Joost Vergoossen - Breaking the Cycle (2012)

Joost heeft weer een band bij elkaar om zijn album in te spelen en dat klinkt als een verademing als de eerste paar maten van High Rollers uit de speakers komen. Levende drums en een échte toetsenist! Hierdoor heeft het geluid al meer diepte dan op voorganger A Fool's Journey, maar dat ligt natuurlijk niet alleen daaraan.

De nummers zelf vind ik ook sterker. Country invloeden komen in meerdere mate voorbij in van die heerlijke chicken-pick riedeltjes in de break van High Rollers, of in zijn geheel op Stress Factor 9 en Got It? Heerlijk zijn ook die meeslepende nummers als Blue Light of Shine, waar de solo's maar door gaan tot over de zes minuten, maar elke minuut is het waard. Een vast akoestisch rustpuntje is onderdeel van elke Vergoossen album en zo ook hier bij Stuck in a Moment. The Hard Way leunt wat meer naar de stijl van de voorganger, terwijl Brother and Sister en My Girl wat ingetogener zijn. Met het titelnummer krijgen we nog éénmaal pakkende instrumentale rock en het slotnummer 23 is een eerbetoon aan de op 23 November 2009 overleden Pim Koopman, drummer en mede-oprichter van Kayak, de band waar Joost Vergoossen al sinds 2003 vast onderdeel van is. Een mooier eerbetoon had Pim zich niet kunnen wensen.

Al met al vind ik dit tot nu toe de beste soloplaat van 's Nederlands beste gitarist van deze tijd. Ons eigen Satriani. Hij zou mee moeten gaan op G3

Tegek album, en dat zeg ik niet omdat Joost mijn docent is. Het album is voor de helft ingespeeld door leraren van me, en ze doen het allemaal super tof. Hij breekt daadwerkelijk de cirkel van normale dingen. De partijen die hij speelt zijn ontzettend goed en het geheel klopt!
Good job!