Dr. John - Locked Down (2012)

Geproduceerd door Dan Auerbach ( van The Black Keys natuurlijk), en gisteren voor het eerst beluisterd in de winkel, die een promotie-exemplaar op hadden staan. Klonk geweldig,goede songs en mooi geproduceerd.
De single "Revolution" is op de site van Nonesuch Records, alsmede op de site van Rolling Stone te beluisteren.

Dat schept voor mij steeds hoge verwachtingen (denk maar aan de platen van Radio Moscow en The Growlers die hij ook al heeft geproduceerd). Revolution klinkt al zeker niet slecht, het heeft wel een heel andere sound dan zijn Gris Gris album (het enige dat ik van Dr. John ken...)

Bij nadere beluistering moet ik vaststellen dat het voor de liefhebbers van The Black Keys waarschijnlijk een erg goed album is, op voorwaarde natuurlijk dat ze Dr.John kunnen pruimen. Of alle liefhebbers van bijvoorbeeld Gris Gris het evenzeer kunnen waarderen weet ik niet, want het album draagt wel erg het stempel van Dan Auerbach. Mijzelf kan het zeer bekoren (ik ben liefhebber van Dr.John, maar óók van de laatste drie albums van The Black Keys en het soloalbum van Dan Auerbach).

Dit is het eerste Dr. John album die ik gekocht heb, en daar ben ik heel eerlijk in, dat komt omdat Dan Auerbach het album heeft geproduceerd; wat een heerlijke plaat zeg. Bij sommige nummers heb ik gewoon het idee dat ik naar The Black Keys zit te luisteren. Dan Auerbach heeft echt zijn stempel op dit album gedrukt. Na de laatste van The Black Keys, El Camino (wat nog maar net uit is) is dit echt een aangename verassing. Dan Auerbach blijft met kwaliteit strooien. Zelfs als hij een album van iemand anders produceert. Voor nu 4*!

Voor mij is dit ook het eerste Dr. John album dat ik heb gekocht, met name door de aanwezigheid van Dan Auerbach. Ik ken de muziek van Dr. John wel, maar ben geen kenner. Maar deze plaat is absoluut aanleiding om het oeuvre verder te gaan verkennen. Dr. John, Auerbach en een uitstekende band hebben er een mooie rootsplaat van gemaakt. Elke luisterbeurt laat weer nieuwe details en laagjes horen.

Holy Moses, wat een heerlijk album.
Gegarandeerd top 10 2012.
Rauw, ruig, swingend.....geweldig!!
Ik vond zijn laatste platen niet altijd even consistent, maar dit is een topper.
Ik volg hem al vanaf de 70s en hij zelfs een paar kleine hitjes in Nederland, waarvan
Right place wrong tome fenomenaal is. Daarin hoor je de echte New Orleans sound waar hij om bekend staat.
Als je meer wilt horen zou ik óf Anutha zone uit 98 beluisteren of een verzamelaar.
Maar dit project is meer dan geslaagd. Had wel wat langer gemogen trouwens......

HET nummer: getaway!

Buitengewoon lekker, echt totaal niet verwacht. Aanrader!

Ik ben blij dat ik de kaartjes voor het concert in Paradiso al enige weken in huis heb!
Met deze CD zal het druk worden.

Dr. John draait misschien al een jaartje of 50 mee, maar begint met het door Black Keys voorman Dan Auerbach geproduceerde Locked Down aan zijn zoveelste jeugd. Heerlijk.

Lees mijn volledige recensie op:
De krenten uit de pop: Dr. John - Locked Down - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Erwin

Wat een overheerlijke plaat is dit toch zeg !!!
Dr. John is alweer 71, maar zijn stem lijkt sinds Gris-Gris niets veranderd te zijn, waarvoor hulde...

Die stem benaderd overigens op Ice Age af en toe wel heel erg die van wijlen Captain Beefheart

Terwijl the Alabama Shakes de wereld indenderen met hun Southern bluesrock debuut en ook Jack White terug is in vaak deze stijl, komt good old Dr. John ook met zo'n sterke bluesrock plaat. En inderdaad met een vet productiestempel van Dan Auerbach. Je hoort the Black Keys er zeker in terug. Maar ik moet soms bij vlagen ook aan heel iemand anders denken: Herman Brood (over good old gesproken). Bijvoorbeeld op het uitstekende nummer Kingdom of Izzness. En bij My Children, My Angels hoor ik weer vlagen Pink Floyd en Supertramp terug.

Voor mij is het meesterwerk van dit album: Getaway. Wat een dijk van een nummer zeg! Er staat trouwens geen minder nummer op dit prima album, wat dus ook nog eens lekker afwisselend is, maar wel weer een eigen geluid heeft, zeker door de genoemde herkenbare productie.
De soms zuigende stem van Dr. John, de smerige gitaren en blazers, het heerlijke koortje en de vuige productie van Dan Auerbach maken van Locked Down een erg sterke bluesrock plaat.
Wat een Southern soulful bluesrock de laatste maanden: God's Sure Good! (hallelujah!)

