menu

Porcupine Tree - Stars Die (2002)

Alternatieve titel: The Delerium Years 1991-1997

mijn stem
4,05 (90)
90 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Delerium

  1. Radioactive Toy (10:10)
  2. Nine Cats (3:51)
  3. And the Swallows Dance Above the Sun (4:02)
  4. Nostalgia Factory (7:34)
  5. Voyage 34 - Phase One (12:55)
  6. Synesthesia [Extended Version] (7:54)
  7. Phantoms (3:14)
  8. Up the Downstair (10:10)
  9. Fadeaway (6:16)
  10. Rainy Taxi (6:52)
  11. Stars Die (5:07)
  12. The Sky Moves Sideways - Phase One (18:37)
  13. Men of Wood (3:35)
  14. Waiting (4:29)
  15. The Sound of No-one Listening (8:14)
  16. Colourflow in Mind (3:49)
  17. Fuse the Sky (4:34)
  18. Signify II (6:04)
  19. Every Home Is Wired (5:14)
  20. Sever (5:34)
  21. Dark Matter (8:12)
totale tijdsduur: 2:26:27
zoeken in:
avatar van dynamo d
5,0
In korte tijd is Porcupine Tree - na het medio dit jaar beluisteren van In Absentia - één van mijn favoriete bands aller tijden geworden.

Stars Die (The Delerium Years 1991 -1997) is een prachtig dubbelalbum met deels verzameld werk en deels niet eerder uitgebrachte c.q. aangepaste nummers. Dit album is een verzameld werk vanaf 'On the Sunday of Life' t/m 'Signify'. Ik was van plan hierover een mooi stukje te schrijven, maar zag dat elders iemand dat al veel beter had gedaan: http://www.progwereld.org/cd-recensies/porcupinetree.htm

avatar van Fianosther
4,0
Prima verzamelaar voor mensen die nog niks van het oudere Porcupine Tree werk hebben. 4*

avatar van Flipper
4,5
Heel mooi verzorgde verzamelaar wat een goed overzicht geeft van PT oudere werk.

5,0
Een van mijn 3 favo PT albums en de enige verzamelaar van de 3, vooral het titel nummer doet telkens weer de koude rillingen over mijn rug lopen, onbeschoft mooi. Door deze track ben ik gaan zoeken naar de band, omdat ik de track niet terug kon vinden tussende songs van Eloy (de naam op het cassette labeltje) uiteindelijk via happy guessing op fragmenten uit de lyrics PT ontdekt en daar voor zal ik deze track altijd dankbaar blijven. Tree is sinds jaar en dag mijn favourite group.

EVANSHEWSON
Porcupine Tree. Ik had er nog nooit ofte nooit van gehoord voor ik hier op MusicMeter kwam kamperen, echt niet. Blame it on my age.

Ik heb hier al zoveel positieve besprekingen gelezen dat ik dacht ; "slecht kan dit toch nooit zijn ?".

Vandaag kocht ik dus in Media Markt Oostakker deze verzamelaar voor de schappelijke prijs van € 14.90. Puur op goed geluk dus.

Maar hopen dat dit me wat beter bekomt dan die dubbele verzamelaar van Rush, waar ook iemand mij lekker voor gemaakt had... en wat geheel mijn ding niet bleek. Maar Rush geef ik beslist nog wel een herkansing als ik er eens zin in krijg...

Meteen in de auto deze Porcupine Tree opgezet. Eerste ceedee. Ik heb voorlopig 6 nummers gehoord en ik ben ontzettend blij verrast met deze ontdekking!

Ik vind dit muziek die spontaan de adjectieven "sfeervol, zweverig, meergelaagd en mysterieus" bij me naar boven brengen.

Precies dezelfde ingrediënten die me ook de muziek van PINK FLOYD zo doen smaken.

Als de rest van deze verzamelaar van even grote klasse is als deze eerste zes nummers, dan heeft deze band er een oudere jongere bal van 49 jaar bij als onvoorwaardelijke fan.

Wàt is dit begin al overtuigend, ik kan me moeilijk voorstellen dat de rest plots van een beduidend minder niveau zou zijn...

