menu

Walter Trout - Blues for the Modern Daze (2012)

mijn stem
3,90 (20)
20 stemmen

Verenigde Staten
Blues / Rock
Label: Provogue

  1. Saw My Mama Cryin (5:52)
  2. Lonely (4:52)
  3. The Sky Is Fallin’ Down (3:42)
  4. Blues for My Baby (7:57)
  5. You Can’t Go Home Again (5:49)
  6. Recovery (6:24)
  7. Turn Off Your TV (3:30)
  8. Lifestyle of the Rich and Famous (6:16)
  9. Never Knew You Well (6:14)
  10. Puppet Master (0:45)
  11. Money Rules the World (4:37)
  12. All I Want Is You (5:21)
  13. Brother’s Keeper (7:01)
  14. Blues for the Modern Daze (6:18)
  15. Pray for Rain (3:14)
totale tijdsduur: 1:17:52
zoeken in:
avatar van Rogyros
3,5
Zijn vorige album (common Ground) deed me niet zoveel. Ik ben toch zeer benieuwd naar dit album. Meestal is het kwaliteit wat hij levert Afgaande op de nieuwe nummers die hij vandaag in De Lantaarn in Hellendoorn speelde, ben ik zeer positief gestemd. Was overigens een prachtig concert. Walter Trout deed waar hij goed in is: Het hele publiek inpakken met zijn fenomenale en virtuoze gitaarspel.

Zijn concerten zijn echt een aanrader. Ik hoop dat dit album in de buurt komt van de kwaliteit van de nummers van dit album zoals hij ze vandaag speelde.

Ben benieuwd!

avatar van permafrost
Walter trout is inderdaad een echte live artiest. Z`n albums zijn zeer goed maar z`n optredens nog beter. Ik durf het dus wel aan deze blind aan te schaffen.

avatar van Ronald5150
4,0
Walter Trout levert een kritische blik op de hedendaagse maatschappij op "Blues for the Modern Daze". Zoals we van Trout gewend zijn is zijn gitaarspel gewoon uitstekend, afwisselend stevig, ruig, ingetogen, warm en intens. In tegenstelling tot bijvoorbeeld een Gary Moore heeft Trout altijd een rauw randje om zijn gitaarspel, en dat geeft het geheel een extra bluesy dimensie. Trout heeft zich op deze plaat laten inspireren door authentieke blueshelden. Dat is te horen want de blues sijpelt door alle nummers heen. Tekstueel gezien heeft Trout wel de bokkenpruik op, want het is geen vrolijke en lichte kost die hij hier predikt. Trout gaat in op eenzaamheid, de Facebook generatie, de rol van geld, de macht van tv en nog meer van zulke moderne thema's. Trout's mening is bepaald niet positief, maar dat hoort ook een beetje bij de blues. Kortom een bluesplaat met een kritische blik, een boodschap, maar vooral geweldig spel van Trout en zijn band.

avatar van Rogyros
3,5
Ronald, je maakt me zeer enthousiast voor dit album. Deze ga ik binnenkort zeker kopen. Ik ben een Trout fan, dus dat is niet zo gek. Maar ik was eigenlijk weer een beetje vergeten dat Trout met een nieuw album op de proppen kwam.
Net als permafrost lijkt me een blinde aanschaf niet misplaatst.

Stijn_Slayer
Voor zover ik gelezen heb, ontvangt deze plaat ook goede recensies in andere media.

avatar van Rogyros
3,5
Nou Stijn. Ik zou zeggen, ga achter het album aan! Ik weet dat je Walter Trout te gelikt vindt, maar misschien bevalt deze plaat je beter.

Ben je wel eens naar een concert van hem geweest?

Stijn_Slayer
Wilde inderdaad vragen hoe 't hier met het gladheidsgehalte zit, omdat ik toch wel nieuwsgierig ben geworden. Ook een beetje bij gebrek aan het doorbreken van nieuwe kwaliteitsblues.

Ik heb Trout nooit live gezien. Wilde 'm twee jaar geleden gratis gaan checken op Ribs & Blues, maar toen had ik m'n rijbewijs net niet op tijd gehaald.

avatar van Ronald5150
4,0
Rogyros schreef:
Ronald, je maakt me zeer enthousiast voor dit album. Deze ga ik binnenkort zeker kopen. Ik ben een Trout fan, dus dat is niet zo gek. Maar ik was eigenlijk weer een beetje vergeten dat Trout met een nieuw album op de proppen kwam.
Net als permafrost lijkt me een blinde aanschaf niet misplaatst.


Ik heb deze blind aangechaft, en ik ben niet eens een echte fan van Walter Trout. Wel van het genre, en ik moet zeggen dat ik dit een hele fijne plaat vind. Ik vind dat Trout op deze plaat de blues iets meer omarmt dan de rock. Dat past overigens ook wel bij de thema's op deze plaat. Ik denk niet dat je teleurgesteld zal zijn.

avatar van Rogyros
3,5
Stijn_Slayer schreef:
Wilde inderdaad vragen hoe 't hier met het gladheidsgehalte zit, omdat ik toch wel nieuwsgierig ben geworden. Ook een beetje bij gebrek aan het doorbreken van nieuwe kwaliteitsblues.

