Verve - A Storm in Heaven (1993)

Voor het eerst sinds tijden heb ik dit album weer eens in mijn cd-speler geworden! En het blijft toch wel een verdomd lekker album! Vooral de manier waarop de zang een beetje op de achtergrond blijft hangen vind ik ontzettend goed klinken!

Jammer dat The Verve maar 1 plaat in deze stijl gemaakt hebben. Ik had hier graag meer van willen horen!

PS: Even de naam van het album gecorrigeerd, deze is namelijk A Storm in Heaven, ipv Storm in Heaven

Nou, je hebt natuurlijk ook hun Verve EP en No Come Down. Misschien geen echte albums, maar deze klinken net als het debuutalbum.

Ik drukte op de playknop, en wat er uit de speakers kwam geblazen was nu echt wel eens helemaal tegen mijn verwachtingen in. Is dit 'The Verve'? Is dit dezelfde band die verantwoordelijk is voor het al te zemelige 'The Drugs Don't Work' en dat irritante 'Sonnet'?

Jawel dus. En ze produceren hier werkelijk het geluid van een 'storm in heaven'. Heerlijk etherisch en dromerig, totdat plotseling weer die distorted gitaren invallen en het geheel een shoegaze-stempel opdrukken. Mooie poppy liedjes als 'Blue' en het fenomenale 'Slide Away' worden afgewisseld met psychedelische stukken waarin het experiment zegeviert, en met als rode draad doorheen het album Ashcrofts bijtende vocalen. Absolute knallers: Sun, the Sea en Virtual World.

Drie hoera'tjes voor het zelfverklaarde godenkind Ashcroft en zijn kompanen!

Het gemiddelde begint goed de hoogte in te gaan.
Maar goed ook!!!

Herontdekt. Prachtig!

Tjonge jonge... wat een album! Telkens als ik hem even ben vergeten en er komt weer een nummer voorbij slaat het opnieuw in als een bom!

Onlangs pas aangeschaft en die aankoop betreur ik mij niet. Heerlijk dromerige plaat met Slide Away, The Sun, The Sea, Virtual World en Blue als uitschieters. Mijn persoonlijke voorkeur gaat nog altijd uit naar Urban Hymns, maar deze doet er niet veel voor onder. Binnenkort ook eens A Northern Soul een kans geven.

En ik doe er nog een halve ster bij, wordt met elke luisterbeurt steeds beter. Misschien dat deze nog de 5* zal halen.

Ik ben ook tevreden met mijn aankoop. Overigens geen slecht artwork zit erbij.

Het mooiste dat The Verve kan klinken voor mij, dit shoegaze debuut. De vagere lyrics en muziek maken het voor mij wat persoonlijker. Verder zijn hier alle nummers goed. Vrij vloeiende nummers met duidelijke passie vervaardigt.

Prima shoegaze album. Ik was aanvankelijk sceptisch (heb niks met The Verve) maar Verve kan me prima bekoren.

Lekker wegdromen.

Een echte aanrader voor de liefhebber van psychedelische rock/shoegaze/dreampop. Verder sluit ik me aan bij Zigstar en JonnieBrasco die het hierboven al prachtig verwoord hebben.

Ik vind dit verreweg de beste plaat van The Verve. Zweverige rock en uitschieters naar fusion en psychedelische rock. Je hoort waar Oasis de sound van Definitely Maybe vandaan gehaald heeft.

Vele malen beter dan A Northern Soul wat slappe rechttoe rechtaan rock was en Urban Hymns met de uitgemolken hits. De beste nummers van de Best of plaat van The Verve komen van A Storm in Heaven en de in 2008 uitgebrachte Forth, laatste stuiptrekking van The Verve, kan helemaal niet meer aan deze plaat tippen.

Dit is voor mij de missing link tussen de eerste plaat van de Stone Roses en de eerste van Oasis.

Prachtige lagen van gitaargeweld, bombastisch en lekker. Prima debuut.

Degene die dit mooi vinden luister ook eens naar Exit Calm - Exit Calm (2010)

Beste DjFrankie, mag ik je danken voor de ultieme muziektip?
Ik heb intussen wat Exit Calm getubed en inderdaad: de link naar 'A Storm in Heaven' is direct gelegd....maar wél echt 'eigen'! Derhalve vind ik het ook geweldige muziek!
Exit Calm......onthouden dus.

Mooi, dank je wel Saldek, want die band verdient het om door te breken. Stond in december in Haarlem en Den bosch gratis voor 40 mensen te spelen.

Een soort van Britpop hippie album.
Veel psychedelische gitaargolven, minder compacte songs zoals op hun latere werk.
Hier nog aan het trippen, later tot de conclusie komend dat de drugs niet echt goed werkten.
Zelf vind ik het een goed album, maar sommige stukken zijn te lang uitgesponnen, wat niet echt in het voordeel werkt.

