Jazeker ken ik dit nog, maar ik vond het nogal een teleurstelling. Ik had het idee dat Verlaine hier keek hoeveel hij kon bereiken met kaalheid: simpel droog drumwerk, minimale gitaarlijnen en abstracte teksten, en dan als contrast zijn emotionele zang en zijn altijd sublieme solo's, maar helaas kwam het er allemaal niet uit, de muziek kwam op mij te leeg over, te gekunsteld, niet warm genoeg. Alleen
Penetration en
Without a word springen er uit.
Zeg Waltzinblack... Een heilig muziekfeitje voor mij is de herinnering aan het jaarlijstje van 1977 van Muziekkrant Oor (dus samengesteld door al hun journalisten), want de eerste acht van die (toentertijd) twintig platen waren allemaal debuutplaten:
1. Elvis Costello -
My aim is true
2.
Never mind the bollocks here's the Sex Pistols
3. Talking Heads -
77
4. Stranglers -
Rattus norvegicus
5. Television -
Marquee moon
6. Ian Dury -
New boots and panties!!
7.
Mink DeVille
8.
Blondie
(
Oor-jaarlijstje 1977 geeft een andere volgorde, maar volgens mij is dat lijstje gebaseerd op de noteringen in de tweewekelijkse "Elpee-Oase".)
Als ik jouw persoonlijke top-10 zie moet dat jou toch aanspreken. Mij ook, want 1977 was het jaar waarop ik voor het eerst geld genoeg had om op een serieuze basis platen te gaan kopen -- en dan zó'n jaar... (En 1978: 1. Elvis Costello -
This year's model en 2. Talking Heads -
More songs about buildings and food!)