Ik kom er zeker op terug zodra ik alles heb beluisterd, maar ik ben ontzettend benieuwd naar véél méér !

avatar van freitzen
EVANSHEWSON schreef:
Precies dezelfde ingrediënten die me ook de muziek van PINK FLOYD zo doen smaken.


Je bent niet de eerste

Maar inderdaad, dit is prachtig. Ken hem al een tijdje, moet nog even kijken hoe ik hem ga beoordelen...

EVANSHEWSON
Voilà, ik ben volop aan het genieten van deze verzamelaar die ik steeds beter en beter ga vinden, alvast de eerste cd.

Zéér benieuwd naar de rest, maar hij staat op, dus ik hoor het wel.

Blij dank zij MuMe deze band ontdekt te hebben, beter laat dan nooit natuurlijk.

EVANSHEWSON
Mijn verwachtingen zijn geheel ingelost. Deze muziek spreekt mij enorm aan. En ja, vaak, maar niet in alle nummers, maar toch vaak, doet mij dit sterk aan Pink Floyd denken, zonder dat ik deze band van plagiaat wil beschuldigen, begrijp me dus niet verkeerd.

Maar één nummer : Voyage 34 lijkt toch wel verdacht véél op Another Brick in the Wall part One, ik bedoel die gitaarintro : dit zit toch èèèrg dicht bij Pink Floyd hoor.

Maar ik mag besluiten dat Porcupine Tree er een nieuwe fan bij heeft gewonnen. Ik ben geheel overtuigd van hun kunnen.

Zéér onderhoudende en ook afwisselende compilatie is dit, dit doet verlangen naar het ontdekken van hun reguliere platen.

Nu nog die dubbele verzamelaar van RUSH opnieuw een kans geven, al vind ik dat véél zwaardere muziek om te verteren op je nuchtere maag, ik denk dat het die zanger is wiens stem ik toch niet biezonder vind. Maar never say never, dus ik probeer opnieuw om ook Rush te ontdekken. Dus Hans Brouwer, mocht je dit lezen, kijk, ik geef Rush nog niet geheel op hoor!

Porcupine Tree heeft me alvast helemaal overtuigd.

Prima introductie was dit voor mij.

****1/2, dat zijn er vier en half.

avatar van Flipper
4,5
EVANSHEWSON schreef:


Porcupine Tree heeft me alvast helemaal overtuigd.



Welcome to the club.

Inderdaad een heel mooi overzicht van het eerdere werk van PT en ik ben met je eens dat soomige nummers richting PF neigen. Maar het blijft te gekke muziek.

Een hele mooie aanvulling op deze dubbelaar zijn 'Lightbulb sun' en 'Stupid dream'. Deze laatste is net hernieuwd uitgebracht.

Na deze albums werd het roer enigzins omgegooid en werd het allemaal wat steviger. Maar nog steeds van zeer hoge kwaliteit.

Steven Wilson is op dit moment één van de vooraanstaande muzikanten in progwereld.

avatar van herman
Discussie over prog verplaatst naar Genres > Rock > Progressive Rock

avatar van west
3,5
Soms is het fraaie sombere mooie trieste prachtig verdrietige muziek. Soms is het gewoon best saai.
Het ene nummer is heel aardig, het andere toch echt minder.
In ieder geval vind ik cd 2 1994-1997 een stuk minder dan de huidige cd Fear of a blank planet. Had ik niet verwacht na het enthousiasme hier op Musicmeter voor Stars Die.

avatar van ChrisX
Hmmm... dan vraag ik me helemaal af wat je van cd 1 vind want dat staat nog verder af van Fear Of A Blank Planet.

Het is eigenlijk heel simpel: er is een behoorlijk breuk met het muzikale verleden opgetreden met het album In Absentia en de opvolger daarvan Fear Of A Blank Planet. Mensen die pas sinds die albums bij PT terecht zijn gekomen hebben over het algemeen wat meer moeite met het oudere materiaal. Je zou denk ik met gemak kunnen stellen dat hoe ouder het materiaal is, hoe minder ze er mee hebben. Die mensen raad ik gewoon aan om langzaam terug te werken tot op het punt dat het ze niet meer trekken. En dan zijn er gelukkig soms mensen die het redden t/m Up The Downstairs (On The Sunday Of Life is wat ze een 'acquired taste' noemen).