Zag deze van de week bij Concerto liggen. Vond het vinyl wel erg duur dus heb hem even laten liggen. De plaat klonk wel erg lekker.

Dat is dat vervelende Nonsuch label, zelfde geintje als met El Camino.
Dat komt door 2 dingen, de populariteit van de Black Keys(Dan Auerbach verdient ook mee aan deze), het label wat van Warner is... en de CD + download code zit er bij...

Maar echt extreem die 35 euro, haal er 15 van af en je verkoopt er 1000 meer...

mee eens..

Op hhv.de is hij trouwens 22 euro dat verschilt nogal.

Ja, het zijn ook vooral de Nederlandse prijzen die zo hoog liggen.
Al zal het niet extreem veel schelen met de prijzen van het buiten land.
De inkoop prijs van die LP/cd versie is 23 euro, reken maar uit. Daar komt nog BTW op en winkelwaarde.. Dat ze hem voor 22 euro kunnen aanbieden vind ik eigenlijk vreemd, dat zou betekenen dat ze verlies lijden.. of ze moeten een extra voordelige aanvoer hebben..?

Er was een cameo in de fantastische serie Teme voor nodig om tot het besef te komen dat Dr. John niet was weggespoeld door de desbetreffende orkaan. Sterker nog, hij is helemaal nooit gestopt met platen maken! Waarom Locked Down dan wel in het oog springt van menig muziekliefhebber heeft alles te maken met de hand van The Black Keys frontman Dan Auerbach in dit project. Hij heeft het hele album geproduceerd en zich daarbij allerminst geschroomd om er zijn eigen stempel op te drukken. Uiteraard is Dr. John een te groots muzikant om zich als een pop aan touwtjes te laten bespelen, waardoor de standvastige bluesrocksound van de Keys voorzien wordt van de nodige smerige swampelementen.

Met de aangepaste instrumentatie herleeft de geest van New Orleans. Met grote rollen voor keyboards en backing vocals komen we weer dicht in de buurt van de hybride aan stijlen, met r&b, blues, rock en funk, die de hoogdagen van Dr. John kenmerkte. De stem van de meester zelf lijkt eveneens nauwelijks onderworpen aan tekenen van ouderdom sinds zijn debuut van weleer, ondanks een tijdspanne van 44 jaar (!). Het nieuwe album kent enkele frisse songs zijn vocale levendigheid waardig, in zoverre de knipogen naar het verleden het toelaten natuurlijk. De nummers zijn duidelijk met grote liefde en veel kennis van zaken ineen geknutseld. Een diep respect is duidelijk aanwezig, maar misschien heeft dat tevens voor een afstand gezorgd. New Orleans herleeft in alle aanwezige elementen, alleen gaat de (te) doordachte uitwerking weleens langs zijn essentie. Auerbach heeft een uitstekende studie gemaakt, maar de ziel van de levendige muziekstad weet hij niet volledig te vatten. Of misschien is het de eens zo levendige stad zelf, die met Katrina een stukje van zijn eigen ziel heeft verloren... De productie klinkt alleszins te rechtlijnig en laat weinig ruimte voor spontaniteit, soms op het steriele af. Elke zogenaamde uispatting lijkt vooraf eerst op papier te hebben vastgestaan. Het staat goed vast, laat daar geen twijfel over bestaan, maar wat ademruimte voor een misse noot of een andere uitschuiver was wel welkom geweest.

Dr. John staat na al die jaren nog bijzonder scherp en de sterke nummers op Locked Down zijn dan ook naargelang. Het is het zwaarwichtige karakter van de muurvaste productie dat me weerhoudt deze goede muziek geweldig te vinden. In die zin ligt Locked Down ook dichter bij The Black Keys dan bij Dr. John. Standvastige bluesrock voorzien van de nodige smerige swampelementen, ik had het graag nét andersom gezien.

Daarnet Revolution beluisterd en ik vind het wel iets hebben. Misschien eens dit album helemaal beluisteren, maar dat zal nog niet voor direct zijn.

Deze plaat bevalt me wel. Het is de eerste plaat van Dr. John die ik luister. Is zijn andere werk hier mee te vergelijken? Welk ander album zou ik dan als eerste moeten proberen?
Dat gaat dan overigens niet vandaag of morgen al gebeuren, want ik ben hier zeker nog niet op uitgekeken.

Dan klik je op de artiest naam, kijk je welke nog meer hoog gerated worden... en laat je verbazen.
Zo moeilijk kan het niet zijn. Wat voor mij goed is, kan voor jou weer helemaal niets zijn.

