Kamelot - Epica (2003)

Vette plaat, vooral "Center of the Universe" kan ik uren achter elkaar draaien [4,0]

Oh, EEN POWER METAL BAND MET STIJL. Wat een supermuziek is dit. Kippevel op sommige stukken.
4,5*, misschien in de tijd nog wel een 5!

toppie! farewel is mijn favo

Zeer strakke power metal. Luistert lekker makkelijk weg!

Jaja, geweldig album natuurlijk. Mooi Concept verhaal!
Vooral Center of the Universe, On the coldest winter night en Lost and Damned zijn fantastische nummers.
Zeldzaam goed album!

Kamelot was voor mij best een verrassing. Onlangs (een week of drie terug) Epica voor een zacht prijsje in huis gehaald (uitverkoop) en het is bepaald niet mis! Heb de groep altijd onterecht in het doorsnee-power metal laatje gestopt maar het is overduidelijk dat ze daar niet in thuis behoren. Geweldige productie, prima songs en een klasse zanger. Ook voor mij zijn Center Of The Universe en On The Coldest Winter Night absolute toppers, maar ook The Edge Of Paradise en The Mourning After vind ik bvb heel erg goed. 4.

En ik ben absoluut van plan op korte termijn wat meer van de band in huis te halen, wellicht te beginnen met die nieuwe live cd/dvd 'One Cold Winter's Night'.

Alweer een hoogstaand kwaliteits album van Roy Kahn en de zijnen. Het eerste deel van een concept verhaal (dat vervolgd wordt op "The Black Halo") Zeer afwisselende plaat met snelle en langzame stukken (de zogenaamde "Interludes") en mooie ballades. Prachtige, detailrijke produktie. Aanrader !!!

Kamelot roept met deze cd voornamelijk dezelfde soort gevoelens op als Nightwish gewoonlijk bij mij doet... alleen dan in véél mindere mate. Dit gecombineerd met de stem die ik er totaal niet bij vind passen maakt dat ik er na een paar nummers al snel genoeg van heb, en Helena's Theme en de Interludes redden de cd bij mij van een nog lager cijfer. Hoewel de cd veelbelovend begint, heb ik er toch echt maar 2.5* voor over.

Het lijkt me sterk dat dit nog gaat stijgen, al ben ik nog wel van plan om The Black Halo een keer te beluisteren. Het feit dat deze cd een nummer van 9 minuten bevat (gaat er bij mij bijna altijd in) én dat de cd mede door het voorkomen van grunts over het algemeen wat donkerder is, spreekt mij wel aan.

Epica vind ik eigenlijk ook wel een beetje veel van hetzelfde, iets wat niet ongewoon is in dit genre. En dit kan best positief zijn, maar ik verlangde hier wel eens naar een verrassende wending (een grunt of zo). Als ik die wendingen op The Black Halo wel kan vinden, zal die cd waarschijnlijk wel voldoende krijgen.

Kamelot is één van de weinige power metalbands die mij kan bekoren. Epica is wel mijn enige referentiekader. Hierop staat een verzameling buitengewoon sfeervolle tracks boordevol wonderschone melodieën, heerlijk gitaar werk en fantastisch zangwerk. De muziek klinkt niet te blij. Zo zijn er enkele sterke melancholische momenten te besepeuren links en rechts. De ontroerende ballade Wander is in die zin behoorlijk kippenvelopwekkend.
De metal wordt ook hier propvol met allerlei orkestrale geluiden en keyboards gestopt. Ik heb echter niet het idee dat het te vol wordt. Het spelplezier is volop merkbaar.
Epica schijnt het eerste deel te zijn van een één of ander warrig fantasyconcept. Daar heb ik mij na al die jaren nog steeds niet in verdiept. Dat is ook absoluut niet nodig want de muziek is fantasievol genoeg.

Voorgangers Karma en The fourth legacy vind ik topalbums maar deze vind ik niet veel. Er staan een aantal nummers op die het niveau halen van die vorige albums (Farewell en Centre of the universe bijv.) maar de rest niet vind ik. Ook al die interludes irriteren me meer dan dat ze van toegevoegde waarde zijn. Het haalt de vaart uit het album. Jammer want ze waren op de goede weg.

Van Kamelot krijg je precies wat je kunt verwachten. Dat is hier niet anders. De pompeuze power metal wordt orchestraal flink aangedikt, zonder dat het kitsch wordt. Op zich is dat knap. Qua zang hadden ze natuurlijk een ster in huis.

Zeker voer voor Kamelot-liefhebbers, maar iets minder dan voorganger Karma. De nummers zijn hier minder uitgesproken en missen heilig vuur.

Eerste keer dat ik naar Kamelot luister, en ik vind het eerlijk gezegd zeer zwak. Ik weet niet waarom, maar telkens ik ernaar luister krijg ik de indruk dat ik naar een goedkoop eurosongbandje zit te luisteren, misschien omwille van de very easy listening refreintjes en zanglijnen.

Klopt, dat doen ze op zich ook. Soms kan dat goed werken mijns inziens, maar als je allergisch bent voor te aangezette 'poppy' refreinen moet je ook echt niet zijn bij bijvoorbeeld Kamelot. Ik weet niet wat je triggerde aan deze band?

Ik ben iemand die gewoon random albums download van artiesten die ik nog niet ken, om nieuwe bands te ontdekken. Deze had ik bijvoorbeeld op wikipedia tussen de progmetalbands zien staan, een genre waar ik wel van hou, al vind ik Kamelot eerder powermetal dan prog. Mja goed, ieder zijn smaak natuurlijk, kan goed begrijpen dat mensen dit wél goed vinden. Heb trouwens helemaal niks tegen poppy refreinen, maar het hangt er vanaf hoe ze gebracht worden. The Beatles staan bijvoorbeeld niet voor niks in men top 10

Juist, Kamelot is ook meer powermetal inderdaad. Ik zie er ook niet zo veel progmetal in. Stylistisch is powermetal wel een neefje van de prog, anderzijds een neefje van speedmetal en heavymetal. Powermetal met een progressieve inslag is meer Symphony X, Lost Horizon, Pagan's Mind, Angra, Sonata Arctica vanaf Unia, Pathosray e.v.a...

Vreselijk hoesje, maar de muziek is daarbij verrassend goed.

Inmiddeld men stem serieus verhoogd, ben het beginnen appreciëren

Zoveel geweldige nummers. Van de fantastische opener tot een prachtige power ballad als Wander, dit is Kamelot in topvorm en Power Metal hoe ik het graag hoor.