl weten te ontwikkelen - bijwijlen lekker snel en hard en dan weer juist heel erg melodisch en symfonisch, maar dan wel (zoals erg veel bands in het genre) zonder overdreven zoetsappig te klinken. Ik heb wel de indruk dat deze cd in vergelijking met de vorige wat moderner klinkt, maar dat kan ook te maken hebben met de (overigens geweldige) productie. Ook zanger Khan blijft wat mij betreft een klasse apart en steekt heel wat collega's de loef af. The Haunting, Abandoned, Soul Society en Memento Mori zijn mijn absolute favorieten, maar er staat niet echt een minder moment op. Klasse! 4,5.

Een album wat over de gehele lijn ijzersterk uit de hoek komt. Ben verder niet bekend met de werken van Kamelot maar deze mag er zeker zijn.

Ik vond Epica een matig album. Deze ken ik niet. Is deze heel anders als Epica of....??

Qua stijl niet, maar ik vind deze qua songmateriaal wel sterker. Dus ik zou hem zeker even proberen.

Ôké misschien maar eens doen dan

Eigenlijk maar één ding: "The Haunting" met Simone Simons, WAANZINNIG. Gewoon heerlijk om naar te luisteren.
De rest mag er ook wezen, dus al met al een perfect album, niets meer en niets minder!!!

Méér dan een perfect album, dat zou pas interessant zijn

Voor mij

Het allerbeste album wat Kamelot tot nu toe gemaakt heeft
Masterpiece!

Kamelot brengt op deze The Black Halo power metal zoals ik het wel kan smaken. Zeker en vast niet van het al te vrolijke soort dus, maar eerder melancholisch, rijkelijk gevuld met sfeervolle details en voorzien van een verfijnde mysterieuze toets. Progressief en met momenten lekker heavy, maar toch ook weer vol met hooks om U tegen te zeggen. En dat alles zonder ook maar kopje onder te gaan in een lawine van gesmolten kaas. Er is al genoeg over geschreven, maar een glansrol is wel degelijk weggelegd voor de weergaloze vocalen van Roy Khan. Zonder zijn stem al teveel te verheffen, weet hij op een vreemde manier een meer dan behoorlijke dosis "oompfff" in zijn somber en droefgeestig aandoende manier van zingen te leggen. Spijtig toch dat de beste man ervoor koos om de metal links te laten liggen om in wat kerkkoortjes te gaan kwelen.