menu

Eberhard Weber Colours - Silent Feet (1977)

mijn stem
3,60 (15)
15 stemmen

West-Duitsland
Jazz
Label: ECM

  1. Seriously Deep (17:48)
  2. Silent Feet (12:11)
  3. Eyes That Can See in the Dark (12:23)
totale tijdsduur: 42:22
zoeken in:
avatar van frankmulder
4,0
Mooi album. Alsof je heel voorzichtig (met 'Silent Feet'?) door een natuurgebied loopt, om de omgeving niet te verstoren. Je moet dan ook niet verwachten om constant op het randje van je stoel te moeten zitten om de muziek te volgen: het blijft wel een typisch ECM-album. Maar ik vind dat dat hier goed uitpakt (het is een mooie reis), in het bijzonder met het mooie basspel van Weber, terwijl ook de anderen goed bijdragen aan het geheel. 4*

avatar van unaej
3,5
Eberhard Weber is geen nobele onbekende meer sedert zijn mooie samenwerking met Jan Garbarek op 'Chorus', maar wat hij hier presteert sloeg mij toch met verstomming. De groep muzikanten die hij voor zijn muzikale reis om zich heen heeft verzameld bestaat misschien niet uit de meest opzienbarende namen, maar muzikaal gezien zit het samenspel bijzonder goed. Rainer Brüninghaus wisselt zinderende, beladen synthesizer-partijen af met frivole piano-flarden, drummer John Marshall is veeleer latenter aanwezig, maar zorgt, naarmate de nummers zich ontwikkelen, voor stuwende drums, en wijlen Charlie Mariano creëert met zijn quasi nasale klank een soort contemplatieve sfeer.

Zoals frankmulder het met een waarachtige metafoor zegt, vinden deze muzikanten elkaar op een soort eenzame boswandeling. Wat oorspronkelijk vertwijfeling lijkt te zijn, bloeit langzaam open tot een heel extravert stuk muziek, dat vol overtuiging uit de luidsprekers knalt. Desondanks vind ik de bombast - waar blabla het over had - hier amper terug. De bescheidenheid en de milde devotie voor de muziek druipt van 'Silent Feet' af, en dat siert.
Eveneens prachtig is dat de composities stuk voor stuk rustig vorderen, en bij het warme weer van vandaag bestaat dan ook het gevaar dat je al luisterend langzaam indommeld...uiteraard met de glimlach der gelukzaligen op het gelaat.

avatar van sq
sq
Tweemaal serieus geprobeerd, maar het doet me niet zo veel, dit album. Het is me te veel ´dwarrel´-muziek. Melodieus vind ik het af en toe ook wel erg blij worden (het bombastische?) als de de piano erin komt; eigenlijk een beetje de soort van jazz die me vroeger altijd bij het genre weghield.
Wel goed samenspel, waarbij ik het wel bijzonder vind hoe eigenlijk geen van de instrumentalisten de lead opeist.

avatar van Zelva
4,5
Zo'n vijftigmaal serieus geprobeerd, en het doet me heel veel, dit album.

Zelf kom ik uit een klassiek/progressive rock-achtergrond. Ik heb altijd wel jazz erbij geluisterd, maar het vormde nooit de hoofdmoot. Jazz-invloeden in mijn prog kon ik wel altijd zeer waarderen. Vond het ook moeilijk om mijn weg in de jazz te vinden. Daar is de laatste tijd sterk verandering in gekomen en ik ben bezig met een ontdekkingstocht.

Voor mij is dit de ideale mix tussen een klassieke structuur, het melodieuze van prog en het jazz-gevoel. De melodieën van Brüninghaus zijn hartverscheurend mooi, de partijen van Charlie Mariano snijden in mijn ziel. Ik kende die hele man niet, maar ik ben meteen fan. Wat een geweldige en originele sound. Daarachter horen we Eberhard Weber, geweldig spel dat meer doet dan de boel bij elkaar houden. Dit is echt samenspelen inderdaad. Solo's zijn er hier niet om te soleren, maar om het muziekstuk verder te brengen. De kwaliteit blijft onverminderd hoog.

4,5* voor nu, maar dat is alleen omdat ik er nog lang niet klaar mee ben.

avatar van Paulski
3,5
Een prettig album om te beluisteren, maar dan meer als achtergrondmuziek (in de positieve zin van het woord). Krijg af en toe een meditatie gevoel bij de muziek.

3,5
Ik weet eigenlijk niet echt wat ik hier nu moet neerzetten. Bij mij is het vaak snel duidelijk met een ECM-album, de ene keer is het saaie (kille) kabbelmuziek, de andere keer staat er daadwerkelijk een groep muziekanten die een plan hebben getrokken om juist met die wat kille ECM-sound geweldig te musiceren. Wel op dit album is geen van beiden het geval, hoewel er zeker een goede bass in zit en van Marino heb ik ook nog veel te weinig gehoord. Het gevoel dat achterblijft is dat het album niet echt van de grond lijkt te komen, dat de muziekanten verstoppertje spelen waardoor het ware geluid moeilijker te doorgronden is.

avatar van we tigers
1,5
Ik had deze nog op mijn ipod staan en was er niet aan toe gekomen. Nu wel... een minuut of zeven; toen kwamen er bultjes opzetten.

Voordat je op play drukt kun je beter eerst grote condooms afrollen over je speakers, Dit bevat alles wat ik als een ziekte voor jazz beschouw; Aalgladde glijsax van Garbarek en de rubberen (..) bas van Weber in een bubbeltjesbad van galm. bah.

Mssr Renard
Magnifieke jazzplaat, die het wat rustiger aan doet. Dit kan wel door sommigen in de hoek van de smoothjazz gezet worden, maar dit is zoveel meer dan dat. De muziek laat je landschappen beleven. Stille dieren die met stille pootjes door uitgestrekte landschappen voortbewegen. Het heeft een etherische dromerigheid, terwijl intussen de muzikanten hun uiterste best doen de mooiste thema's te spelen, lichte spanning te creëren en elkaar uit te dagen en aan te vullen.

De rustige maar uiterst gewiekste en ritmisch uitdagende jazz van Weber heeft ook de nodige invloeden uit de folk en worldmusic.

De bezetting op deze plaat is overigens zonder Garbarek wat een user beweert. Eberhard Weber weet zich vergezeld van pianist Rainer Brüninghaus, saxofonist/fluitist Charlie Mariano (oa Supersister) en drummer John Marshall (Soft Machine en Nucleus).

De solo's van Mariano zijn ook waanzinnig en het drumspel van Marshall behoeft geen verdere introductie. Deze man is echt een waar genie. Wat een stuwende kracht heeft hij, en hij helpt met name Mariano ook zijn grenzen vinden. Wanneer die twee losgaan, gaan ze ook echt los. Waanzinnig gewoon...

Mijn lp kent trouwens een inlay met meer prachtig artwork van Marja Weber. Heerlijkom bij weg te dromen, terwijl de lp draait.

Zelden zulke waanzinnig puntgave en werkelijk mooie jazzfusion gehoord waarbij je echt kan wegdromen. Wat mij betreft de mooiste plaat van Weber.

Gast
geplaatst: vandaag om 20:39 uur

geplaatst: vandaag om 20:39 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.