Sufjan Stevens - Illinoise (2005)

Hahaha, ik heb de discussie van vier jaar geleden nog eens teruggelezen. Daarbij kreeg je (oa van mij) de nodige kritiek na een 'slecht onderbouwde' 0,5*. Mooi dat het kwartje blijft donderen!

In die tijd had ik niet het geduld om een plaat tijd te geven. Dat is nu gelukkig anders!

Bericht uit 2005:



Bijna 10 jaar later.. En ik heb precies dezelfde ervaring. Zonder MuMe had ik dit album niet 'ontdekt'. Dan heeft deze site zoveel waarde voor mij als muziekliefhebber. En zeker wel in combinatie met de stream mogelijkheden van Spotify is het ideaal.

Afgezien daarvan: topalbum deze !! Voor mij een lente album !

Ik sluit me aan bij de vorige sprekert, ook ik heb dankzij MuMe Sufjan ontdekt. Ik koop echter alleen (originele) cd's dus bij mij zal de ontdekkingsreis wat langer duren. Maar dat geeft niet, eerst Illinois maar eens een keer of wat achter elkaar draaien.

Bericht verplaatst naar Sufjan Stevens

Een interessante plaat omdat zijn fluisterende stem bijzonder is en vooral omdat de liedjes erg authentiek klinken. De arrangementen rondom elke melodie is soms zeer origineel opgebouwd. Maar niet elk nummer is even sterk en door het gebrek aan dynamiek in zijn stem zit ik deze cd vooralsnog niet helemaal uit. Maar wellicht valt het kwartje nog.

Via Musicmeter ben ik in aanraking gekomen met Sufjan Stevens, en daar ben ik Musicmeter eeuwig dankbaar voor In de ladder leerde ik pareltjes als Casimir Pulaski Day, Chicago en John Wayne Gacy Jr. kennen. De stap naar dit album, tevens zeer goed gewaardeerd op deze site, was snel gemaakt. Toch heeft het lang geduurd voordat ik de tijd heb genomen het gehele album goed te beluisteren. In eerste instantie luisterde ik enkele losse nummers plat. Nu is het er dan toch van gekomen, en ik ben zeker niet teleurgesteld. Illinois is een prachtige plaat; tekstueel sterk, prachtig gezongen en vooral mooi ingekleurd. De meeste arrangementen vind ik muzikaal echt prachtig. Met de eerder genoemde nummers en o.a. They are Night Zombies, the Man of Metropolis, Concerning the UFO Sighting en Jacksonville levert Illinois een dozijn aan schitterende nummers. Nadeel aan dit album vind ik de wat nodeloze tussenstukjes, die wel als losse albumtracks staan genoteerd. Daarnaast staan er ook nummers op het album die ik daadwerkelijk iets minder vind. De afsluiter van de plaat is daar een voorbeeld van.
Wel kent Illinois een fijne lengte; mindere nummers worden makkelijk opgevangen door de vele toppers die dit album herbergt.
4,5*, en wie weet zal dit nog een groeier blijken...
En, oja, ik moet het ook gezegd hebben: die songtitels zijn ronduit briljant mijns inziens.

Ik vind dat die stukjes juist het album maken. Die stukjes zijn bepalend voor de algehele sfeer die het album uitademt. Een nummer als The Black Hawk War is mijn in ogen essentieel voor dit album.

The Black Hawk War zie ik met zijn 2.15 dan ook wel als iets meer dan een tussenstukje. Ik doel meer op de stukjes die minder dan een minuut duren. Dat het echt een nadeel is dat deze tracks op de plaat staan is dan ook wat zwaar uitgedrukt; het gaat erom dat ik ze (tot nu toe) vrij weinig vind toevoegen. De meerwaarde van dit album ligt em wat mij betreft volledig in de vele goede songs boven de twee minuten die erop staan.

Een heel bijzonder album dit. Er gebeurt zo ontzettend veel, de nummers zijn enorm rijk gearrangeerd met een heel arsenaal aan verschillende instrumenten. En neem zo'n nummer als Come On! Feel the Illinoise! - Part I: The World's Columbian Exposition - Part II: Carl Sandburg Visits Me in a Dream, wat een compositie!
Het hele album zit enorm knap in elkaar en dat dit goeddeels door Sufjan alleen is gemaakt toont aan wat een bijzonder muzikant/componist hij is.

