Sufjan Stevens - Illinoise (2005)

Beste wat 2005 te bieden had.

Wat een fantastisch album van een fantastische artiest is het toch. Dit album verveelt nog niet en is toch inmiddels 13 jaar oud. Moet raar lopen als dit album mettertijd geen klassieker gaat worden.

Is het al. Al lang. In mijn ogen (oren?) dan toch.

Onder liefhebbers van alternatieve muziek is dat zeker het geval en wat mij betreft ook één van de allerbeste albums van de afgelopen 20 jaar. Ook onder het publiek van deze site wordt dit absoluut als een klassieker gezien, maar of dit een album is wat in de komende ook in de top 50 van dit soort lijstjes komt te staan is natuurlijk afwachten.

Ik bedoel maar: Sufjan Stevens staat nog niet in de top 2000 bijvoorbeeld. Wordt dit album mettertijd ook door het algehele publiek gezien als één van de essentiële albums van na 2000? Dat is wat mij betreft nog even afwachten.

De top 500 van Rolling Stone (kijken niet per se naar 'kwaliteit' van albums, maar ook heel erg naar impact. Hoe ouder hoe beter lijkt hun devies, alsof er in het recente verleden geen platen zijn gemaakt die kunnen wedijveren met de 'oldies') en de top 2000 van NPO Radio 2 (de meerderheid kiest vooral uit de lijst die is samengesteld door de zender zelf) zou ik niet als maatstaf nemen voor de term klassieker. Het is denk ik ook persoonlijk wat je als een klassieker ziet. Je zou naar verkoopaantallen kunnen kijken of airplay. Vind ik ook totaal oninteressant. De massa heeft naar mijn mening toch wansmaak (niet alleen op het gebied van muziek overigens). Op het internet, op sites als deze en RYM, worden vaak zowel de oldies als recente platen uit rock, indie, alternative, hiphop, etc. als klassiekers gezien. Als je dat laatste als maatstaf neemt, dan is dit album met recht een klassieker te noemen. Ik kan mij daar ook helemaal in vinden, weinig albums met zo'n speelduur die eigenlijk bijna nergens vervelen. Ik heb zijn laatste plaat in mijn top 10 staan, maar deze zou daar moeiteloos ook kunnen staan.

Wat kan het toch bommen of dit album een klassieker wordt jongens? Wat als ie met 3 nummers in de Top 2000 zou komen en/of hoog in de ranking van de Rolling Stone? Draai je 'm dan vaker, of beleef je er dan nog meer plezier aan? Ga lekker van je eigen oren uit en zet 'm op als je er zin in hebt, de rest is toch kul?

(Wel veel vraagtekens in deze post, he? Als dat niet uitnodigt om te reageren weet ik het ook niet meer, toch?)

Dan kan ik het niet laten om hier even op te reageren. Wat buiten kijf staat is dat ik van dit album kan genieten. Sufjan Stevens staat zelfs in mijn top 10 artiesten op deze site. Of het dan uitmaakt of zo'n album of nummers van dit album in een bepaalde toplijst staat? Nee, absoluut niet. Dat was ook niet hetgeen wat ik duidelijk probeer te maken. Het ging mij meer om mijn eigen nieuwsgierigheid en interesse of dit album over een aantal jaren gezien wordt als een all-time klassieker. Dat heb ik trouwens met meer albums uit die periode, maar we zullen zien hoe de waardering van dit album en andere albums zich gaat ontwikkelen. Maar als ik dat zo hoor op deze site ben ik daar alleen in

Laten we in ieder geval nog lange tijd van dit album genieten, want daar zijn we het volgens mij wel over eens, dat dit een fantastisch album is.

Chicago is het eerste nummer die ik ongeveer een jaar geleden leerde kennen van deze band. Mooie song, zit goed in mekaar!
Een paar dagen geleden ben ik John Wayne Gacy Jr. gaan luisteren, om (hopelijk nog op tijd) op de musicmeter-finalelijst te mogen stemmen, maar dat nummer blijft op de andere manier niet bij me hangen.
Na het luisteren werd ik doorwezen naar Casimir Pulaski Day, maar die is eigenlijk nog veel mooier dan Chicago, mede door de melodielijnen, banjo en trompetten die erin zitten.

Op dit album staan 8 nummers die ik vaker kan beluisteren; UFO, Gacy en Jacksonville zijn voor mij de toptracks.

Een kennis van mij vond dit album 'tekenfilmmuziek'. En, hmm, .... soms klinkt het ook zo. Had dit album bestaan uit de 8 songs die ik goed vind, dan had ik wel willen stemmen. Zou ik nu gaan stemmen dan zou die lager zijn dan 3.

Ben wel een fervente fan van performer Stevens. Carrie&Lowell scoort bij mij de volle mep...☺

Ben je, net als mij, dit album gaan beluisteren na Carrie & Lowell? Ik had toen in het begin ook moeite met dit album. Maar uiteindelijk is het kwartje keihard naar beneden gedonderd

Inderdaad, na C&L gehoord te hebben. Loop nog immer niet warm voor Illinoise, sommige nummers daargelaten zoals ik al aangaf.

