menu

The Hold Steady - Separation Sunday (2005)

mijn stem
3,42 (26)
26 stemmen

Verenigde Staten
Pop / Rock
Label: Frenchkiss

  1. Hornets! Hornets! (4:46)
  2. Cattle and the Creeping Things (3:45)
  3. Your Little Hoodrat Friend (3:52)
  4. Banging Camp (4:14)
  5. Charlemagne in Sweatpants (3:57)
  6. Stevie Nix (5:26)
  7. Multitude of Casualties (3:04)
  8. Don't Let Me Explode (2:21)
  9. Chicago Seemed Tired Last Night (3:18)
  10. Crucifixion Cruise (1:49)
  11. How a Resurrection Really Feels (5:32)
totale tijdsduur: 42:04
zoeken in:
2,0
Ik heb het echt geprobeerd met deze band. De eerste plaat beviel me al niet zo, maar na de goede reviews op deze tweede (en het nu ook weer verschijnen in meerdere eindejaarslijstjes oa op Pitchfork en Amazon) deze ook geprobeerd. Maar nee, dit is gewoon niet aan mij besteed. De rauwe, ongepolijste stem van zanger Craig Finn, die eigenlijk meer praat dan zingt, en dat dan doet op een achtergrondje van ouderwetse rock 'n' roll.

Het klinkt gewoon als een bijeengeraapt zooitje gitaarsolo's, riffjes en losse teksten die hier worden gemixt tot iets wat op muziek moet lijken. Enige nummer dat ik nog wel ok vind is Your Little Hoodrat Friend. Toevallig ook het enige nummer waarin de zanger wel zingt ipv praat.

avatar van Migo
3,0
Pas bij het derde album heb ik het gevoel dat alles op z'n plaats viel bij deze band. Deze is wel iets beter dan zijn voorganger, maar Boys And Girls In America is het meesterwerk van deze band.
Ik zou zeggen: laat de eerste twee albums links liggen en luister de derde..Dan zul je niet teleurgesteld worden

avatar van itchy
3,5
Doet zeker niet onder voor Boys and Girls in America

avatar van grovonion
3,0
Te veel gespreek-zing naar mijn smaak. Zo van die proclamatie teksten met weinig melodie.

beaster1256
nee vind ik niet , het is gewoon een goede plaat , een jaar later zouden ze doorbreken en terecht ook want ze zijn heel goed

avatar van Gajarigon
3,0
Vreemd dat deze zo laag ingeschat wordt op MuMe, want elders op internet wordt deze steevast naar voor geschoven als uitschieter in hun discografie. Ik wist niet goed wat te verwachten bij de term 'pub rock'. Ondertussen weet ik dat het wat lijkt op het prachtige 'Avenida de La Revolución' van Brant Bjork, dat ik een erg fijn nummer vind. Aangename verrassing dus!

Hoe deze muziek te omschrijven: Centraal staat de stoere mannenzang die eigenlijk meer praat dan zingt, en met diepe stem verhaalt over sex drugs and rock & roll uitspattingen. Vandaar ook de term pub rock, want hij lijkt wat op die kerel op café die iets te veel gedronken heeft en iets veel over zichzelf aan het vertellen is. Origineel, en veel beter klinkend dan de omschrijving misschien laat uitschijnen.

Muzikaal is dit typische classic rock, mooi geproduceerd met af en toe een orgeltje of piano erbij. Niet echt mijn dada, maar goed genoeg gebracht om niet op de zenuwen te werken.

Uiteindelijk is dit niet echt iets dat ik vaak opzet - daarvoor is het niet uitdagend genoeg. Maar wel een leuke plaat. Uitschieter is het nummer Stevie Nix.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:50 uur

geplaatst: vandaag om 15:50 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.