Boudewijn de Groot - Waar Ik Woon en Wie Ik Ben (1975)

René Daalder in plaats van Lennaert Nijgh... ik vind het niet echt een vooruitgang, hoewel het tekstueel nog zeker niet slecht is. Het nummer Waar ik woon spreekt me meteen al het meest tot de verbeelding. Verder vind ik de plaat... een beetje flets vergeleken bij zijn voorgangers. 3*

Casartelli, het is inderdaad toch een wat mindere de Groot plaat.... "Calypso" is een niemendalletje, maar "Of Niet Soms" vind ik gewoon ronduit slecht, en "De Nederlandse Held" vind ik ook maar flauwtjes.... "Rechts Links Verkeerd" is wel aardig...

Maar vergeet niet dat op deze plaat ook het prachtnummer "MOEDER" staat. Over Boudewijn's moeder die hij nooit gekend heeft. En "DE VERBOUWING" vind ik ook heel sterk. "TRAVESTIE" is ook een favoriet, alsook "WEGEN".

En "Waar Ik Woon" en "Wie Ik Ben" mogen er zeker ook zijn, de sfeer die opgeroepen wordt... '...en uit de keuken komt de geur van warme erwtensoep'

Vroeger, toen ik 13 was, en mijn moeder Het Beste opzette van Boudewijn, toen vond ik Waar ik woon en Wie ik ben maar niets...
Maar nu vind ik het prachtnummers en ben ik ze erg gaan waarderen.

Met mijn laatst aangeschafte Boudewijn de Groot albums is me wel duidelijk geworden dat ik de mindere goden blijkbaar tot het laatst heb bewaard. Ook dit Waar Ik Woon en Wie Ik Ben is duidelijk minder boeiend voor mij dan de meesterwerkjes uit het begin of die van recenter tijd.
Toch staat er genoeg op om het album te verhoeden voor het predikaat waardeloos. Een nummer als Moeder trekt de hele boel toch wel weer op.
En als ik een album als dit ga afzetten tegen b.v. een Borsato (die ik niet eens zo erg verfoei) dan moet er toch simpelweg geconcludeerd worden dat dit een degelijke plaat is. Alleen is het jammer dat het vergelijkingsmateriaal binnen de discografie iets te sterk is, en ach.............. iedere artiest heeft nu eenmaal ook wat mindere albums op naam.
Ook hier op dit album overigens weer Doe Maar-namen: Ernst Jansz, Piet Dekker en Henny Vrienten.

Wisselvallig album met dieptes en hoogtes;
Het zéér filmische, de operner Waar ik Woon, is prachtig van opbouw en variatie; Er zitten leuke vondsten in zoals het citeren van stukjes van bekende schlagers.
Moeder, Wegen, de Verbouwing en de mooie afsluiter Wie ik ben maken dit album méér dan middelmatig goed.
Toch staan er wat missers op, zoals het flauwe Rechts, Links verkeerd, maar dat drukt de pret niet van een behoorlijk maar geen geniaal album. 3.5 ster ??

WAAR IK WOON EN WIE IK BEN
was een therapeutisch album.
Boudewijn keer terug naar zijn wortels
en tracht enkele persoonlijk demonen te verslaan.

In een aantal nummers schept de autobiografische zoektocht
liedjes die toegankelijk zijn voor een breed publiek.
Maar hier en daar zitten er ook enkele opvullertjes tussen
die zweven tussen "leuk" en "misplaatst hitgevoelig".

Favorieten: Moeder, Wegen en Wie Ik Ben.

Boudewijn in een crisis ... de afstand met het publiek wordt groter.

Amai, wat is er mis met 'Of niet soms'? Altijd al een mooi nummer gevonden.

Ik vind dit album net als alle voorgangers gewoonweg fantastisch. Boudewijn is met dit album een totaal nieuwe weg ingeslagen en ik vind dat alleen maar een verrijking voor zijn repertoire.

Zeer leuke plaat van een van Neerlands betere singer/songwriters. De afwisseling in nummers is leuk, de teksten origineel als altijd en het vormt een leuk geheel allemaal.

Kortom; Boudewijn doet zijn ding en dat doet het wederom goed. Een 3.5*

Eerlijk gezegd vind ik het een zeer matige plaat. Er staat voor mij 1 topper op (Wegen), een paar aardige (Moeder, Travestie), maar de meeste nummers vind ik ronduit saai. Tekstueel niet sterk (wel erg onverbloemd) en ook muzikaal niet pakkend. Dieptepunt is Calypso, waarvan ik me af vraag waarom mensen dat in godsnaam op plaat hebben gezet.

Hoewel dit geen grandioze CD is vind ik 'm toch best genietbaar.

Een eenvoudige begeleiding, maar het werkt wel. Lennaert Nijgh is hier afwezig. De teksten zijn derhalve van een minder niveau dan voorheen, en ook in een hele andere stijl, maar ze zijn niet slecht.

'Calypso' vind ik wel erg matig, maar daarentegen vind ik 'Waar Ik Woon', 'Travestie' en 'Wegen' wel weer sterke nummers.

Calypso is inderdaad bijzonder matig maar voor de rest kan ik toch best van deze wat onbekendere plaat van De Groot genieten.

Moeder is heel bijzonder, vind ik. Een autobiografisch, en opvallend niet-sentimenteel nummer van Boudewijn.