Net de deluxe boxset van dit album in huis gehaald, je krijgt naast de remaster uit 2016 ook de geremasterde nummers van de EP's The Verve en Blue en twee nog niet eerder officieel uitgebrachte nummers South Pacific en Shoeshine Girl. Als bonus nog de DVD van hun geweldige concert in Camden Town Hall uit 1992. Alles zit in een mooie box met fraai boekwerkje met foto's en interviews. Echte aanrader!

verreweg beste album van de verve; hier was het nog puur en authentiek.

hoogtepunten:
beautiful mind
butterfly
blue
star sail
slide away

zeker een britpop hippie album. en de drugs werken goed !
geweldige sfeer; tijdloos album, voor mij.
het rauwe sfeertje compenseert dat sommige tracks te lang zijn

Dit album is een bewijs, dat The Verve meer goed materiaal heeft uitgebracht, dan alleen Urban Hymns, hun 3e album waarmee ze in 1997/98 piekten met. Dat is vooral te horen in Slide Away, dat in Engeland hun eerste hitje werd, Already There en Beautiful Mind. Alle drie de nummers zijn experimenteel; ze galmen lekker door, en de laatste (B.M) klinkt zelfs heel dromerig.

Een Amerikaanse band van de laatste jaren, The War on Drugs (bekend van de albumsSlave Ambient (2011), Lost in the Dream (2014)) zal vast en zeker naar deze band hebben geluisterd. Ook het hardrock-achtige The Sun, the Sea laat een mooi (Madchester-achtig) klinken, iets waar The Stone Roses zelfs jaloers op zouden kunnen zijn.

Op de B-kant van dit album staat o.a. de mooie ballad-achtige Virtual World, en het prachtig opgebouwde Butterfly, waarin the horen dat The Stone Roses een variant op intro het intro ervan heeft gemaakt, voor Love Spreads (1994), en dat Kula Shaker dit geluid in vele van hun nummers toepasten.

Een startstem van 4,5*, en die geef ik niet vaak.

See You in the Next One is trouwens ook een hele mooie ballad. Het had zomaar in de jaren '80 had kunnen zijn uitgebracht.

verhoogd naar max score omdat ik er maar niet genoeg van krijg.

Ik heb deze een jaar of 5 geleden aangeschaft omdat het shoegaze zou zijn zoals ik gewent ben van het fantastische Catherine wheel , maar dan is dit voor mij een regelrechte tegenvaller. Dit is meer Slowdive van het begin periode en dat doet mij ook niet veel. Ik wil graag goed horen wat er gezongen word. Not my [cup of tea], o wacht dat is van The Verve Pipe album Villains erg goed!!

Heb deze album opnieuw een paar luister beurten gegeven maar het raakt mij niet. Slecht is het niet, want ik heb niet de neiging om halverwege een nummer, naar het volgende nummer te gaan. Ik denk dat als de zang wat meer op de voorgrond geplaatst was, dat ik er anders over dacht. Butterfly vind ik het beste nummer. Heb nog zo'n Shoegaze album liggen waarmee ik hetzelfde probleem heb, Whirlpool van Chapterhouse.

The Verve, een iconische Britse band, werd gevormd in 1990 en groeide uit tot een van de meest invloedrijke bands van hun tijd. Met hun unieke mix van psychedelische rock en emotionele diepgang, wisten ze menig luisteraar te betoveren. Hun muziek staat bekend om de melancholische melodieën en diepzinnige teksten, vaak versterkt door de krachtige stem van frontman Richard Ashcroft.

A Storm in Heaven, het debuutalbum van The Verve uit 1993, is een ware reis door sonische landschappen. Vanaf de eerste tonen van Star Sail word ik meteen meegezogen in een dromerige wereld vol hypnotiserende gitaarlijnen en etherische vocalen. De rafelige randen en de dreigende sfeer creëren een intrigerende luisterervaring die je meevoert naar een andere wereld. Het album opent als een nachtelijke hemel vol sterren, waarbij elke noot een glinsterend lichtpuntje vormt dat samen een schitterend geheel maakt. De complexiteit van dit nummer toont de veelzijdigheid van de band en zet de toon voor de rest van het album

De productie op dit album is niets minder dan fenomenaal. Het is alsof elk nummer zorgvuldig is opgebouwd om de luisteraar volledig onder te dompelen in een zee van geluid. Neem bijvoorbeeld Slide Away. Dat nummer heeft een heerlijk intro dat je meteen in zijn greep houdt. De meeslepende melodie en prima zang van Richard Ashcroft maken dit nummer tot een absoluut hoogtepunt. De manier waarop de muziek zich ontvouwt, met lagen van instrumentatie en emotie, is simpelweg briljant. Dit nummer roept een gevoel van vrijheid en escapisme op, iets waar de band in excelleert.

Wat A Storm in Heaven echt onderscheidt, is de perfecte balans tussen instrumentale exploratie en emotionele intensiteit. Nummers zoals Blue en Virtual World laten een band zien die niet bang is om risico's te nemen en te experimenteren met texturen en ritmes. De gitaarpartijen van Nick McCabe zijn soms bijna hallucinerend, alsof ze de luisteraar meenemen op een spirituele tocht door onbekende sferen.

