Autopsy - Shitfun (1995)

Dude...

Mmmm, chocolade...

Jawel, de heren hebben een bijzonder gewaagd hoesontwerp. Tussen al die rotten.comachtige hoezen valt dit wel op. Shitfun is volgens de hardrock/metal encyclopedie samengesteld uit samen raapsels. Ik vind het weer wat rommelig klinken. Soms heb ik het gevoel een demo te beluisteren. Bij elkaar geharkte uitprobeersels. De cd opent met Deathmask vlot.Typisch Autopsy om na 20 seconden een break in te lassen en langzaam te gaan spelen. Leuke song.Humiliate your corpse en kortje Fuckdog gaan ook wel. Daarna wordt het minder.Wat er uitspringt is het instrumentale Formaldehigh, Het snelle Braindamage, Het Black sabbathachtige No more hate wat mijn favoriet is. Haast ingesproken door Chris. Uitschieter I shit on your grave kan de concurrentie aan met andere korte liedjes van bijvoorbeeld S.O.D. en M.O.D. (Fuckdog ook wel.) Bathe in fire klinkt ook fijn. Wat een stem heeft die Reifert toch! Meer hoogtepunten kom ik niet tegen. Is het een slecht album? Valt mee. Het muzikale spel is nog steeds interressant om naar te luisteren. Shitfun is ook harder dan de voorganger. Met ruim 55min. speelduur valt er genoeg leuks te beleven. Ik heb hem toch wel redelijk vaak gedraaid en de totale lengte verveelt niet. Ik ben voorzichtig en raad Shitfun alleen aan, aan mensen die Acts of the unspeakable goed kunnen beluisteren. Drie sterren voor mijn laatste Autopsy bespreking.

Jaren geleden voor bijna niets op de kop getikt. Ik had er eigenlijk nooit met zoveel aandacht naar geluisterd (komt omdat Death Metal eigenlijk niet zo mijn ding is), maar nu besloot ik hem toch weer eens op te zetten.
Eigenlijk klinkt de muziek die Autopsy laat horen eigenlijk zo slecht nog niet. De rauwe productie (waardoor het inderdaad net demo's lijken) bevalt me wel en de grunts zijn ook zeker niet verkeerd.
Het lijkt alleen wel een bij elkaar geraapt zooitje. Het loopt gewoon niet mooi in elkaar over en sommige dingen, zoals Excremental Ecstasy en Bowel Ripper vind ik gewoon totaal niet bij de rest van de plaat passen.
Daarnaast is de speelduur, vooral als je net zoals mee de versie met 31 tracks hebt, wel heeeeeeel erg lang voor een plaat als deze. Van mij hadden ze er gerust een half uur aan materiaal af mogen houden en los uit mogen brengen.
Geen hele slechte plaat, maar ik vind het nou ook weer geen plaat om over naar huis te schrijven. Misschien dat dit wat is voor de echte Death Metal liefhebbers?

Autopsy leverde met Shitfun een nieuw hoofdstuk uit haar schijtlollige (haha) oeuvre af. Het bevat eenentwintig relatief korte, rudimentaire gruwelescapades die een soort van extreme hardcore-attitude herbergen. In die zin is Shitfun een vrij logische opvolger van Acts Of The Unspeakable dat ook al vrij veel van die korte pusuitspattingen aan boord had. Al blonk dat album beter uit in drassige doodscantaten met een dito sfeer. Ik mis dat een beetje op Shitfun. Van dat macabere van Mental Funeral of het geschifte van Severed Survival is al helemaal niets over. Over het gebrek aan coherentie is hierboven al het één ander gezegd. Al vind ik dat niet zo heel storend hier.

Dat maakt Shitfun nog niet slecht. Integendeel. Het is een geinige 'fuck you'plaat waarmee je best effectief je agressie kwijt kan. Het verscheen ook in een tijd dat je serieus en niet al te pompeus moest zijn als het om metal ging. In die zin is het geinig om te zien dat Reifert nooit mee heeft gedaan aan heersende trends.

Wie dit geraaskal daadwerkelijk gelezen heeft, weet nog niks eigenlijk. Dus een samenvattende poging: Shitfun is een enorm twijfelgeval. Ik zet het alleen op als ik de andere albums even zat ben en toch Autopsy wil draaien.

Een vermakelijk album van Autopsy. Ondanks de lange speelduur blijft het best leuk om naar te luisteren. Ik heb niet zoveel problemen met de productie. Het album mist wel een beetje de sfeer van voorgaande albums. Vermakelijk dat vooral.