Ik heb Trout nooit live gezien. Wilde 'm twee jaar geleden gratis gaan checken op Ribs & Blues, maar toen had ik m'n rijbewijs net niet op tijd gehaald.

Daar deed hij het uitstekend. Daar was ik ook bij. Dit jaar was hij in Hellendoorn. Geweldig concert!

avatar van Madjack71
4,0
Walter Trout begin jaren negentig nog gezien op Pinkpop. Door de jaren heen is de muziek van deze virtuoos niet echt spraakmakend veranderd, maar dat hoeft niet per definitie een beperking te zijn. Integendeel Trout lijkt op dit Modern Daze nog fel van leer te trekken. De rode lijn lijkt toch wel de gezapigheid van de huidige maatschappij, waarin tv programma's de trend setten, leiders laten lijden en het is All for One but None for All. Nee, Trout zet de blues met beide beden in de huidige tijd en dat doet hij omlijst met prachtig spel wat mij betreft. Het is niet allemaal; There's a Red house over Yonder gevoel wat de klok slaat, er is ook plaats voor meer ruimtelijk spel dat de blueskaders overstijgt. Waarin Trout laat horen dat hij best divers is. Ik ben positief verrast door deze combi en het is zeker een 'album' wat wel eens vaker op mijn spelert zou kunnen belanden.

Stijn_Slayer
Het is voor mij typisch zo'n plaat die ik niet vaak zal draaien. Trout is een fantastische gitarist en hij heeft goede muzikanten om zich heen verzameld, maar het is me toch weer wat te gepolijst (al is het een stuk minder dan ik van hem gewend ben). Het klinkt me niet spontaan genoeg, een beetje té vakkundig. Ik krijg het gevoel dat alles tot in de puntjes overdacht is. Israel Nash Gripka zei dat treffend: met zo min mogelijk takes heb je misschien niet de beste opname, maar zo vang je wel zo veel mogelijk 'soul'. Of in de woorden van een zekere Canadees: na een paar keer ga je een nummer 'performen' in plaats van voelen. De verrassing is er ook simpelweg wel vanaf.

De rockers vind ik nog wel aardig, maar de tragere nummers worden me al snel wat te stroperig. Bijv. Stevie Ray Vaughan wist daar veel beter raad mee.

Lijkt me leuke muziek als je rustig in 't gras op een bluesfestival zit, maar als ik er echt voor ga zitten, grijp ik liever naar iets anders.

Proberen jullie anders deze eens: John Mayall & The Bluesbreakers - Padlock on the Blues (1999)

avatar van richiedoom
4,5
Wat een fantastische blues!!! Ik heb nu heel zijndiscografie doorlopen en ik kan wel zeggen dat hij voor mij na Joe Bonamassa en Stevie Ray Vaughan mijn favoriete bluesartiest is!

Ook dit album is prachtig! Zoveel gevoel in zijn spel gecombineerd met een prachtige stem, ik heb zitten genieten met de koptelefoon op. Nu kan ik met een blij gezicht naar bed!

avatar van Rogyros
3,5
@ Stijn, ik kan je wel volgen voor wat betreft dit album. Zeker gelet op jouw bluesvoorkeur. Ik hou hier wel van, maar ik begrijp je punt.

Vind je het nummer Brother's Keeper niet als twee druppels water lijken op Say Goodbye To The Blues? Ik vind het een rip off. En dat vind ik erg spijtig. Dat heeft Trout helemaal niet nodig. Ik hoop dat ik niet de enige ben die dat is opgevallen...

Maar vergis je niet in Trout live. Ik ben nu een keer of acht, negen bij een concert van hem geweest. Dat is niet te vergelijken met een album als deze. Als jij bij een concert van hem bent, ga jij niet rustig in het gras zitten. Geloof mij. Dan is er geen sprake van goed gepolijste productie zoals op de plaat. Live wordt er meer geïmproviseerd en gaat het dak eraf. Hij doet zijn naam gitaarbeul dan echt eer aan. Zeker ook met Sammy op de toetsen. Tuurlijk zitten er ook wat ballads bij, waarbij je even rustig kunt plassen en een biertje halen, maar als hij zijn dag heeft en er zin in heeft (en dat is gelukkig het merendeel van de keren dat ik geweest ben), dan is hij echt geweldig. Ik draai zijn platen niet verschrikkelijk vaak, maar bijna ieder jaar wil ik wel een concert van hem pakken. Live is hij wat rauwer. Echt een aanrader. En voor het geld hoef je het niet te laten. Rond de twintig euro en je hebt drie uur feest.

Jouw tip ga ik ter harte nemen. Ik ga dat album van Trouts vroegere leermeester beluisteren. Ik kom er bij het album zelf op terug.

Stijn_Slayer
Het zijn inderdaad vergelijkbare nummers, al zijn er op zich nog tientallen nummers die zo klinken. Blues is in tegenstelling tot bijv. jazz nooit veel verder ontwikkeld na 1970. Ze spelen nog steeds met dezelfde schema's als 70 jaar geleden en dan krijg je nummers die op elkaar lijken. De blues heeft ook wel een cultuur van het doorgeven en eigen maken van bestaande nummers.

