Een graaibak-vondst die ik op de gok eens meegenomen had, op basis van Lebanese blonde en een - nóg meer - grijsgedraaide track van een ánder album (The richest man in Babylon). En de 'betere' lounge, wat dit schijnt te zijn, kan ik vaak sowieso wel waarderen. Evenals wereldse invloeden.
En toch valt de cd me tegen. Je zult me nooit horen zeggen dat het slecht in elkaar zit, want het klinkt zeker als een product wat professioneel en met liefde gemaakt is. En éigenlijk ook behoorlijk aangenaam. Maar afgezien van Lebanese blonde was het liftmuziek-gehalte me toch echt te hoog. De oorzaak: ik mis wat 'haakjes', op wat voor manier dan ook. Vooruit, Air batacuda heeft ze ook nog een klein beetje. Maar verder? Ene oor in, andere oor gelijk weer uit. Jammer.
Maar ik kan me voorstellen dat het op de achtergrond goed werkt, als je met iets bezig bent. Vanwege het in de basis aangename geluid, in combinatie met het feit dat het allesbehalve afleidt.