Toch weet Sufjan mij met een nummer als John Wayne Gacy, Jr het meest te raken. Heel basic maar een schitterende melodie en tekst. Casimir Pulaski Day is nog zo'n nummer, echt schitterend.

De muzikale intermezzo's storen niet en zijn soms wonderschoon.

Het hele album is wel een lange zit al zit er genoeg afwisseling in. The Man of Metropolis Steals Our Hearts is bijvoorbeeld zo'n welkome onderbreking met wat pit.

Ik begrijp goed dat dit een regelrechte klassieker is al is het voor mij persoonlijk nog geen meesterwerk. Wel heel mooi en uniek.

Vandaag aangeschaft op een prachtige dubbelaar van een LP. Klinkt zo mogelijk nog intenser... En ik moet nog aan kant C beginnen. Ik kende de plaat al redelijk door en door wegens ooit op cd gekocht, in de auto op road trip gedraaid, door de koptelefoon op de trein met voorbijzoevende landschappen, de grote clichés, maar ik haal ze graag aan. Deze plaat barst van ambitie en lichte overdaad, maar kan bij sommige songs toch zo heartbreakingly fragiel klinken. Twijfels om van die 4,5* een 5* te maken, want de vinyl-herontdekking gaat gepaard met het herontdekken van alle details, de meeslepende verhalen, de prachtige composities,...

Vorige week aangeschaft en al vaak gedraaid. Wat een genot. Soms fragiel, soms wat bizar, maar altijd bijzonder en intrigerend met op dit moment Chicago als hoogtepunt.

Wel bijzonder. 10 jaar later nog steeds niet aan kwaliteit ingeboet. Integendeel.

Via Carrie & Lowell in aanraking gekomen met het werk van Sufjan. Ik weet nog dat ik dit album 10 jaar geleden al probeerde omdat het zo goed gerescenceerd werd maar toen was ik er duidelijk nog niet klaar voor. In m'n eind tienerjaren/begin twintigerjaren wilde ik alleen maar punk/rock horen dat het goed en uniek was hoorde ik toen ook al wel, maar helemaal begrijpen was een ander verhaal.

Inmiddels 10 jaar in muzikale ontwikkeling verder vind ik dit werkelijk prachtig. Goede kans dat ik deze plaat beter ga vinden dan C&L. Het is natuurlijk veel voller en ook wel gevarieerder geproduceerd. Natuurlijk vind ik beide platen eigenlijk niet te vergelijken en zijn het allebei pareltjes.

Blij dat ik deze plaat eindelijk weet te waarderen want het is prachtige toevoeging aan het lijstje dat ik weet te waarderen. Stemmen wacht ik nog even mee, pas 4 volledige luisterbeurten. Maar hij zal ergens rond de 4 uitkomen met kan op groei.

Blijft toch echt een van de beste plaatsen van de laatste 10 jaar

Zonet ontdekt dat er op 22 november een speciale uitgave is verschenen naar aanleiding van de tiende verjaardag van dit geweldige album (Check die speciale cover!).

Helaas al uitverkocht.

Geen zorgen. Ik was er van op het eerste uur bij. De eerste 1500 werden op de site op pre order aangeboden. Was in een mum van tijd uitverkocht. Ik had de plaat niet kunnen bemachtigen omdat ik op de site niet kon geraken! Heel kut, maar bon. De resterende 8500 zijn voor de 1ste april wereldwijd in de aanbieding. Wie hier in België of Nederland wel een exemplaar (max. 2 per order) kon bemachtigen moest daar 20 euro shippingcosts voor betalen. Hou 1 april goed in het oog!!!

En 1 april is GEEN grap!

John Wayne Casey, Jr.

Die springt er toch nog bovenuit wat mij betreft, terwijl ik eigenlijk niet zo van de al te ingetogen liedjes ben. Waarom deze dan wel? Misschien omdat hij me net zo hard raakt als bijvoorbeeld 'Oh, Lonesome Me' van Neil Young.

Het hele album klopt gewoon, niks meer aan doen

Heb net de limited edition vinyl gekregen!! Wauw, gekleurde lp's én een prachtige lp met Chicage demo's in een stervorm!!! Dit is de mooiste vinyl die ik ooit in bezit heb gehad

Een tijd lang niet goed kunnen beoordelen. De plaat blijft echter langer hangen dan gemiddeld. De vreemde sfeer is eigenlijk uniek. Ik verhoog hem naar 4 sterren.