Ikzelf kwam in aanraking met PT zo ergens tussen Up The Downstairs en Sky Moves Sideways en heb mee kunnen gaan in hun ontwikkeling tot en met Lightbulb Sun. Met In Absentia ben ik eigenlijk afgehaakt hoewel ik vreemd genoeg Fear Of A Blank Planet wel weer heb gekocht maar er nog steeds te weinig naar heb geluisterd om een goed oordeel te kunnen vellen. Maar er is iets aan die plaat dat me intrigeert, daar waar In Absentia me volledig koud laat.

avatar van west
3,5
Bedankt voor je uitgebreide reactie: heel waardevol.

Het vreemde is dat ik juist de eerste cd een stuk beter vind dan de tweede. Dus juist het nog wat oudere werk uit 1991-93. Ik ben 't met Evanshewson eens dat dit soms verdraaid veel op Pink Floyd lijkt, maar dat is ook geen anti-reclame, toch? Muzikaal vind ik deze eerste cd mooier, voller geproduceerd en warmer dan de tweede. Er staan ook weinig mindere tracks op, zoals op de tweede cd. Veel is echt goed.

Fear of a blank planet is inderdaad anders. Meer rock-achtig, wat minder electro. Ook een verschil is dat daar een aantal wel heel fraaie composities op staan: echt prachtige tracks. Van dit album vind ik Fadeaway het meest in de buurt komen.

avatar van ChrisX
Grappig dat het bij jou zo werkt zeg, want ik denk dat je echt dan wel in de minderheid bent.

3,0
Ik ben na het kopen van deze plaat toch er achter gekomen dat ik meer fan ben van de latere PT. Maar buiten dat een goede plaat...

avatar van Tijmennn309
4,0
Dit is een hele andere kant van PT. Na het beluisteren van Deadwing, In Absentia en FOABP heb ik deze aangeschaft. Wat een verschil! Sommige nummers zijn wel een beetje saai zoals Voyage 34. Hoogtepunt is het titel nummer Stars Die

ChrisX schreef:
Het is eigenlijk heel simpel: er is een behoorlijk breuk met het muzikale verleden opgetreden met het album In Absentia en de opvolger daarvan Fear Of A Blank Planet. Mensen die pas sinds die albums bij PT terecht zijn gekomen hebben over het algemeen wat meer moeite met het oudere materiaal. Je zou denk ik met gemak kunnen stellen dat hoe ouder het materiaal is, hoe minder ze er mee hebben. Die mensen raad ik gewoon aan om langzaam terug te werken tot op het punt dat het ze niet meer trekken. En dan zijn er gelukkig soms mensen die het redden t/m Up The Downstairs (On The Sunday Of Life is wat ze een 'acquired taste' noemen).
Ikzelf kwam in aanraking met PT zo ergens tussen Up The Downstairs en Sky Moves Sideways en heb mee kunnen gaan in hun ontwikkeling tot en met Lightbulb Sun. Met In Absentia ben ik eigenlijk afgehaakt hoewel ik vreemd genoeg Fear Of A Blank Planet wel weer heb gekocht maar er nog steeds te weinig naar heb geluisterd om een goed oordeel te kunnen vellen. Maar er is iets aan die plaat dat me intrigeert, daar waar In Absentia me volledig koud laat.

Zelf ingevallen tussen Lightbulb sun en In absentia, maar ik zie die breuk eigenlijk nooit. Ik zie het meer als een proces tussen Up the downstair en Fear of a blank planet.

Ik bedoel ik hoor in de eindfase van Russia on ice ook al de metalinvloeden en maakten ze op Deadwing ook nog steeds prachtige ballads met Lazarus (die dan weer niet het niveau heeft van Feel so low, maar goed).

Ik zou het meer willen hebben over fases, t/m signify ligt de nadruk meer op de muziek, waarbij de vergelijking met Pink Floyd zich nog wel eens voordoet, Stupid dream en Lightbulb sun hebben toch meer song georienteerde tracks en de laatste 3 hebbben dan inderdaad meer metalinvloeden.