Precies, daarom kijk ik niet naar de best gewaardeerde plaat, maar vraag ik gewoon welke van zijn andere platen met deze te vergelijken zijn

De beste albums van Dr,John zijn voor mij Gris-Gris en Dr.John's Gumbo, en die zijn zeer stevig geworteld in de New Orleans R & B traditie, daar moet je natuurlijk wel van houden. Dit album
klinkt wat moderner. Een tip: als ik wat aanvullende informatie over een artiest of groep wil, maak ik vaak gebruik van www.allmusic.com, waar vaak samples van zo'n 30 seconden zijn te beluisteren, ook van veel albums van Dr.John. Je moet namelijk altijd op je eigen oren afgaan !

Tegentip: Spotify.

Prima album van the Doctor dit, had ik eigenlijk niet meer op gerekend. Lekker onheilspellend hier en daar en zijn stem is nog steeds uit duizenden te herkennen. 4*

Absolute herontdekking van het jaar, en zelfs van dit nog jonge decennium. Man wat een terugkeer op het allerhoogste muziekfront is dít zeg! De jubelrecensies over deze plaat zijn inmiddels talloos en ik heb daar weinig aan toe te voegen; naast mij er helemaal bij aan te sluiten. Het heeft er in ieder geval voor gezorgd dat ik me met terugwerkende kracht zijn oeuvre eigen aan het maken ben. Een schitterend verslag in Mojo Magazine met verhalen over zijn vroege door drugs regeerde 'hoodoo-voodoo' dagen hebben me alleen maar meer geprikkeld om dit bijzonder interessant figuur te gaan volgen.

Wat minder voodoo tegenwoordig misschien, maar ik ben heel blij dat 'Black Key' Dan Aucherbach onze vriend dokter John bij de hand heeft genomen en deze geweldige plaat heeft afgeleverd. Hopelijk smaakt het ook voor Dr. John naar meer (hoewel hij altijd wel productief is gebleven).

De mensen die wat van de oude (of beter gezegd 'jonge') Dr, John willen horen raad ik net zoals meerdere in dit topic het album 'Gris Gris' aan. Een van de klassiekers die je eigenlijk gehoord moet hebben. 4* en ik neig sterk naar een kleine verhoging. Ik zal me de volgende keer eens onderdompelen in vers kippenbloed tijdens de volgende luisterbeurt; wellicht komt het een en ander nog beter tot zijn recht . Maar ook dit jaar zijn het toch weer de oudere heren die zorgen voor enkele zéér enerverende platen.

Dr. John laat de typische New Orleans sound herleven op "Locked Down". Dr. John borduurt overduidelijk voort op zijn karakteristieke platen uit het begin van zijn carrière, maar de productie van Dan Auerbach doet het geheel modern en fris aan doen. De invloed van Auerbach is overduidelijk en het doet je ook direct aan The Black Keys denken. Dat is nergens storend, althans niet voor mij, want het geluid van The Black Crowes, met name op de plaat "Brothers", vind ik fantastisch. En juist dat geluid, die donkere soul en vuige blues, aangevuld met de hypnotiserende voodoo achtige vibe, donkere blazers en indringend toetsenwerk maken van "Locked Down" een broeierige beleving. De donkere krochten van New Orleans openbaring zich op deze plaat en het klinkt verslavend en meeslepend. "Locked Down" is een meer dan geslaagde comeback van Dr. John en wederom een bevestiging van de status van Dan Auerbach als producer/muzikant.

Luister deze nu voor de 3e keer, valt me nog niet mee!

Ik ken eigenlijk alleen Right Place Wrong Time van hem. (en die staat nog ergens anders op ook, ik weet niet meer waarop)

Hoe kan ik deze vergeten; Such a Night van ..........the last waltz

Prachtige en unieke plaat van de oude Dr. John. Muziek uit de riolen van New Orléans.

Locked Down lijkt zo weggelopen uit de sixties, al ging Dr. John toen zelf psychedelischer te werk. Niets nieuws onder de zon, maar wel consistent en een evenaring van zijn vroegere niveau. Dr. Johns stem is ook geen spat veranderd.

Van Dr. John kende ik wat random albums, sinds kort ben ik op Spotify zijn albums pas echt aan het ontdekken, zo ook deze. Wat een geweldig album zeg. Het is duidelijk dat Dan Auerbach achter de knoppen zit, regelmatig heb ik het gevoel dat ik naar de The Black Keys zit te luisteren ten tijde van 'Brothers'.
een punt van kritiek zou zijn dat de stempel van Auerbach wel erg groot is, het klinkt meer als The Black Keys dan als Dr.John. Voor mij als Black Keys liefhebber geen probleem, ik heb nog zat albums van dr. John te gaan maar ik stel mij dan weer een Dr. John in 2012 voor die denkt: '' Verrek, zo zou klinken als in The Black Keys zou zitten''...