Zo'n nummer als Casimir Pulasky day heeft een luchtig melodietje maar snijdt door je hart. Ik begrijp niet alle teksten maar deze wel. Pijnlijk mooi.

Zoals vrienden en kennissen heb ik door Carrie & Lowell en diverse concertfragmenten op YouTube de nummers van Sufjan Stevens inmiddels ook (een beetje) leren kennen.
Heel anders qua opzet (dynamischer geproduceerd) begint Illinois mij nu echter ook wel te fascineren.
Carré bleek (natuurlijk) nogal snel uitverkocht.
Ondanks dat het hier dus om ouder materiaal gaat.. lijkt Illinois me een net zo uniek product als C & W.

Carrie & Lowell was vorig jaar mijn 1e kennismaking met Sufjan Stevens.
Aanvankelijk dacht ik dat het een om een nieuwe artiest ging, maar bleek dus al een tijdje mee te draaien.
Illinois is een inventieve plaat waar Sufjan heel soepeltjes en thematisch muzikaal verslag doet.
Vindingrijke arrangementen en afwisselend in sfeer, dan weer ingetogen, dan weer opzwepender en hier en daar grimmiger.
Coiren, strijkers, banjo's, piano, gitaar.....alles kom.je hier tegen en zijn stem ( waar ik eerst best aan moest wennen) is prachtig kalm en ook echt een aanvulling.
Alles loopt fraai inelkaar over en is prima opgebouwd.
Een soort art-pop meets folk. Niets is aan het toeval overgelaten.
Volkomen terecht bejubeld deze plaat.

Voor nu een 4,5, maar schurkt dicht tegen een full score aan. Het is een groeier, ondanks dat ik 'm al weer een poosje in huis heb.

C&W is een wijd verbreid product in vele verschijningen, dus uniek...

Zo.....naar de maximale score verhoogd.
Met volle overtuiging uiteindelijk.
Wat een fantastisch album.

Wat blijft dit toch een wonderschoon album. Zo anders, zo uniek. Orkestraal en uitbundig, pastoraal en ingetogen. Prachtige arrangementen. De muzikale trektocht van Stevens door de staat Illinois langs de weg van spooky en sprookjesachtige verhalen en sprankelende beschrijvingen. Onbeschrijfelijke muzikale rijkdom. Dit is echt de grootmeester Stevens op de toppen van z'n kunnen.

pmaczegt: Ja, ik vind dit album een voorbeeld van overdaad schaadt. Ik heb met deze plaat hetzelfde als met het Requiem van Mozart. De eerste plaatkant wordt je naar ultieme hoogten geleid, in diepe vervoering. Maar daarna heb je nog een hele plaatkant te gaan, waar vrijwel niets meer gebeurt. Na zo'n nummer of 10 is het voor mij wel klaar. Niet dat het zozeer slecht is, maar je valt zo diep terug na het euforische Chicago en het door merg en been gaande ''Casimir Pulaski Day' -1 van de fraaiste nummers uit de popgeschiedenis, dat zeker wel. Had uit het restant nog 2 nummers geselecteerd (nummer 12 en 15 stel ik voor) om de spanning wat af te bouwen en je had een compacter en dus beter album gehad.

Ik ervaar de plaat van het begin tot einde als een boeiend en inventief gebeuren.
Sufjan heeft niet de meest uitgesproken stem, maar heeft wel zeggingskracht.
Muzikaal smullen geblazen en ik vind het echt een puzzel die perfect in elkaar valt.
In dit nieuwe decenium een ware classic.
Draai 'm regelmatig.

IK vond de Tonya Harding single van Sufjan Stevens wel erg mooi, dus nu begonnen met het ontdekken van Sufjan Stevens (vond het altijd zo'n achterlijke naam, ik weet never judge an artist by it's name, maar toch...). Het doet mij zo nu en dan wel wat aan Belle & Sebastian denken. En daar is niks mis mee want de eerste (stuk of) 4 platen van B&S vind ik ook wel mooi. Of het wat gaat worden tussen Sufjan en mij weet ik nog niet, lange plaat, luister ook nog vaak zat andere muziek, maar ik denk dat het wel goed gaat komen.
Come On! Feel the Illinoise! - Part I: The World's Columbian Exposition - Part II: Carl Sandburg Visits Me in a Dream met die fijne blazers aan het begin! Mooi! Sowieso fijn, die fijne blazers die van tijd tot tijd voorbij komen, daar hou ik erg van.