Ben benieuwd wat je van die plaat van Mayall vind. Lees het daar t.z.t. wel.

Hendrik68
Vind je het goed als ik die plaat van Mayall ook eens ga bestuderen? N.a.v. deze tip even het titelnummer beluisterd. Man, man wat een nummer zeg. Ik was nooit zo'n Mayall fan en dus heb ik hem nooit echt gevolgd. Dit had ik niet verwacht zeg. Ik zal eens kijken of ik nog meer kan komen te horen.

Verder wel met Stijn eens over dit album. Het spetterende werk is prima voor elkaar, maar een nummer als Recovery is weer zo'n glad nummer dat je niet slecht kan noemen, maar de echte passie voor de blues, die Trout echt wel heeft, komt niet echt uit de verf op zulke nummers. Toch best wel een lekker album verder hoor. Alleen echte toppers maakt Trout niet. We heten niet allemaal Buddy Guy en dat is bepaald geen schande.

avatar van Rogyros
3,5
Stijn_Slayer schreef:
Het zijn inderdaad vergelijkbare nummers, al zijn er op zich nog tientallen nummers die zo klinken. Blues is in tegenstelling tot bijv. jazz nooit veel verder ontwikkeld na 1970. Ze spelen nog steeds met dezelfde schema's als 70 jaar geleden en dan krijg je nummers die op elkaar lijken. De blues heeft ook wel een cultuur van het doorgeven en eigen maken van bestaande nummers.

Ben benieuwd wat je van die plaat van Mayall vind. Lees het daar t.z.t. wel.

Tuurlijk, blues kan erg op elkaar lijken. Maar say goodbye to the blues en bijvoorbeeld the reason I'm gone zijn, hoewel pure blues, echt andere nummers. Maar dit nummer is bijna volledig hetzelfde. Ik kan gewoon say goodbye to the blues over brother's keeper meezingen. En dan klinkt het niet eens vreemd. De melodielijn is zelfs bijna hetzelfde. Ik vind het goedkoop, terwijl ik trout hoog heb zitten.

Stijn_Slayer
Klopt helemaal, maar dat is ook duizend keer gebeurd met bijv. 'Sweet Home Chicago' (die ook wel weer ergens van gejat is). Dan heb je ook weer andere teksten op dezelfde reeks (E - A - B7). Blues heeft heel erg te maken met het jezelf in een traditie van blueszangers zetten. Neemt niet weg dat ik het ook verwerpelijk vind als bijv. Clapton voor de zoveelste keer dezelfde basis gebruikt voor een nummer.

Het is een beetje moeilijk. Als er eens wat wordt verandert, verdwijnt er al snel een bepaald gevoel. Of de akkoordenreeks gaat erg op rock lijken. Af en toe zijn bluesartiesten wel iets te gemakzuchtig. Al vind ik het ergens ook wel een mooie gedachte dat de blues van niemand en iedereen is en echt nog dat volkse doorgeven heeft.

scenery
Ik heb de cd beluisterd en ik vind het fantastisch! meneer trout wisselt het mooi af hier met akoestische
stukken als pray for rain prachtig slotstuk. Het titelnummer vind ik ook geweldig!.

Hendrik68
Hendrik68 schreef:
Het spetterende werk is prima voor elkaar, maar een nummer als Recovery is weer zo'n glad nummer dat je niet slecht kan noemen, maar de echte passie voor de blues, die Trout echt wel heeft, komt niet echt uit de verf op zulke nummers. Toch best wel een lekker album verder hoor. Alleen echte toppers maakt Trout niet. We heten niet allemaal Buddy Guy en dat is bepaald geen schande.
Wat kan je smaak soms veranderen. Ik was in het verleden van mening dat de echte blues gemaakt werd door de oude knakkers en dat de blues zoals Trout die maakte meer voor de gitaarsolo's bedoeld was dan dat het blues was. Als je dit album toch een aantal keren beluistert kan je dit toch eigenlijk met geen mogelijkheid geen blues noemen. Ik heb Trout ondertussen een aantal malen live mogen aanschouwen en dat heeft zeker geholpen in mijn waardering voor de man. Deze man eet, drinkt en ademt blues van zijn kleine teen tot in de inmiddels wel zeer dunne kruin. Dit weekend werd in Grolloo duidelijk dat er op Trout geen maat stond. Een perfecte show met een fantastische band om zich heen. Werkelijk één en al passie. Als eerbetoon aan een legendarisch weekend draai ik dit prachtige album. Hoezo, "echte toppers maakt Trout niet". Hoe heb ik dat ooit durven zeggen. Dit album is van begin tot eind blues zoals blues hoort te zijn.

avatar van Rinus
4,0
Eigenlijk ongelooflijk hoe de beste man kwalitatief hoogstaande albums uit zijn mouw schudt. Ook dit is weer een smulplaat. Het titelstuk is een juweel.

Gast
geplaatst: vandaag om 16:59 uur

geplaatst: vandaag om 16:59 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.