Vergeleken met de voorganger vind ik dit album wat minder vooral wat de teksten betreft, dit heeft zonder twijfel te maken met de afwezigheid van Lennaert Nijgh. Sommige nummers komen mij wat niemendallerig over zoals Calypso, Rechts Links Verkeerd en Of Niet Soms. De overige songs weten gelukkig te overtuigen met als hoogtepunten Waar Ik Woon, Moeder en Wie Ik Ben waardoor dit album globaal meer dan behoorlijk is.

Berichten over het optreden in AB verplaatst naar Boudewijn de Groot

Boudewijns stem is op dit album en de voorganger op zijn best wat mij betreft.
Enkele hele goede nummers, enkele mindere nummers, de emoties gaan van erg uitgelaten naar erg overdenkend.

Als ik dit vergelijk met de eerste 3 albums, en dat doe ik, vind ik het verschil in kwaliteit echt schrijnend en kan ik bijna niet anders dan cocluderen dat de Groot zonder Nijgh amper op de been blijft.

Calypso, Rechts Links Verkeerd, Of Niet Soms en de Nederlandse Held vind ik echt heel erg slecht. Eigenlijk is alleen de opener het luisteren waard.

Hebben meer mensen er last van dat ze dit album echt nooit draaien? Ik pak altijd een andere van Boudewijn.

Klopt, ik vind het een te persoonlijk album.

De teksten zijn zo op Boudewijns lijf geschreven
dat ik er zelf weinig mee heb. Ook nogal stil geproducet.

Dit album is juist het album van De Groot wat ik de laatste jaren als eerste draai. Natuurlijk, niet alle nummers zijn even briljant. Maar de nummers die dat wel zijn (briljant dus), zijn wel heel erg briljant.
Boudewijn's stem is zo mooi op dit album dat het zelfs met mindere teksten een genot is om te horen.

Welke nummers vind je de moeite waard van dit album, vanson? Mijn favorieten zijn Moeder en Waar ik woon.

'Waar ik woon' vind ik een van de mooste NL-talige nummers, muzikaal ook redelijk spannend, niet in de laatste plaats door de inbreng van Hennie Vrienten. Zoals het nummer na twee minuten overgaat in een filmische schwung die zo uit een hippe jaren zeventig Franse policier zou kunnen komen. De tekst is wat cryptisch, vol metaforen, een zoektocht zonder te zoeken, meer verdwaald raken zonder verdwaald te voelen.

'Calypso' is het dieptepunt van dit album, wel aardig dat het meteen aan het begin staat.
Daarna eigenlijk alleen maar goede nummers, met hoogtepunten in 'Moeder', 'Travestie', 'Wegen', 'De Verbouwing', en 'Wie ik ben'.

Zeer degelijke cd van Boudewijn met geweldige teksten.

Met gemak 4 sterren

4 sterren vanwege 2 nummers: waar ik woon en vooral de verbouwing. Ik ken die nummers al 30 jaar en ik zal ze over 30 jaar nog draaien.

Goh, kun je zeggen wat je zo goed vind aan De Verbouwing? Ik vind dat denk ik het minst geslaagde nummer van het album. Muzikaal vind ik 't sowieso vrij eentonig.

Picknick is voor mij meest gedraaide album... Dit album draai ik eigenlijk nooit, terwijl er een paar erg mooie nummers op staan zoals Wie Ik Ben, Wegen (al ben ik meer dan eens de weg kwijt...) en vooral Moeder (met verwijzing naar Ned Indie). De Ned Held en Calypso gaan aan mij voorbij.

Omdat op Spotify het nieuwe album Achter Glas weer bijna geheel onbeschikbaar is gemaakt na een paar dagen dan maar een ander album van De Groot die ik nog niet ken.

Had niet verwacht dat deze goed zou bevallen maar dat doet het dus wel. Dacht dat ik de beste albums van hem nu wel kende maar deze hoort daar wat mij betreft ook bij. Het is allemaal uitstekend opgenomen, die eenvoud in veel nummers bevalt me prima, slechte opnames kunnen goede nummers verknallen. Een mooi geheel.

En wat Calypso betreft, dat is het dichtste dat Boudewijn in de buurt van een carnavalsnummer komt

Als je puur op het stemgemiddelde van deze plaat afgaat, zou je zeggen dat dit een mindere plaat is van Boudewijn de Groot, na een aantal erg goeie platen. Voor mij gaat die stelling echter niet op, want 'Waar Ik Woon en Wie Ik Ben' klinkt best fijn. De opener is meteen een erg mooi lied, en hoewel 'Calypso' inderdaad een niemendalletje van dertien-in-een-dozijn is, volgt er daarna nog heel wat lekkers.

'Moeder' en 'Wegen' springen er wat mij betreft bovenuit; de teksten zijn ook alweer, hoewel van een andere tekstschrijver, erg sterk en ontroeren bij vlagen. Boudewijn de Groot weet natuurlijk ook als de beste hoe ie zo'n tekst moet brengen. Op afsluiter 'Wie Ik Ben' komt dit zeer duidelijk naar voren, in combinatie met de akoestische gitaar en het pianospel dat bijtijds op de achtergrond te horen is, en gaandeweg een wat dominantere rol opeist (de Groot laat z'n stem ook steeds net wat hardnekkiger los op de luisteraar). Een mooi slotakkoord.

Dit mag dan een over het algemeen wat minder enthousiast onthaald album zijn (ik begrijp ergens wel waarom), toch bewijst Boudewijn de Groot in mijn ogen wederom één van de betere Nederlandstalige barden te zijn. Er zit genoeg afwisseling in de plaat om te blijven boeien, maar de wat meer verstilde fragmenten weten me het meest bij de keel te grijpen.

3,5 sterren