Dinosaur Jr. - Hand It Over (1997)

even een weetje

kevin shields en belinda butcher van my bloody valentine spelen en zingen op dit dinosaur album mee.

Het in mijn ogen prachtige I'm Insane verhoogt mijn score van 3 naar 3,5

Zeer consistente plaat, die vaak onderschat wordt, omdat hij chronologisch tussen twee matige platen in zit.

Echter: geen enkel zwak nummer en weer uiterst geïnspireerd gitaarspel. Ook de zang klinkt oprechter dan ooit.

De sterkste troef is wellicht nog dat de nummers - op één na - zo heerlijk kompakt zijn.

Zomer. Helemaal alleen door Boedapest. Ergens naast een metro-station is een CD-winkel gevestigd

De CD's zijn er duur. De nieuwe Kaiser Chiefs ligt voor omgerekend 25 euro in de rekken. Toch nog eens wat verder graven. Bingo! Vierhonderd Forint voor de debuut-CD van Echo & The Bunnymen. Dat is omgerekend ongeveer twee euro. Dat is nog eens schappelijk. Er ligt nog een andere CD voor dezelfde prijs, Hand It Over van Dinosaur Jr. Ken die band niet zo goed. Toch maar meenemen.

Ik reken af. De verkoper blijkt Nederlands te kunnen. Autodidact. Leuk. "Inspirering bandnaam", zegt hij over Echo & The Bunnymen, "heel inspirering. Wat voor muziek is?". Ik denk even na en zeg dan dat het iets van The Cure wegheeft. Hij maakt een braakgebaar. Oei. Als hij oorlog wil kan hij het krijgen.

Hij vraagt of ik van Massive Attack houd. Nee. Porcupine Tree dan? Weinig aan, zeg ik. The Textures dan? Hee, denk ik, dat is een band uit mijn woonplaats. Hij vertelt dat The Textures hem geïnspireerd hebben Nederlands te leren. Ik zeg dat ze uit mijn woonplaats komen, maar dat ik er nog nooit een nummer van gehoord heb. "O", zegt hij, "dat is een fouwtje."

Hij vraagt me even te wachten, omdat hij een klant moet helpen. Ik zie dat ik de metro die ik wilde nemen toch al heb gemist, dus ik wacht. "En wat muziek ies Dinosaur Jr. dan?", vraagt hij. "Qua geluid liggen ze dicht bij Massive Attack", zeg ik, "maar dan wat meeslepender."

(Hij wilde oorlog, ik niet.)

Op het vliegveld van Boedapest. Alleen mijn Discman bij me, geen mp3-speler - uit angst voor diefstal. Hand It Over uit mijn oordoppen. Één uur vertraging. Maakt niet uit, deze muziek klinkt goed. I'm Insane is zelfs een geweldig nummer. Dat de Hongaarse CD-boer en ikzelf nog nooit iets van deze band hadden gehoord was een foutje.

Goed album, zeker.

Vandaag weer beluisterd, de limited edition(Met de EP/single).
Het viel me niet meer zo mee als vroeger, het duurde en het duurde.
Mascis zingt hier erg vaak hoog, prima, dat kan hij.
Maar het laag zingen is hier bij vlagen net zo slecht als op "Flying Cloud", oke niet overdrijven, gewoon.. minder dan dat ik van J. gewend ben.

Het start enorm sterk maar na track 6 begint de variatie op te raken en krijgen we een beetje het gevoel van een eenheidsworst, het word een brei. De solo's springen er boven uit!

Jammer, dat het me tegen is gaan staan.

Ik ben al zo'n 30 jaar fan van Dinosaur jr. Heb ze ook live gezien over een tijdspanne van meer dan 25 jaar. Ik zag ze in een halfvolle zaal op Ein abend in Wien, halflege kleine tenten op Lowlands. Aantal keer in de Melkweg (Paradiso was echt te groot in die tijd voor Dino) en vervolgens zag ik de zalen steeds voller worden sinds ze weer in originele bezetting spelen. Afgelopen jaren zie ik zelfs de moshpit groter en groter worden. Mooi om te zien hoe een nieuwe generatie fans is aangehaakt. Ik raak altijd een beetje ontroerd als ik J weer het podium op zie strompelen en vanaf de eerste seconde er vol in zie kletsten. In zekere zin is hij de grootste indie held van zijn generatie. Vergis je niet: tot 2 keer toe smeekte Kurt Cobain hem om zich aan te sluiten bij Nirvana. Had J geen zin in.
J heeft heel wat verschillende muzikanten gebruikt door de jaren heen, en gaf op zeker moment zelfs de bandnaam op. De enige constante was het plaatmateriaal. Vooropgesteld: Dinosaur jr maakt geen slechte platen.

Misschien ga ik alle platen nog eens beoordelen maar laat ik eerst een lans breken voor de minst gewaardeerde plaat op MM: "Hand it over". Zoals eerder gezegd, Dino maakt geen slechte platen maar ook geen volmaakte platen. In de begintijd klopte de productie vaak niet, waren ze iets te gemakzuchtig door nog wel eens een filler op de plaat te gooien. Na het vertrekken van Lou kreeg J de volle vrijheid om de guitarhero uit te hangen (laten we eerlijk zijn: daar is het de meeste Dino fans om te doen) en vreemd genoeg was het juist in die gedaante dat ze een piek aan airplay beleefden. Maar na het grungetijdperk raakte Dino ook wat in vergetelheid. De albums bleven komen maar werden nauwelijks opgemerkt of -in mijn opinie- niet goed op waarde geschat. Pas sinds 'Beyond' worden de albums weer lovend ontvangen. Soms een tikkeltje overdreven als je het mij vraagt. Het laatste album ('Give a glimpse') vind ik zelfs een van de minste van allemaal.
Terug naar 'Hand it over': wat mij betreft (net als J zelf overigens) de fijnste Dino plaat uit de jaren 90, okay, op gelijk voet met 'Where you been' dan. Behoorlijk consistent en het is vooral de productie die van grote meerwaarde is. Uiteindelijk gaat er niks boven de live optredens maar dit album komt qua sound goed in de buurt. Het knalt werkelijk uit de speakers. Er staan geen echte klassiekers als 'the lung', 'start choppin' of -klaarblijkelijk- 'freakscene' op maar wel nummers die uniek zijn in de Dino catalogue ('i'm insane', 'never bought it'). Ook krijg je op dit album een voorproefje van het latere licht country getinte solowerk (prima platen trouwens).

Al met al begrijp ik niks van de relatief lage waardering van dit album alhier. Ik daag de nieuwe generatie Dino fans uit om dit album eens goed te beluisteren. Het is niet het absolute meesterwerk (die hebben ze ook eigenlijk niet) maar dit album bevat alle typische Dino ingredienten. Alleen dit keer in de meest veelzijdige en rijkst georchestreerde vorm opgediend.