Maar nu Stars Die, mooi overzicht, maar ik mis toch wel nummers als o.a. The sky moves sideways en Dislocated day, wat voor mij persoonlijk de voorkeur betekent voor de losse albums.

avatar van Carebo
4,0
Prachtige compilatie, een soort beste van de vroegere jaren van Steven Wilson's band. Hierop te vinden: klassiekers, singles, ballads, boeiende en unieke muziek.
Perfect om te beginnen voor degenen die nog nooit iets van deze fenomenale band hebben gehoord. Dit kan je aanschaffen "met de ogen dicht", zonder te twijfelen.
Sterk aanbevolen!!!

avatar van Tijmennn309
4,0
Carebo schreef:
Prachtige compilatie, een soort beste van de vroegere jaren van Steven Wilson's band. Hierop te vinden: klassiekers, singles, ballads, boeiende en unieke muziek.
Perfect om te beginnen voor degenen die nog nooit iets van deze fenomenale band hebben gehoord. Dit kan je aanschaffen "met de ogen dicht", zonder te twijfelen.
Sterk aanbevolen!!!


Ik zou mensen niet aan raden dit als eerste te luisteren. Je kunt in mijn ogen beter beginnen met Fear of a Blank Planet. Daarna kun je misschien Deadwing luisteren, In Absentia, Lightbulb Sun, Stupid Dream en dan deze verzamelaar proberen.

Mijn eerste kennismaking met de Tree was In Absentia. Toen heb ik kort daarna deze verzamelaar gekocht. Ik schrok me helemaal kapot Nu kan ik het wel waarderen, maar voor mensen die deze muziek niet kennen, kan dit heel erg tegenvallen.

avatar van Carebo
4,0
Tijmennn309 schreef:


Ik zou mensen niet aan raden dit als eerste te luisteren. Je kunt in mijn ogen beter beginnen met Fear of a Blank Planet. Daarna kun je misschien Deadwing luisteren, In Absentia, Lightbulb Sun, Stupid Dream en dan deze verzamelaar proberen.


Zoals ik uit jouw reaktie begrijp, zou je het rijtje af gaan.
Het gaat hier over nummers tot 1997 en is toch een prima overzicht van het vroegere werk. Uiteraard klinkt de band nu anders dan 10 jaar terug.
Ik zou evenwel het anders aanpakken en het rijtje op gaan, vanaf Stupid Dream, album per album en zo mee evolueren met de band.
Is toch veel logischer en de "schok" zal minder groot zijn.
Meningen verschillen hé.

avatar van vigil
4,5
ik ben het met bovenstaande mening eens! Meegroeien is beter dan in de tijd terug het historisch besef te gaan zoeken

nicoot
Mja, maar om bijvoorbeeld mensen te laten kennismaken met PT, begin je toch best niet met de meest ontoegankelijke, psychedelische muziek? Ik denk dat een album als Stupid Dream, Lightbulb Sun of In Absentia daar beter geschikt voor is. In mijn geval was dat Deadwing en ik ben dan stilaan ook alles vanaf Stupid Dream gaan ontdekken en dan pas het vroegere werk (dat ik ook zeer goed vind, maar net iets minder dan wat vanaf SD is uitgebracht). Laat ons zeggen dat er meer kans is dat men de PT-microbe te pakken heeft met iets post-Stupid Dream.. Nee?

avatar van CTK
4,0
CTK
Pas na FOABP met deze band kennis gemaakt en mij smaakt zowat heel het pakket van PT. Binnenkort eens naar de winkel hollen en mij nog wat PT albums bij aanschaffen

CTK schreef:
Pas na FOABP met deze band kennis gemaakt en mij smaakt zowat heel het pakket van PT. Binnenkort eens naar de winkel hollen en mij nog wat PT albums bij aanschaffen