Ik zou echt niet kunnen kiezen tussen C&L en Illinoise. Allebei even beklijvend, maar toch o zo verschillend. Wat een klasseperformer en songwriter is dit toch.

Ik vind deze veel beter dan Carrie & Lowell, vooral vanwege de veelzijdigheid van het songmateriaal. C&L is een erg sterk album, maar dit is mijn inziens Sufjans meesterwerk.

Mooi plaatje dat wel wat weg heeft van Belle and Sebastian.

Ik heb die link nog nooit eerder gelegd, maar nu je het zegt inderdaad!

Johnny Marr bij vlagen.

Met concering the ufo.... begint het album steengoed!
Ik heb alleen het gevoel als ik verder luister dat dit een soort theater\cabarat achtig ding is. Vooral het theater schiet er bij mij meteen in.
Dit is dan ook totaal niet mijn ding, na het eerste nummer wordt het een rommelig geheel. Jammer, goed begin is niet altijd het halve werk blijkt maar weer.

Prachtig verhaal ook achter de openingstrack, ik heb dit eens gelezen in de nachtelijke uurtjes en het kon mij mateloos boeien. Even kijken of ik de link nog kan vinden...

Ah nee, dat vind ik niet. B&B is zeemzoeter en wat meer gepolijst dan Sufjan Stevens.

True, maar z'n stem doet me in de verte wel wat denken aan die van Stuart Murdoch.

Ik vind ze ergens ook wel vergelijkbaar: zowel Sufjan als Stuart (in de vroege B&S) hebben een soort fluisterzang. En de prominente trompetjes natuurlijk.
Maar natuurlijk is Sufjan veel veelzijdiger en veel rijker geïnstrumentaliseerd.

Dat moest dus natuurlijk B&S zijn als afkorting... was beetje verstrooid.

Anyway, wat een pareltje blijft dit album toch. Met voorsprong "Come On! Feel the Illinoise!" en "Chicago"... oef, ik kan er niet genoeg van krijgen.

Suffe Jan staat trouwens heel hoog op m'n lijstje van artiesten die ik zeker nog eens live wil zien.
Wat was ik hier graag bij geweest, en jij ook:

Sufjan Stevens Concert Setlist at Ancienne Belgique, Brussels on October 25, 2005 | setlist.fm

Waar zat ik weer met mijn hoofd in 2005, dat ik daar niet naartoe ben geweest. Waarschijnlijk had ik het te druk met mijn eerste middelbare school ofzo, maar dat is geen excuus.

Terecht. De eerste keer dat ik hem zag was op 11 november in Paradiso (2006). Het concert waar St. Vincent het voorprogramma deed en in zijn band speelde en waar de plastic kerstmannen door de zaal vlogen.

Hoe anders was het dan weer in Carré tijdens de Carrie & Lowell tour. Dat veelzijdige blijf ik prachtig vinden aan zijn werk. Een artiest die ik graag snel weer eens live hoop mee te maken.

We zijn weer twee-en-een-half jaar verder en de hoop is allesbehalve opgegeven! Zou na meer dan tien jaar de vonk uiteindelijk alsnog overslaan?? Aan de beeldschone tracks wil ik in ieder geval ook Come On! Feel the Illinoise!, John Wayne Gacy, Jr. en The Predatory Wasp of the Palisades Is Out to Get Us! toevoegen . Waarom nu pas? Geen idee, maar ben dankbaar dat doordat die andere platen zo briljant zijn, ik deze ook ben blijven proberen al die jaren.

Wat is alleen tallest man een gedrocht zeg... Verpest het album om echt een 4,5/5 te worden samen met prairie.

Heb ik aangeduid als één van de hoogtepunten. Je doelt op The Tallest Man on Earth, neem ik aan? Gretz, zeg er maar niks van.

Zo zie je maar dat zelfs binnen dit album nog smaken kunnen verschillen haha.
Ik vind het openingsnummer samen met chicago en casimir t beste

Die heb ik ook aangeduid. Een waar kunststukje. Gelukkig kunnen smaken inderdaad verschillen.

Come On! Feel the Illinoise! - Part I: The World's Columbian Exposition - Part II: Carl Sandburg Visits Me in a Dream, The Man of Metropolis Steals Our Hearts en They Are Night Zombies!! They Are Neighbors!! They Have Come Back from the Dead!! Ahhhh! heb ik aangeduid als andere favorieten.

John Wayne Gacy, Jr. blijft wel één van de mooiste nummers ooit gemaakt, maar dat spreekt voor zich aan de statistieken te zien.

Dat nummer bezorgt me steeds de koude rillingen, Johnny Marr. Maar inderdaad, een prachtig nummer. Een waar kunststukje, zou ik zo zeggen.