De teksten op dit album dragen bij aan de betoverende sfeer. Ze zijn vaak cryptisch, vol symboliek en open voor interpretatie, wat bijdraagt aan de mystiek van de muziek. In Beautiful Mind zingt Ashcroft over de complexiteit van het menselijk denken, terwijl hij de luisteraar uitnodigt om dieper na te denken over hun eigen realiteit. Het is deze lyrische diepgang die The Verve onderscheidt van veel andere bands uit hun tijd.

Already There biedt een ingetogen en sfeervolle ervaring. Een prachtig voorbeeld van de manier waarop The Verve melancholie in hun muziek verweeft. De ontspannende zang van Ashcroft en de subtiele instrumentatie zorgen voor een rustpunt op het album, waarbij de luisteraar even kan ademhalen en genieten van de serene klanken.

Beautiful Mind is dromerig en betoverend. De zang zweeft boven de muziek als een zachte mist, terwijl de melodie je meevoert naar een wereld van introspectie en reflectie. De delicate balans tussen de zachte melodieën en de krachtige uitbarstingen in het refrein zorgt voor een meeslepende luisterervaring. De subtiliteit in de arrangementen laat zien hoe vakkundig de band hun geluid weet te beheersen.

The Sun, the Sea brengt weer wat power in het album. De meeslepende zang en de opzwepende instrumentatie creëren een dynamisch en energiek nummer dat je niet stil laat zitten. Het nummer blaast als een frisse wind door het album, met zijn opzwepende ritmes en Ashcroft's vurige vocalen.Het contrast met de vorige nummers maakt dit een verfrissende toevoeging aan het album.

Virtual World is een ingetogen en mystiek nummer met een licht psychedelische ondertoon. De atmosferische synths en de etherische gitaarpartijen creëren een geluidstapijt dat zowel rustgevend als intrigerend is. De muziek roept beelden op van verre landschappen en onbekende werelden, waardoor je wordt meegenomen op een spirituele reis.

Make It Till Monday is hypnotiserend en buitengewoon mooi. De herhalende melodieën en de kalmerende zang creëren een trance-achtige staat die je volledig in de muziek laat opgaan. Dit nummer voelt aan als een persoonlijke bekentenis, een moment van kwetsbaarheid. Het is een perfecte afsluiting van de eerste helft van het album.

Blue is een boeiende en vlotte track die het tempo weer opvoert. De weelderige gitaarlijnen en de echoënde vocalen creëren een hypnotiserende sfeer die moeilijk te weerstaan is. De energie en levendigheid van dit nummer zijn aanstekelijk, en het is moeilijk om niet mee te bewegen op de ritmische klanken.

Butterfly begint met een spannend intro en ontwikkelt zich tot een avontuurlijk nummer met een bite. Een meesterwerk van dynamiek en emotie. De manier waarop het nummer opbouwt naar een climax is niets minder dan briljant. De band weet hier perfect balans te houden tussen fragiliteit en explosieve kracht. Hoewel het misschien iets te lang duurt, blijft het boeien dankzij de inventieve arrangementen en de passie in de uitvoering.

See You in the Next One (Have a Good Time) sluit het album af, maar mist helaas de spanning en bezieling die de eerdere nummers wel hadden. Ondanks dat, biedt deze melancholische ballade een rustig en reflectief einde aan een indrukwekkende muzikale reis.

A Storm in Heaven is niet alleen een album; het is een emotionele reis, een introspectieve ervaring die je bij elke luisterbeurt iets nieuws biedt. De betoverende klanken en diepgaande teksten zorgen ervoor dat dit album een blijvende indruk achterlaat. The Verve heeft met dit debuut een tijdloos meesterwerk afgeleverd dat nog steeds relevant en ontroerend is. Dit album verdient het om herontdekt en gevierd te worden als een mijlpaal in de alternatieve rockgeschiedenis.

Eerder verschenen op www.jorros-muziekkeuze.nl

The Verve, opgericht in Wigan, Engeland kwam in 1993 met hun debuut op de proppen. Ingeklemd tussen Manchester en Liverpool kwamen de heren met een plaat op de proppen die met hasj dampen is omgeven.
Psychedelische pop/rock met de bedwelmende vocalen van zanger Ashcroft als blikvanger.
De plaat vormt een trip van drie kwartier waarbij de klanken die Nick McCabe uit zijn gitaar tovert zorgt voor een bij vlagen serene en hypnotiserende sfeer.
Elke song wordt uitgewerkt en uitgebouwd tot bijna epische proporties, muziek om bij weg te dromen bij hogere sferen.
Goed is het album zeker, echter de vocalen van Ashcroft staan wat achter in mix, een element zo kenmerkend bij Shoegaze en dat is jammer. De man heeft natuurlijk een prachtige stem.
Dat neemt niet weg dat A Storm in Heaven een fraai tijdsdocument is.
De heren wisten al vrij snel van welke kant de wind kwam, schaafden de ruwe randjes ervan af, beperkten de psychedelische effecten tot een minimum en kwamen met twee degelijke maar alles behalve spannende opvolgers op de proppen.
A Storm in Heaven duurt mij tegenwoordig wat te lang, ondanks de gemiddelde speelduur. Wil je echter af en toe mee genomen worden op een trip dan is dit wel veruit de beste schijf van The Verve.