Dan heb je mazzel dat er onlangs het 1 en ander opnieuw uitgebracht is

avatar van koho
Hm. Ben toch blij dat dit niet mijn eerste PT album was. CD1 kan me weinig bekoren. Bij de nummers die me wel kunnen bekoren (bv Radioactive Toy), kan ik me voorstellen dat dit in latere jaren live véél beter uitgewerkt kon worden - 't was toen dan ook nog een eenmansband. Ben nog niet begonnen aan live PT, ik kan vast ergens een killer live Radioactive Toy vinden? ...
CD2 moet ik nog aan beginnen, hoeveel daar best wel wat van bekend is inmiddels, ik heb The Sky Moves Sideways en Signify al. Ik ken mezelf en zal uiteindelijk ook de pre-Sky Moves albums kopen ... maar ze staan na beluisering van deze eerste CD niet hoog op de verlanglijst.

nicoot
Van cd 1 vind ik Fadeaway, Up The Downstair, Radioactive Toy, Voyage 34 en Synesthesia (zeker in extended version) toch wel geniaal! Op Coma Divine vind je Radioactive Toy en Up The Downstair zeer goed live uitgevoerd, maar Warszawa spant qua live-album voor mij de kroon. Bestaat voornamelijk uit live uitvoeringen van Lightbulb Sun en Stupid Dream en ook Voyage 34 staat er in een echte killerversie op! Warszawa heerst!!!!

avatar van Bulldozer
5,0
Ik ben het oudere werk van Porcupine Tree, wat onder andere op deze cd staat, momenteel aan het ontdekken.
Ik moet zeggen, ik ben aangenaam verrast. Ik denk zelfs dat ik een lichte voorkeur ga krijgen voor deze periode en deze wat meer melodieuze, dromerige en soms wat psychedelische stijl.
De albums vanaf "In Absentia" kenmerken zich door een wat grovere stijl met metal-invloeden. Op zich niks mis mee maar ik denk dat dit werk mij nog meer gaat aanspreken.

avatar van Rinus
4,0
Ik hoef niet al het oudere werk van PT te hebben, dus deze verzamelaar is een uitkomst. wat dat betreft. Als bonus, de geluidskwaliteit is echt heel goed, mede omdat deze geheel gere-masterd en sommige nummers ook een andere mix bevatten.Dit geldt alleen voor de re-issue uit 2007.

avatar van musician
Ik heb bijna alles van Steven Wilson maar eigenlijk niets van Porcupine Tree.
Was niet erg onder de indruk van On the Sunday of Life, waar door mij ooit mee werd begonnen inzake PT.

Maar wie Stars die dan eens hoort, dan is dat toch gewoon een nummer dat makkelijk kan worden ondergebracht op een solo album van Wilson?

En dus wordt de vraag, voor wie van Wilson houdt, niets heeft van Porcupine Tree, is dit album dan geen geweldige instapper voor de Wilson liefhebber van nu?

avatar van sp00kjj
4,5
musician schreef:
Ik heb bijna alles van Steven Wilson maar eigenlijk niets van Porcupine Tree.
Was niet erg onder de indruk van On the Sunday of Life, waar door mij ooit mee werd begonnen inzake PT.

Maar wie Stars die dan eens hoort, dan is dat toch gewoon een nummer dat makkelijk kan worden ondergebracht op een solo album van Wilson?

En dus wordt de vraag, voor wie van Wilson houdt, niets heeft van Porcupine Tree, is dit album dan geen geweldige instapper voor de Wilson liefhebber van nu?

Persoonlijk zou ik niet met Stars Die beginnen, het is een mooie compilatie maar hoewel er een aantal klassiekers opstaan (Radioactive Toy, Stars Die, Fadeaway, Dark Matter) overheerst het experiment en kan ik me voorstellen dat het een aardige kluif is als je nog niet zo bekend met Porcupine Tree. Als je van het ruigere werk houdt zou ik beginnen met In Absentia of Deadwing, als je meer pop-georiënteerd bent begin dan met Lightbulb Sun of Stupid Dream. Daarna kun je hier altijd nog eens terugkomen (raad ik zeker aan).

avatar van vanwijk
4,0
Ik ben inmiddels mijn Porcupine Tree discografie aan het bijwerken.
Dit is een prima verzameling. Van het oudere werk heb ik nog niet zoveel (ben pas echt ingestapt bij In Absentia) en dit is een mooi overzicht.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:34 uur

geplaatst: vandaag om 09:34 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.